Ελλάδα, μια βδομάδα που δεν έχει Κυριακή (Ζωή Δικταίου)

Ζωή Δικταίου

Ήρθε μια μάνα στ’ όνειρό μου, απ’ τα παλιά
δυο φύλλα δάφνη, φυλαγμένα στο μαντήλι,
ένα φεγγάρι στα σγουρά της τα μαλλιά
και την ψυχή πικρό παράπονο στα χείλη.

Συνέχεια

Ο Οκτώβρης του Che

Ernesto -Che- Guevara
(Ροσάριο Αργεντινή, 14 Μαΐου 1928 – Λα Ιγκέρα Βολιβία, 9 Οκτωβρίου 1967)

«Προπάντων να κρατήσετε μέσα σας την ικανότητα
να αισθάνεστε πολύ βαθιά κάθε αδικία,
που διαπράττεται εναντίον οποιουδήποτε,
σ’ οποιοδήποτε σημείο κι αν είναι του κόσμου
Αυτή είναι η πιο ωραία αρετή ενός επαναστάτη…»
Τσε Γκεβάρα

Συνέχεια

Βίκτορ Χάρα, η φωνή της ελευθερίας στη Χιλή

Victor Jara
(28 Σεπτεμβρίου 1932 – 16 Σεπτεμβρίου 1973)

Ο Βίκτορ Χάρα υπήρξε Χιλιανός ποιητής, τραγουδιστής, συνθέτης, θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μουσικού – πολιτικού κινήματος «Nueva Canción Chilena», που αποτέλεσε τη φωνή των φτωχών και των δημοκρατών στη Χιλή της δεκαετίας του 1960 και των αρχών του ’70. Με την επικράτηση του πραξικοπήματος του στρατηγού Πινοσέτ, στις 11 Σεπτέμβρη 1973, ο εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε ανετράπη, ενώ ο Χάρα συνελήφθη την επομένη του πραξικοπήματος, μεταφέρθηκε στο Στάδιο της Χιλής, μαζί με πολλούς ακόμα πολιτικούς κρατουμένους, και αφού υπέστη βασανιστήρια, δολοφονήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1973.

Συνέχεια

Πρόσωπα που σφράγισαν την Άνοιξη της Πράγας

Ο φωτογράφος Γιόζεφ Κουντέλκα και ο φοιτητής Γιαν Πάλατς σφράγισαν με τις μορφές τους την Άνοιξη της Πράγας, ο πρώτος αποτυπώνοντας μοναδικά με τον φακό του τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν για την ένοπλη καταστολή της από τα στρατεύματα του Συμφώνου της Βαρσοβίας στις 20 Αυγούστου 1968 και ο δεύτερος αυτοπυρπολούμενος, με τη θυσία του να γίνεται μια εμφαντική πράξη αντίστασης και διαμαρτυρίας για τη σοβιετική εισβολή και την ανελευθερία στην πατρίδα του

Συνέχεια

Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά

Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη, Νομικός

3 Μαρτίου 1957

Ο αγώνας, ο ηρωικός θάνατος και η κληρονομιά του γενναίου υπαρχηγού της ΕΟΚΑ

Γρηγόρης Αυξεντίου
(22 Φεβρουαρίου 1928 – 3 Μαρτίου 1957)

«Μόνος απέλπισα το θάνατο
Μόνος εδάγκωσα μες στον Καιρό με δόντια πέτρινα
Μόνος εκίνησα για το μακρύ
Ταξίδι σαν της σάλπιγγας μες στους αιθέρες!»
Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»

Οικογένεια και σπουδές

α. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου μωρό στην αγκαλιά του πατέρα του, β.-γ. Σε παιδική ηλικία με τη μητέρα του και την αδερφή του, δ. Η οικογένεια του Γρηγόρη Αυξεντίου (polignosi.com, lekythos.library.ucy.ac.cy)

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, γεννήθηκε στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 22 Φεβρουαρίου του 1928. Γονείς του ήταν ο Πιερής και η Αντωνού Αυξεντίου. Η οικογένεια είχε και μια κόρη, μικρότερη αδερφή του Γρηγόρη, την Χρυσταλλού Αυξεντίου – Σουρουλλά. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου τελείωσε το δημοτικό σχολείο Λύσης και το Ελληνικό Γυμνάσιο Aμμοχώστου και στη συνέχεια έφυγε για την πολυαγαπημένη του Ελλάδα, με σκοπό να γίνει στρατιωτικός. Το 1949, μετά την αποτυχία του στις εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων, γράφτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού με κατάρτιση ανθυπολοχαγού. Αφού αποφοίτησε, έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον 1ο λόχο του 613ου τάγματος πεζικού, στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, την οποία ολοκλήρωσε στις 15 Νοέμβρη 1952.

Συνέχεια

Η ηρωική θυσία του Κυριάκου Μάτση

19 Νοεμβρίου 1958

Κυριάκος Μάτσης (1926-1958) (kyriakosmatsis.com.cy)

Ο Κυριάκος Μάτσης αντιτάχθηκε σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και καταπίεσης. Ο λόγος του υπήρξε πάντα λόγος διαχρονικός που πηγάζει από αξίες οικουμενικές και πανανθρώπινες. Η πίστη του στην ελευθερία και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια στάθηκαν οι παντοτινοί σύντροφοί του και με την ηρωική θυσία του υπηρέτησε μέχρι τέλους τον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας του και την εθνική της αποκατάσταση.

Συνέχεια

Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου

Λένα Παππά

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα κείτεται
-δεκαοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε.
Για να ‘χω εγώ πουλιά – φτερά στα χέρια μου
και συ στο σπιτάκι σου
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Συνέχεια

«Εγώ θα χτίζω πολιτείες» έλεγε…

Εδώ ληξιαρχείο. Καταγραφή ονομάτων. Με τη σειρά ή ανάκατα. Άτσαλα. Εδώ σταθμός. Πάγκοι παλιοί, ξύλινοι. Στη σειρά, περιμένουν. Συγγενείς και φίλοι. Πιο πολύ, μένουν. Όχι περιμένουν. Μένουν. Απλά. Σαν να είναι μια σειρά από σπασμένα. Στα δύο. Στα οχτώ. Στα δεκάξι. Παλιά ενθύμια για να διαιωνίζεται η μνήμη. Και μια φωτογραφία με ήλιο.

Συνέχεια

Ρωμιοσύνη

Έργο του χαράκτη Τάσσου

Ρωμιοσύνη

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ’ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Συνέχεια

Η απελευθέρωση της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής

12 Οκτωβρίου 1944

Η Ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως

12 Οχτώβρη 1944

Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.
Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.
Ανοίγω διάπλατα τα παράθυρα. Φως, ήλιος, καθαρός ουρανός. Μαζί με τα παιδιά μου παρακολουθούμε με κατάνυξη θρησκευτική ένα σημείο απέναντι στην Ακρόπολη. Αυτό είναι ο κόσμος όλος
.

Συνέχεια

Λογοκρισία, προπαγάνδα και αντίσταση στη δικτατορία των Συνταγματαρχών

Το καθεστώς, που έμεινε γνωστό ως «Δικτατορία των Συνταγματαρχών» ή ως «Χούντα* των Συνταγματαρχών» ή «Επταετία», προχώρησε από τις πρώτες ώρες της 21ης Απριλίου 1967 σε κήρυξη στρατιωτικού νόμου για αόριστο χρονικό διάστημα, καθώς επίσης και σε απαγόρευση κάθε πολιτικής δραστηριότητας και στην καθιέρωση αυστηρής λογοκρισίας. Κάθε άρθρο εφημερίδας, κάθε έργο τέχνης, έπρεπε να έχει την έγκριση των αξιωματικών της αρμόδιας επιτροπής που έδρευε στο Υπουργείο Τύπου, επί της οδού Ζαλοκώστα.

Συνέχεια

«Κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει…» Μια αναδρομή στη δικτατορία των Συνταγματαρχών (1967-1974)

Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

«Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά του δείχνουνε το δρόμο…»
Μάνος Ελευθερίου

Πώς φθάσαμε στην 21η Απριλίου 1967 και στην κατάλυση του Συντάγματος

Συνέχεια

Οι Δροσουλίτες και ο θρύλος του Φραγκοκάστελλου

Το Φραγκοκάστελλο, 1960

Τέλος της άνοιξης χαθήκαν εδώ οι Δροσουλίτες, οι ηρωικοί πολεμιστές
του ηπειρώτη στρατηγού Χατζη-Μιχάλη Νταλιάνη. Και ως αρχές Ιουνίου, το χάραμα,
όταν ο πρώτος ήλιος της αυγής σκορπά την πρωινή δροσιά του στην πλάση, ξαναγυρνούν
μέσα από τον θρύλο τους, καλπάζοντας πάνω στα τείχη του Φραγκοκάστελλου…

Συνέχεια

Η όμορφη Μαριάνα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Vera Calvo, Η Μαριάνα Πινέδα στη φυλακή

Η Mariana Pineda είναι εθνική ηρωίδα της Ισπανίας του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Γρανάδα την 1η Σεπτεμβρίου 1804. Σε πολύ νεαρή ηλικία παντρεύτηκε έναν φιλελεύθερο αξιωματικό του στρατού, τον Manuel Peralta Valte και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, αλλ’ έμεινε χήρα το 1822, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Μετά τον θάνατο του συζύγου της ανέπτυξε δράση υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας και σύντομα μπήκε στο στόχαστρο των φασιστών. Το 1828 βοήθησε να δραπετεύσει από τη φυλακή τον ξάδερφό της, καπετάνιο Fernando Álvarez de Sotomayor, έναν θερμό επαναστάτη που είχε καταδικαστεί σε θάνατο, επειδή συμμετείχε στην εξέγερση του στρατηγού Rafael Riego.

Συνέχεια

Όταν η ομορφιά ήταν στους δρόμους… τον Μάη του ’68

Ο Γαλλικός Μάης, μια στιγμή που σφράγισε την ιστορία και την ανθρωπότητα

Συνέχεια

Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου – Οι πρώτοι νεκροί της αγχόνης στην Κύπρο

Συνέχεια