Το ιστολόγιο «Κιμιντένια» προβάλλει θέματα που αφορούν την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό του τόπου μας και των πατρίδων του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής.

«Όταν παραμέρισαν τα κύματα του Αιγαίου κι άρχισαν ν’ αναδύονται απ’ το βυθό τα βουνά της Λέσβου υγρά, στιλπνά και γαλήνια, τα κύματα είδαν ξαφνιασμένα το νησί, το νέο τους φίλο. Ήταν συνηθισμένα να ταξιδεύουν απ’ τα μέρη του Κρητικού πελάγου και να σβήνουν στις ακρογιαλιές της Ανατολής, και ό,τι ξέρανε από στεριά ήταν σκληρά βουνά, κοφτοί θεόρατοι βράχοι, γη από κίτρινη πέτρα. Τούτο δω, με το νέο νησί, ήταν κάτι άλλο -ω, πόσο διαφορετικό! Γι’ αυτό είπαν τα κύματα:

«Ας πάμε το μήνυμα στην πιο κοντινή γη, στη γη της Αιολίδας. Ας της πούμε για το νησί, τη νέα γη που έδεσε το φως με τη γαλήνη, για τη γραμμή και την κίνησή του που είναι τόσο ήμερη σα να έχει μέσα της τη σιωπή, ας της πούμε για το θαύμα του Αιγαίου!».

Ήρθαν τα κύματα και φέραν το μήνυμα του πελάγου στην αιολική ακτή. Ήρθαν και άλλα κύματα, κι άλλα -όλα τα κύματα. Όλα λέγαν για το παιχνίδι της γραμμής του νησιού, για το παιχνίδι της αρμονίας και της σιωπής.

Τ’ άκουσαν την πρώτη μέρα τα σκληρά βουνά της Ανατολής και μείνανε αδιάφορα. Τ’ άκουσαν και την άλλη, και πάλι δεν ταράχτηκαν. Όμως όταν το κακό παράγινε και κάθε στιγμή άλλο δεν ακούγανε παρά τη βουή του πελάγου να τους λέει για το θαύμα, τα βουνά παράτησαν την αταραξία τους και, περίεργα, σκύψανε πάνω απ’ τα κύματα να δουν το νησί του Αιγαίου. Ζηλέψανε την αρμονία του και είπαν:

«Ας κάμουμε κ’ εμείς έναν τόπο γαλήνης στη γη της Αιολίδας, που να ‘ναι σαν το νησί!».

Παραμερίσανε τότε τα βουνά, τραβήχτηκαν στο βάθος, κι ο τόπος που άφησαν έγινε ο τόπος της Γαλήνης.

Τα βουνά κείνα της Ανατολής τα λένε Κιμιντένια».

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ, «Αιολική γη» (απόσπασμα)

* Η «Αιολική γη» εκδόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1943 από τις εκδόσεις «Άλφα». Έκτοτε εκδίδεται και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας».

Λίγα λόγια για το ιστολόγιο

Η Αιολική γη στάθηκε για μένα, απ’ όταν την πρωτοδιάβασα, ένα ανοιχτό παραθύρι μυρωμένο απ’ τον γλυκόν αγέρα της Αιολίας, η παντοτινή ματιά στη γνήσια και αληθινή διάσταση του ελληνισμού, της πατρίδας μας, της ίδιας της ψυχής του κόσμου στην αρχετυπική του μορφή. Στον παιδικό μου νου σελίδα – σελίδα αποκαλύπτονταν το θάμβος και η ομορφιά, η ανθρωπιά και το μεγαλείο ενός κόσμου ονειρικού και απτού μαζί, δοσμένου -μέσα απ’ τις περιγραφές των τοπίων της Αιολικής γης και τα ήθη των ανθρώπων της- με την απαράμιλλη γραφή του Ηλία Βενέζη.

Το έργο αυτό είναι μια αιώνια αναφορά στο θαύμα της ζωής, όπως στο πέρασμα χιλιάδων χρόνων άνθησε και πορεύτηκε από τον Ελληνισμό της Μικρασίας. Οι ολάνθιστοι κήποι και τα μποστάνια, τα χαρούμενα Ομηρικά ακρογιάλια, το  μυρωμένο αγέρι της εξοχής, τα ήρεμα βουνά τους, τα Κιμιντένια και οι άνθρωποι -απλοί και αγαθοί, δοσμένοι στη γη τους, στους αγαπημένους τους, στις καθημερινές τους παραδοσιακές ασχολίες..

Κι όμως, δεν ήταν παρά αυτός ο ίδιος τόπος ο λουσμένος στο φως, ο μυθικός, ο χιλιοτραγουδισμένος, ο γεμάτος θρύλους και δόξα, που ανέδειξε αυτοκρατορίες και ευλογήθηκε από το αίμα αγίων και ηρώων, που γνώρισε -στα χρόνια που περιγράφει το βιβλίο και αργότερα, την απόλυτη φρίκη και καταστροφή, την ανείπωτη βαρβαρότητα και την πιο ωμή θηριωδία.  

Οι διηγήσεις των Ελλήνων προσφύγων της Μικρασίας, της Πόλης, της Θράκης και του Πόντου και ως σήμερα ακόμη των Κυπρίων, για τη ζωή που άφησαν, τους διωγμούς και τα δεινά τους, το πικρό βίωμα της αδικίας και του ξεριζωμού από τις προαιώνιες πατρογονικές εστίες τους, πάντοτε με οδηγούν να συγκρίνω όσα πέρασαν με την ευγένεια και την ανθρωπιά που κατάφεραν -σε πείσμα τόσης κακίας- να διατηρήσουν ανέπαφα.

Και πάντοτε θαυμάζω το μεγαλείο της ψυχής, τη δύναμη και την αστείρευτη δημιουργικότητά τους, με τα οποία μπόλιασαν τη ζωή όλων μας, μα πάνω από όλα την αγάπη τους για την ίδια τη ζωή, όπως τη γνώρισαν και την ανέδειξαν στην ευωδιαστή αγκαλιά του τόπου τους..  

Στο πρόσωπο των ανθρώπων εκείνων και στη μαρτυρική θυσία ενός ολόκληρου λαού, που μεγαλούργησε ριζωμένος από χιλιάδες χρόνια σε αυτό το θαύμα της πλάσης που ανέκαθεν αποτέλεσε η περιοχή της καθ’ ημάς Ανατολής, φαίνεται ξεχωριστά η πνευματική διάσταση του ελληνισμού, η δύναμη της πίστης του λαού μας και η ακλόνητη και ακατάλυτη προσήλωσή του στα πανανθρώπινα ιδανικά και τις αξίες που, στο διάβα των αιώνων, διαμόρφωσαν και έθρεψαν την ψυχή και την ουσία του βίου των ανθρώπων και του παγκόσμιου πολιτισμού.

Σε όλους εκείνους αφιερώνεται ξεχωριστά το παρόν ιστολόγιο, ως μια ελάχιστη προσπάθεια για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της ιστορίας, των παραδόσεων και του πολιτισμού του τόπου μας και των αιώνιων πατρίδων του Ελληνισμού.