Γιώργος Ιακωβίδης, «Μητρική στοργή», 1889

Βλάχικος γάμος του Σελιώτη Μητρούλα, αρχές Μεσοπόλεμου
Προξενιό, Αρραβώνες (ισουσίρεα)

Όπως συνέβαινε σε όλους τις πληθυσμιακές ομάδες τον παλιό καιρό, έτσι και στους Βλάχους του Βερμίου ήταν δύσκολη η επαφή ανάμεσα στους νέους γιατί τα ήθη ήταν αυστηρά και οι «έξοδοι» των νέων περιορισμένες. Περιπτώσεις να συναντηθούν οι νέοι, έστω και με φευγαλέες ματιές ήταν κάποια σημαντικά γεγονότα, όπως γιορτές, γάμοι και πανηγύρια. Ακόμα, επειδή εκείνο τον καιρό οι κοινωνικές τάξεις, π.χ. κτηνοτρόφοι – εμποροβιοτέχνες ήταν κλειστές, ήταν πολύ δύσκολο να γίνει αρραβώνας ανάμεσα σε διαφορετικές τέτοιες τάξεις. Ωστόσο, τα κύρια κριτήρια επιλογής ήταν το καλό σόι, η ομορφιά, η τιμιότητα, η εργατικότητα, η νοικοκυροσύνη και γενικά η καλή ηθική και πνευματική κατάσταση των νέων και των οικογενειών τους.

Συνέχεια →

Ιννιά Μπαριώτ’
Χορός Πλαλ’τός (νταϊκωτός), Τρίγωνο Έβρου Θράκης

Το «Ιννιά Μπαριώτ’» (εννιά Μπαριώτες) είναι παραδοσιακό τραγούδι και χορός από το χωριό Μπάρα της περιοχής του Τριγώνου στον βόρειο Έβρο. Το χωριό δεν κατοικείται σήμερα. Τα Πετρωτά, όμως, καθώς και κάποια άλλα κοντινά χωριά συνεχίζουν να τραγουδούν το συγκεκριμένο τραγούδι το οποίο λέγεται πως αναφέρεται σε ένα αληθινό γεγονός που συνέβη στο χωριό Μπάρα. Αφορά την ιστορία μιας κοπέλας, της Βασιλικούδας, την οποία αρραβώνιασαν οι γονείς της με κάποιον που δεν ήθελε και έτσι οδηγήθηκε στην απόφαση να παντρευτεί άλλον, από διπλανό χωριό, όπου και διέφυγε κρυφά από τους δικούς της. Αυτή η κίνησή της εξόργισε όμως τους συγγενείς της, με αποτέλεσμα εννιά από αυτούς, μαζί με την επίδοξη κουνιάδα της (ξούλα), να κινήσουν για να την φέρουν πίσω.

Συνέχεια →

Η Γρατινή

Η «Αρρωστούδα» ή αλλιώς «Κουρμπανούδι» είναι έθιμο της Γρατινής Νομού Ροδόπης που συντελείται παραδοσιακά, το τελευταίο Σάββατο πριν τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, στην τοποθεσία «πιαδούδι» του χωριού. Ορισμένα από τα μέλη του Συλλόγου γυναικών αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν κάθε χρόνο το έθιμο. Οι νοικοκυρές προσφέρουν ζωντανά κοτόπουλα, ρύζι και ζάχαρη.

Συνέχεια →

Οι γυναίκες θέλουμε να είμαστε όμορφες και για να το κατορθώσουμε μπορούμε να φτιάξουμε σπιτικές φυσικές συνταγές για ενυδατικές κρέμες, λοσιόν και λάδια, σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα. Ως τώρα χρησιμοποιούσαμε αρκετά προϊόντα του εμπορίου όμως, πλέον, μπορούμε να το κάνουμε μόνες μας. Κανείς δεν ξέρει τι χρειαζόμαστε περισσότερο από εμάς. Πάμε λοιπόν να δούμε τις 8 σπιτικές φυσικές συνταγές για να φτιάξουμε τις δικές μας ενυδατικές κρέμες για το πρόσωπο και το σώμα. Όποια από τις σπιτικές φυσικές συνταγές για ενυδατικές κρέμες, λοσιόν και λάδια κι αν σου ταιριάζουν, χρησιμοποίησε τα φυσικά, ενυδατικά συστατικά τους, έλαια, λουλούδια, σπόρους ακόμα και φρούτα και απόλαυσε τα δώρα της φύσης και της ομορφιάς!

Συνέχεια →

1899

Κώστας Μπαλάφας, Κάρπαθος
(Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη)

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης καταγράφει τη συλλογική ψυχολογία των ναυτικών τη στιγμή της αναχώρησης και των γυναικών τους που την ημέρα εκείνη συγκεντρώνονται στο ξωκλήσι της Παναγίας Κατευοδώτρας…

Από τη θεατρική παράσταση «Ο χορός του θανάτου»
του August Strindberg (Θέατρο Ιλίσια, 1996-97)

«Ηθοποιός σημαίνει φως …»
Μάνος Χατζιδάκις «Οδός Ονείρων», 1962

Σήμερα κυριαρχούν οι καρδούλες, τα σοκολατάκια και τα λουλούδια. Μια έρευνα του 1937 δίνει εντελώς διαφορετική εικόνα…

Το περιοδικό «Μπουκέτο» είχε κάνει μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα εν έτει 1937, κάτι αρκετά προχωρημένο για την εποχή. Κι όλα αυτά για την ημέρα του Έρωτα, δηλαδή τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Όπως αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα, «οι στατιστικοί πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζουν πολύ σπουδαία δεδομένα πρώτα απ’ όλα γιατί είναι αυθεντικοί και ύστερα γιατί είναι οι μόνοι που υπάρχουν στη διάθεση εκείνων οι οποίοι θέλουν να μελετήσουν με ένα κάπως θετικό τρόπο και με τη βοήθεια της στατιστικής τα αισθηματικά ζητήματα της εποχής».

Συνέχεια →

Ευρωπαϊκό Μουσείο Άρτου

Το Ευρωπαϊκό Μουσείο Άρτου ιδρύθηκε το 2005, εκθέτοντας με μεράκι και αγάπη τους καρπούς ενός πολυετούς, συλλεκτικού έργου. Ένα παλιό αρχοντικό στον Βαρνάβα Αττικής μετατράπηκε σε Μουσείο Άρτου και φιλοξενεί πάνω από 3.000 κεντημένα είδη ψωμιού με διακόσμηση από την Ελλάδα και 40 χώρες του εξωτερικού.

Συνέχεια →

Το άγαλμα της «Μικρασιάτισσας Μάνας» στη Μυτιλήνη, ένα από τα πρώτα αγάλματα Μικρασιατικής Μνήμης στην Ελλάδα, είναι έργο της γλύπτριας Κατερίνας Χαλεπά – Κατσάτου. Στήθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου των κατοίκων της προσφυγικής συνοικίας της Επάνω Σκάλας, στη βάση μιας ιδέας του Αϊβαλιώτη διευθυντή του Δήμου Μυτιλήνης, Νίκου Δαμδούμη. Το 1982 αγκάλιασε την ιδέα ο τότε Νομάρχης Κώστας Στρατινάκης και αμέσως μετά, ο διάδοχος στη Λέσβο, Νίκος Σηφουνάκης. Δεκαοκτώ μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τη γλύπτρια το άγαλμα ήρθε και στήθηκε στην Επάνω Σκάλα.

Συνέχεια →

Συνέχεια →

Henri Cartier-Bresson, Au Bistro, Paris Mai 1968

Η εμφάνιση της μίνι φούστας (mini-skirt) θεωρήθηκε μία ακόμη ανατρεπτική πράξη, από τις πολλές που έφερε η δεκαετία του ‘60. Το μίνι εκδημοκρατικοποίησε τη μόδα, απελευθέρωσε τη γυναίκα και προκάλεσε τα πρώτα «εγκεφαλικά» στους άνδρες.

Συνέχεια →

(φωτ. Anne Geddes)