Έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Βλασσόπουλος στις 10 Μάη 2024, σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η είδηση έγινε γνωστή από τον δημοσιογράφο και θεατρικό συγγραφέα Αντώνη Μποσκοΐτη, που δήλωσε:

Συνέχεια →

«Σαν παραμύθι» είναι μια σειρά εκπομπών του Νίκου Παπαθανασίου που παρουσιάζει σημαντικές στιγμές, γεγονότα και ξεχωριστές ανθρώπινες ιστορίες, μέσα από την αφήγηση των πρωταγωνιστών τους. Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στα Ανώγεια της Κρήτης με τις υπέροχες αφηγήσεις ενός σπουδαίου Ανωγειανού, του Γιώργου Δραμουντάνη που δεν είναι άλλος από τον πολυαγαπημένο μας Λουδοβίκο των Ανωγείων.

Συνέχεια →

Ιννιά Μπαριώτ’
Χορός Πλαλ’τός (νταϊκωτός), Τρίγωνο Έβρου Θράκης

Το «Ιννιά Μπαριώτ’» (εννιά Μπαριώτες) είναι παραδοσιακό τραγούδι και χορός από το χωριό Μπάρα της περιοχής του Τριγώνου στον βόρειο Έβρο. Το χωριό δεν κατοικείται σήμερα. Τα Πετρωτά, όμως, καθώς και κάποια άλλα κοντινά χωριά συνεχίζουν να τραγουδούν το συγκεκριμένο τραγούδι το οποίο λέγεται πως αναφέρεται σε ένα αληθινό γεγονός που συνέβη στο χωριό Μπάρα. Αφορά την ιστορία μιας κοπέλας, της Βασιλικούδας, την οποία αρραβώνιασαν οι γονείς της με κάποιον που δεν ήθελε και έτσι οδηγήθηκε στην απόφαση να παντρευτεί άλλον, από διπλανό χωριό, όπου και διέφυγε κρυφά από τους δικούς της. Αυτή η κίνησή της εξόργισε όμως τους συγγενείς της, με αποτέλεσμα εννιά από αυτούς, μαζί με την επίδοξη κουνιάδα της (ξούλα), να κινήσουν για να την φέρουν πίσω.

Συνέχεια →

10 Μαρτίου – Παγκόσμια Ημέρα Ασκαύλου

O μύθος της Εβρίτικης γκάιντας

Όπως κάθε 10η του Μάρτη, έτσι και σήμερα, σ’ αυτήν εδώ τη Γη γιορτάζει η τσαμπούνα, το τουλούμι, η ασκομαντούρα, γιορτάζει η δική μας γκάιντα!

Συνέχεια →

Νίκος Ξυλούρης
(Ανώγεια, 7 Ιουλίου 1936 – Πειραιάς, 8 Φεβρουαρίου 1980)

8 του Φλεβάρη 1980. Η μέρα που η μοίρα «έβαλε σημάδι» τον αρχάγγελο της Κρήτης, Νίκο Ξυλούρη… Τραγούδησε την ξαστεριά, όμως η ξαστεριά ήταν στη φωνή του. Στο βλέμμα του. Τραγούδησε για τη λευτεριά και η λευτεριά ήταν φωλιασμένη στην καρδιά του. Σαν σήμερα πριν από 44 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο αξεπέραστος Νίκος Ξυλούρης.

Συνέχεια →

Την τελευταία της πνοή άφησε σήμερα το πρωί η σπουδαία ερμηνεύτρια Λιζέτα Νικολάου μετά από σοβαρό ατύχημα που είχε δυο ημέρες πριν, όταν χτύπησε στο κεφάλι από πτώση σε σκάλες καταστήματος. Την είδηση του θανάτου της δημοσιοποίησε συντετριμμένη η συνάδελφος και φίλη της Ελένη Δήμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο του οποίου τα τραγούδια ερμήνευσε ξεχωριστά

Η Λιζέτα γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης το 1951 και ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας Κατικαρίδου. Από μικρή της άρεσε η μουσική και το τραγούδι. Μαθήτρια ακόμα, κέρδιζε τα πρώτα της χρήματα -150 δραχμές- τραγουδώντας κάθε Σαββατοκύριακο σε κλαμπ της Θεσσαλονίκης.

Με τον Λάκη Χαλκιά, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τη Βίκυ Μοσχολιού,
τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη, δεκ. ‘70

Το 1973 ξεκίνησε το ταξίδι της στο πεντάγραμμο με δυο τραγούδια του Τάκη Σούκα και ακολούθησαν συνεργασίες με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Δήμο Μούτση, τον Γιάννη Σπανό, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Στράτο Διονυσίου. Μετά από μια σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων σε κέντρα και συναυλίες, ήρθε ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, με τίτλο «Το χαμόγελο της Λιζέτας».

Στο τραγούδι «Της Γερακίνας γιος» η φωνή που ακούγεται,
μαζί με του Βασίλη Τσιτσάνη, είναι της Λιζέτας Νικολάου

Τα ποντιακά τραγούδια υπήρξαν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα της Λιζέτας λόγω και της Ποντιακής καταγωγής της οικογένειάς της. Εκτός από τους δύο ποντιακούς δίσκους, συμμετείχε στο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για τον Ποντιακό Ελληνισμό με τίτλο «Το μεγάλο χρέος», ενώ έχει τραγουδήσει σε άπειρες εκδηλώσεις για τον Πόντο. Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε εβδομαδιαίο περιοδικό που να μην κοσμούσε το εξώφυλλό του το πρόσωπο της Λιζέτας!

Γιώργος Νταλάρας, Λιζέτα Νικολάου, Χάρις Αλεξίου, Άννα Βίσση,
Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Μπουάτ «Διαγώνιος», Αθήνα 1977

Ο γάμος της με τον Γιώργο Λιάνη ήταν το γεγονός της χρονιάς στην Καλαμαριά. Η Λιζέτα ήταν ήδη γνωστή και πολυαγαπημένη τραγουδίστρια με αποτέλεσμα, 7.500 άνθρωποι να παραβρεθούν στον γάμο τους! Χαρακτηριστική φωτογραφία με το νιόπαντρο ζευγάρι και το πλήθος κόσμου έξω από την εκκλησία.

Την ημέρα του γάμου της με τον Γιώργο Λιάνη

Με τον νεογέννητο μοναχογιό της Αλέξανδρο

Μετά τον χωρισμό της από τον Γιώργο Λιάνη, η Λιζέτα αφοσιώθηκε στην ανατροφή του γιου της και στο τραγούδι. Δεν έκανε εκπτώσεις στη δουλειά της, είπε πολλά «όχι» σε συνεργασίες που δεν την αφορούσαν και υπηρέτησε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της το καλό λαϊκό τραγούδι. Δεν έμεινε ποτέ στο παρελθόν αλλά ήξερε να ζει και να χαίρεται το «τώρα». Άλλωστε το είχε προφητικά τραγουδήσει πρώτη με τους στίχους του Γιώργου Κανελλόπουλου σε μουσική Δήμου Μούτση: «Μη ζητάς τα περασμένα, πάνε μια φορά κι έναν καιρό. Τώρα γι’ άλλα τραγουδάμε, γι’ άλλα πολεμάμε, γι’ άλλονε σκοπό…».

Στο σπίτι της, το 2018

Θα τη θυμόμαστε πάντα μέσα από τις αξέχαστες, μοναδικές ερμηνείες της!
Καλό Παράδεισο…

Πηγές: cosmopoliti.com, ogdoo.gr, ethnos.gr

Αμοργός, Αιγιάλη

Η μουσική του διατρέχει τους αιώνες της ελληνικής ιστορίας, του αρχαίου μύθου και της παράδοσης. Είναι η συλλογική φωνή και η μνήμη του τόπου μας. Το έργο του ανέδειξε την Ελλάδα ως σύμβολο, στην αρχετυπική της υπόσταση μέσα στον κόσμο

Συνέχεια →

Συνέχεια →

Το «Πόσο σ’ αγαπώ» είναι ένα υπέροχο και τρυφερό ερωτικό τραγούδι, γεμάτο βαθιά αγάπη. Η συγκίνηση και η τρυφερότητα χαρακτηρίζουν κάθε του λέξη. Οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου ξεχειλίζουν από συναισθήματα και από αγάπη… είναι γεμάτοι εικόνες έρωτα και αγάπης. Εξ άλλου όταν είμαστε ερωτευμένοι και ζούμε με τον άνθρωπό μας, τα πάντα γύρω μας μάς φαίνονται πιο όμορφα, πιο έντονα, πιο δημιουργικά. Είναι σαν να μας δίνουν όλα αφορμές για να εξερευνήσουμε τον κόσμο, τη φύση μαζί με τον άλλο, σαν να πρόκειται ν’ ανακαλύψουμε εκ νέου ολόκληρο τον κόσμο μαζί, έστω και αν τελικά είναι κάτι τόσο γνωστό και οικείο. «Έλα να σου δείξω τις τριανταφυλλιές, τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές…». Και τελικά το μόνο που  μπορούμε να πούμε είναι το «Πόσο σ’ αγαπώ», από το βάθος της καρδιάς μας, γιατί οι λέξεις είναι λίγες για να εκφράσουν τελικά αυτό που νιώθουμε στο σύνολό του…

Συνέχεια →

Είναι η μέρα, είναι οι απώλειες, είναι η περιρρέουσα οξύμωρη φτώχεια μέσα στην τόση ευμάρεια και τον «πολιτισμό», είναι κι αυτή η αγιάτρευτη, επίμονη εθνική μας μοναξιά …που φέρνουν και πάλι σήμερα στον νου τούτο το παλιό, χιλιοειπωμένο τραγούδι με την αγαπημένη, μοναδική φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς που ό,τι κατακτούσε ήταν καρπός συλλογικότητας, ξεσηκωμού και μαζικών κινητοποιήσεων, αλλά και γεμάτο παράπονο για όλα εκείνα που μας λείπουν και που πάντα είναι τόσο κοντά μας αλλά και τόσο ξένα από μας. Μπλέκεται με την αξέχαστη μελωδία και τους στίχους του Κουγιουμτζή ξανά στα χείλη και στην καρδιά μας μαζί με την ανάμνηση κείνης της μαγικής εποχής της μεταπολίτευσης που το γέννησε, της τόσα πολλά υποσχόμενης και τόσο προδομένης…

Συνέχεια →