Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ
ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. η’34-θ’1)

«Όποιος θέλει να έρθει μαζί μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του
και σηκώνοντας τον σταυρό του ας με ακολουθήσει» (Μαρκ. η’34-θ’1)

Με το επιβλητικό Καστρομονάστηρο του 1241 -αφιερωμένο στην Παναγία Παντοχαρά και τόπο ασκήσεως του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου- και τον μοναχικό τους φάρο, τα Στροφάδια πήραν το όνομά τους από τους θυελλώδεις ανέμους που επικρατούσαν ανέκαθεν στην περιοχή

Συνέχεια →

Της Βασιλικής Ξύδα – Ράλλη

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί,
ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,
δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν
(Ἀπολυτίκιον)

Η Μονή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού βρίσκεται στο χωριό Μελισσότοπος, 26 χλμ. από την Καστοριά, σε υψόμετρο 870 μ., και είναι η παλαιότερη Μονή του Νομού. Η πρώτη Μονή, αφιερωμένη στον Άγιο Παντελεήμονα, ιδρύθηκε την εποχή του Αλέξιου Α’ Κομνηνού (1080).

Συνέχεια →

Η Ιερά Μονή του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος βρίσκεται στα βόρεια όρια του κτήματος της παλαιφάτου και ιστορικής Ιεράς Μονής των Ασωμάτων, της ονομαζομένης Πετράκη, το οποίο τοποθετείται στην περιοχή Κοκκιναρά του Πεντελικού όρους στη βορειοανατολική Αττική, λίγο πιο κάτω από την κορυφή Άγιος Παντελεήμων (870 μ.). Αυτό το κτήμα (6.000 στρ. τότε), όπως φαίνεται και στον Μέγα Κώδικα της Κυριάρχου Ιεράς Μονής με ημερομηνία 29 Μαρτίου 1837, αγοράσθηκε (όπως και ολόκληρη η περιουσία της) από τους τότε ενασκουμένους σε αυτήν προς ωφέλεια και ανακούφισή της, αφού μετά την ένοπλο και ένδοξο Επανάσταση του Γένους κατά το 1821 η Ιερά Μονή απογυμνώθηκε των πολλών κτημάτων της, τα οποία δώρησε στο νεοσύστατο τότε Κράτος μας καθώς επίσης και σε πολλούς οργανισμούς του, ώστε να δημιουργηθούν μία σειρά από κοινωφελή έργα.

Συνέχεια →

Ο Μοναχός Νικήτας ο Αγιορείτης, περίφημος μάγειρας στο Άγιον Όρος, ασκητεύει στο κελί της Παναγίας Πορταΐτισσας το οποίο κτίστηκε το 1518 και υπάγεται στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Έχει αναλάβει το διακόνημα του μάγειρα εδώ και 17 χρόνια στο Άγιον Όρος, έχοντας μυηθεί στα μυστικά της μακραίωνης Αγιορείτικης μαγειρικής τέχνης από τους παλαιούς πατέρες, οι οποίοι την εμπλούτισαν και την εξέλιξαν παράλληλα από τις επιρροές που είχαν από τον τόπο καταγωγής του ο καθένας.

Συνέχεια →

Αρχές Φεβρουαρίου, σε απόσταση κοντινή από την Αθήνα, περνούμε τον Ισθμό της Κορίνθου και στο ύψος του Κιάτου στρίβουμε προς Φενεό και ακολουθούμε μια πανέμορφη διαδρομή μέσα από τις καταπράσινες εξοχές της Κορινθίας. Η γη νοτισμένη και η φύση ήρεμη παντού μόλις που αποτολμά τα πρώτα της σκιρτήματα αναμένοντας την άνοιξη. Στα αριστερά μας η μαγευτική λίμνη Στυμφαλία μετεωρίζεται μεταξύ θρύλου και πραγματικότητας μέσα σ’ ένα σύννεφο πυκνής ομίχλης.

Συνέχεια →

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η μεταβυζαντινή μονή οφείλει την ιδιαίτερη ονομασία της στο γεγονός ότι, κατόπιν υποδείξεως της Παναγίας, μάστορες πελέκησαν με ξύλινα εργαλεία τον βράχο πάνω στον οποίον είναι χτισμένη στην περιοχή της Καρίτσας. Η ίδρυση της μονής τοποθετείται, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, στα τέλη του 15ου αιώνα. Η σημερινή μορφή της είναι δημιούργημα του οσιομάρτυρα Δαμιανού (η μνήμη του εορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου), ο οποίος μάλιστα ιστορείται ως κτήτορας σε δύο από τις τοιχογραφίες του μοναστηριακού συγκροτήματος.

Συνέχεια →

Τα ρεβίθια είναι ένα φαγητό κυριακάτικο για τους μοναχούς, οι οποίοι συνηθίζουν να τα σερβίρουν µε ελιές και παστό ψάρι (σαρδέλες, λακέρδα κ.λπ.). Για τη ρεβιθάδα το «βασικό µυστικό», λέει ο πατέρας Νικήτας, «είναι τα ρεβίθια να σιγοβράσουν σε χαµηλή φωτιά. Έτσι θα χυλώσουν πιο καλά». Αν υπολογίσει κανείς τη διατροφική αξία των ρεβιθιών, τα οποία είναι πλούσια σε πρωτεΐνη, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο, ενώ περιέχουν και ασβέστιο, κάλιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β καθώς και βιταμίνη Κ, τότε σίγουρα αυτή η μοναστηριακή ρεβιθάδα αξίζει ν’ αποκτήσει μια θέση στο τραπέζι μας!

Συνέχεια →

4 Δεκεμβρίου

Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας έβαλαν τη δική τους σφραγίδα ο καθένας στη διατύπωση της αποκαλυμμένης και σώζουσας αλήθειας. Είναι όντως θαυμαστό το γεγονός ότι ουδέποτε υπήρξε χρόνος στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας να μην υπάρχουν Πατέρες και διδάσκαλοι, οι οποίοι εκφράζουν την αυτοσυνειδησία Της.

Συνέχεια →

Το μοναστήρι της Παναγίας Μαυριώτισσας στη Λίμνη της Καστοριάς

Σήμερα πάμε μια βόλτα στην Καστοριά, στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου – Παναγίας Μαυριώτισσας. Τέσσερα περίπου χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Καστοριάς, πάνω στα νερά της πανέμορφης λίμνης, δεσπόζει εδώ και αιώνες η ιερά Μονή. Το καθολικό της, που χτίστηκε το 1082 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ τον Κομνηνό, κατατάσσεται στους μονόχωρους ξυλοστεγείς ναούς με νάρθηκα, ενώ είναι χτισμένο πάνω στα θεμέλια παλαιότερου ναού. Συναντάμε τρία στρώματα αγιογράφησης του καθολικού της μονής, του 10ου, 15ου και 17ου αιώνος. Όλες οι τοιχογραφίες είναι αρκετά φθαρμένες από τον χρόνο και με δυσκολία διακρίνει κανείς μορφές και παραστάσεις από τον πλούσιο, μοναδικής αξίας διάκοσμο.

Συνέχεια →

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.

Συνέχεια →

Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος – Οσίου Νικάνωρος Ζάβορδας

Ιστορία και κειμήλια

Η Ιερά Μονή Οσίου Νικάνορα – Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο Γρεβενών, στην αριστερή όχθη του ποταμού Αλιάκμονα, κοντά στη Δεσκάτη και απέχει από τα Γρεβενά 45 χιλιόμετρα, περίπου 50 λεπτά δρόμο. Εκεί υπήρχε το χωριό Ζάβορδα, από το οποίο έλαβε το όνομα με το οποίο είναι περισσότερο γνωστή. Το μοναστήρι ήταν σταυροπηγιακό, μέχρι το 1767 και υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Αχριδών, μετέπειτα όμως ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η μονή της Ζάβορδας έχει χαρακτηριστεί ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» με την υπουργική απόφαση 4701/3.3.1967 (ΦΕΚ Β’ 183/16.3.1967).

Συνέχεια →

5 Ιουλίου

Ο Άγιος Αθανάσιος κατήγετο από τα μέρη της Ανατολής, από την Τραπεζούντα. Μόλις ετελείωσε την έξωθεν παιδεία -ήτο φιλόλογος- ελκυσθείς υπό της Θείας Χάριτος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και προσεχώρησε στο μοναχισμό από νεαράς ηλικίας, υπό την πρόνοια του κατά σάρκα θείου του, του οσιωτάτου πατρός Μιχαήλ του Μαλεήνου.

Συνέχεια →