Αντάρα και παγωνιά, τ’ αφρισμένο κύμα και ο βοριάς δίνουν μια εικόνα άγριας ομορφιάς στο άλλοτε ηλιόλουστο και γεμάτο κόσμο λιμάνι της Αίγινας. Κι εμείς στην καρδιά της πόλης με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, τις ετοιμασίες των εορτών, τα πηγαιν’ έλα, τις μαζώξεις σε φιλικά σπίτια και τους δρόμους γεμάτους κίνηση, αφήνουμε το νου να τρέξει στην έρημη αποβάθρα που τόσες όμορφες αναμνήσεις μας κλείνει σε κάθε κυματισμό της, κάθε φορά που η ματιά μας την αντικρίζει και γαληνεύει πάνω της…
Είναι ωραίο να υπάρχει κάπου ένας τόπος που σε περιμένει να ‘ρθεις, να τον ζήσεις ξανά και ξανά, μα πάντα τόσο διαφορετικά!
Οι φωτογραφίες της Νάντιας που τόλμησε προ ημερών την όμορφη απόδραση και την ευχαριστούμε…!
Χρόνια πολλά! Καλή Πρωτοχρονιά!
Η Αίγινα, το λιμανάκι γύρω από τον μικρό Αη Νικόλα και η Παναγίτσα
στη χειμωνιάτικη παγωνιά, περιμένοντας τα Χριστούγεννα!
Οι Γλάροι
Ξεκινάμε, πάμε μακριά, σ’ άλλα μέρη, σ’ άγνωστα νερά. Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ, πάντα ο νους μου θα ‘ναι στο νησί. Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά. Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω «έχε γεια».
Γύρω γύρω η θάλασσα γυαλί, μα η σκέψη μου έμεινε θολή. Λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά, στο μυαλό μου έρχονται πολλά. Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά. Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω «έχε γεια».
Πέλαγος θα σκίσω μακρινό, θάλασσα να βλέπω κι ουρανό. Μα η συντροφιά μου θα ‘σαι εσύ, πάντα ο νους μου θα ‘ναι στο νησί. Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά. Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω «έχε γεια».
(Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Σπύρος Περιστέρης, Μουσική: Νίκος Μεϊμάρης, 1966, Ερμηνεία: Πάνος Γαβαλάς, Βούλα Γκίκα)
kimintenia 