Ο Λαμπριάτης της Άνδρου

Η μαγειρική είναι και αυτή μέρος του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Στην Άνδρο δύο είναι τα χαρακτηριστικά φαγητά που κυριαρχούν στην τοπική κουζίνα: το ένα η περίφημη φρουτάλια και το άλλο ο πατροπαράδοτος Λαμπριάτης, το αρνάκι της Λαμπρής που μαγειρεύεται την ημέρα του Πάσχα σε όλο το νησί! Η διαδικασία του είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα, όπως προδίδουν και τα υπερβολικά (για μια οικογένεια) σε ποσότητα υλικά, αλλά ήταν ανέκαθεν ένα ιδιαίτερο δείγμα της αξιοσύνης της νοικοκυράς που τον ετοίμαζε με περισσή αγάπη και φροντίδα για την οικογένειά της και τους καλεσμένους της! Η συνταγή που παρατίθεται δεν είναι ακριβώς η παραδοσιακή που θέλει μόνο ένα είδος τυριού (το κλασικό ανδριώτικο πετρωτό), αλλά μια ποικιλία η οποία κάνει την εμφάνιση του εδέσματος ακόμα πιο εντυπωσιακή. Όπως σε κάθε φαγητό, η κεντρική ιδέα των συνταγών που χρησιμεύουν για την παρασκευή του είναι μία, αλλά οι παραλλαγές της άπειρες. Η συνταγή ανήκει στην Ανδριώτισσα κα Αννα Γρ. Εξαδακτύλου.

Συνέχεια

Στροφάδες άελλαι, τα νησιά των στροβίλων

Συνέχεια

Απ’ το Υψηλομέτωπο στο Λεπέτυμνο…

Ο Λεπέτυμνος είναι το βουνό με το μεγαλύτερο υψόμετρο στη Λέσβο, φτάνοντας τα 969 μέτρα. Έχει δυο κορυφές, τον Προφήτη Ηλία με το ομώνυμο εκκλησάκι στα 939 μέτρα και τη Βίγλα με 969 μέτρα. Η θέα είναι απολαυστική, καθώς στο οπτικό μας πεδίο αντικρίζουμε ολόκληρο το νησί, τη Λήμνο, τη Χίο, τα Ψαρά, τα Μικρασιατικά παράλια και τα τούρκικα νησιά Ίμβρο, Τένεδο. Εάν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα, θα δούμε και την κορυφή του Άθω.

Συνέχεια

Στο περίφημο Κτήμα Τομπάζη

Στο περίφημο Κτήμα Τομπάζη, η ιστορία δύο αιώνων ενώνεται με τις νοσταλγικές παιδικές αναμνήσεις, και εκείνο το μοναδικό, πανευρωπαϊκής φήμης πέτρινο λιοτρίβι ξαναζεί παλιές δόξες…

Συνέχεια

Τοπία της άμμου και της τέφρας στο μοναδικό Σίγρι

Ένα ξεχωριστό ψαροχώρι βρίσκεται στα δυτικά της Λέσβου με μοναδικά χρώματα άγριας ομορφιάς που δημιούργησε η ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια. Στον δρόμο προς το Σίγρι απολαμβάνεις μόνο απολιθώματα και τεράστια «γυμνά» βουνά με ευωδιές θυμαριού και ρίγανης. Είναι το τέλος μίας μακρινής διαδρομής 92 χλμ. από την πρωτεύουσα του νησιού που ο επισκέπτης αξίζει να την πραγματοποιήσει. Θα τον αποζημιώσει μεταξύ άλλων η μοναδική θέα που θ’ αντικρίσει από το μοναστήρι του Υψηλού και σίγουρα θα θελήσει να έρθει ξανά.

Συνέχεια

Το απέραντο γαλάζιο του θρυλικού σφουγγαρά Στάθη Χατζή

Σαν σήμερα, 16 Ιουλίου 1913, η θρυλική βουτιά του στον βυθό της Καρπάθου

Αυτό που σε εμάς φαντάζει απίθανο και υπεράνθρωπο ο θρυλικός Συμιακός σφουγγαράς, Στάθης Χατζής, το έκανε σχεδόν για… πλάκα. Μια ημέρα σαν σήμερα, πριν από 110 χρόνια, ωστόσο, έκανε ολόκληρη την Ευρώπη να παραμιλάει.

Συνέχεια

Μακρά, ατελείωτη αυτή η αμμουδιά! (Αλέξ. Παπαδιαμάντης)

Άγιος Ιωάννης, Ιθάκη

Συνέχεια

Τ’ Αγνάντεμα (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

1899

Κώστας Μπαλάφας, Κάρπαθος
(Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη)

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης καταγράφει τη συλλογική ψυχολογία των ναυτικών τη στιγμή της αναχώρησης και των γυναικών τους που την ημέρα εκείνη συγκεντρώνονται στο ξωκλήσι της Παναγίας Κατευοδώτρας…

Ἐπάνω στὸν βράχον τῆς ἐρήμου ἀκτῆς, ἀπὸ παλαιοὺς λησμονημένους χρόνους, εὑρίσκετο κτισμένον τὸ ἐξωκκλήσι τῆς Παναγίας τῆς Κατευοδώτρας. Ὅλον τὸν χειμῶνα παπὰς δὲν ἤρχετο νὰ τὸ λειτουργήσῃ. Ὁ βορρᾶς μαίνεται καὶ βρυχᾶται ἀνὰ τὸ πέλαγος τὸ ἁπλωμένον μαυρογάλανον καὶ βαθύ, τὸ κῦμα λυσσᾷ καὶ ἀφρίζει ἐναντίον τοῦ βράχου. Κι ὁ βράχος ὑψώνει τὴν πλάτην του γίγας ἀκλόνητος, στοιχειὸ ριζωμένο βαθιὰ στὴν γῆν, καὶ τὸ ἐρημοκκλήσι λευκὸν καὶ γλαρόν, ὡς φωλιὰ θαλασσαετοῦ στεφανώνει τὴν κορυφήν του.

Συνέχεια

Κρεμμυδοντολμάδες Χιώτικοι

Παραδοσιακή συνταγή οι κρεμμυδοντολμάδες. Φαγητό των φτωχών τα παλαιότερα χρόνια αφού τέτοια εποχή αφθονούσαν στα χωριά τα κρεμμύδια, αλλά και των πλουσίων καθώς η γέμιση μπορεί να περιέχει όχι μόνο ρύζι, αλλά και χοιρινό κρέας ή μοσχάρι. Μεζές σήμερα περιζήτητος στις ταβέρνες, οι κρεμμυδοντολμάδες θεωρούνται παραδοσιακή σπεσιαλιτέ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με καταβολές από την εκλεκτή κουζίνα της πάλαι ποτέ Ελληνικής Σμύρνης. Εδώ παρουσιάζουμε μία παραδοσιακή συνταγή από τον Καταρράκτη Χίου. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν ντομάτες, κρεμμύδια και άλλα λαχανικά και οπωροκηπευτικά όλο τον χρόνο και τα σπίτια διέθεταν δικό της φούρνο στις αυλές, όπου έψηναν φαγητά και ψωμί. Άλλες εποχές με υγιεινή διατροφή…

Η Σκύρος του Ρούπερτ Μπρουκ και της αιώνιας Ποίησης

Rupert Brooke (1887-1915)

Στην καρδιά του Αιγαίου, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, λευκή, ολόφωτη και γαλανή, αλλού κατάξερη και ηλιοκαμένη και αλλού κατάφυτη και δασώδης, η Σκύρος του Ομήρου, των θρύλων και της παράδοσης υπήρξε πάντα προικισμένη με αφάνταστη φυσική ομορφιά, έναν απαράμιλλο λαϊκό πολιτισμό και μοναδικά τοπία.

Συνέχεια

Φιστίκια Αιγίνης, ένας πολλαπλά ευεργετικός καρπός

Ένας ελληνικός ξηρός καρπός, που προτιμούν μικροί και μεγάλοι, προσφέρει σημαντική βελτίωση στο λιπιδαιμικό προφίλ του οργανισμού μας. Πρόκειται για τα φιστίκια Αιγίνης που έχουν σημαντικά αντιοξειδωτικά οφέλη, μειώνουν τα τριγλυκερίδια, αυξάνουν την καλή χοληστερόλη και βελτιώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Συνέχεια

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η ηρωική καπετάνισσα

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα
(11 Μαΐου 1771 – 22 Μαΐου 1825)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΑΥΤΗΣ Ο ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΗΣΧΥΝΕΤΟ
ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΥΠΕΧΩΡΕΙ

Συνέχεια

Ο Όσιος Αρσένιος o νέος ο εν Πάρω

31 Ιανουαρίου

Ο όσιος Αρσένιος Σεργίου Σεργιάδης, κατά κόσμον Αθανάσιος, γεννήθηκε στα Ιωάννινα το έτος 1800 από ευσεβείς και εναρέτους γονείς. Πολύ νωρίς έμεινε ορφανός και από πατέρα και από μητέρα. Σε ηλικία εννέα ετών ήρθε στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας, όπου με τη φροντίδα του Σχολάρχη Αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Σαράφη, ανδρός εναρέτου και λογίου, ενεγράφη στην εκεί Σχολή.

Συνέχεια

Πάντα ο νους μου θα ‘ναι στο νησί…

Αντάρα και παγωνιά, τ’ αφρισμένο κύμα και ο βοριάς δίνουν μια εικόνα άγριας ομορφιάς στο άλλοτε ηλιόλουστο και γεμάτο κόσμο λιμάνι της Αίγινας. Κι εμείς στην καρδιά της πόλης με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, τις ετοιμασίες των εορτών, τα πηγαιν’ έλα, τις μαζώξεις σε φιλικά σπίτια και τους δρόμους γεμάτους κίνηση, αφήνουμε το νου να τρέξει στην έρημη αποβάθρα που τόσες όμορφες αναμνήσεις μας κλείνει σε κάθε κυματισμό της, κάθε φορά που η ματιά μας την αντικρίζει και γαληνεύει πάνω της…

Συνέχεια