Νίκος – Γαβριήλ Πεντζίκης, Το παλιό μας σπίτι στη Θεσσαλονίκη

Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά… Της γιαγιάς μου, για παράδειγμα, ένα παλιό, ξύλινο, είχε όλη μέρα το σχοινί έξω απ’ την πόρτα, που το τραβούσες, άνοιγες και έμπαινες, όποιος κι αν ήσουν… και εμείς, είχαμε το κλειδί έξω απ’ την πόρτα. Όποιος ήθελε έμπαινε…

Συνέχεια →

26 Μαρτίου

«Τὸν σὴν ἀπαγγείλαντα σάρκωσιν Νόα,
Τιμῇ πρεπούσῃ πᾶσα σάρξ τιμᾷ, Λόγε.
Εἰκάδι ἀμ’ ὕμνους Γαβριὴλ κτίσιν ἕκτῃ ἐγείρει»

Το όνομα Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος του Θεού». Στην Αγία Γραφή, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον συναντάμε μία φορά στην Παλαιά Διαθήκη και δύο φορές στην Καινή. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται να εξηγεί στον προφήτη Δανιήλ το όραμα του κριού και του τράγου (Δανιήλ, η’ 15 επ.), οπότε παρουσιάζεται μπροστά του κάποιος άνθρωπος, που είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, και του εξηγεί ότι το κριάρι με τα δύο κέρατα σήμαινε τους βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας, ο δε τριχωτός τράγος, τον βασιλιά της Ελλάδας. Επίσης αναφέρεται να εξηγεί και τη σημασία της προφητείας του Ιερεμία περί των 70 ετών (Ιερεμία, κε’,11 και κθ’,10), καθώς και να αναγγέλλει τον χρόνο του ερχομού του Μεσσία στη γη (Δανιήλ θ’,21).

Συνέχεια →

Στρατηγός Μακρυγιάννης

«Τούτην τὴν πατρίδα την ἔχομεν ὅλοι μαζί, καὶ σοφοὶ καὶ ἀμαθεῖς καὶ πλούσιοι καὶ φτωχοὶ καὶ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ καὶ οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι»

Συνέχεια →

Θεόδωρος Βρυζάκης, Λεπτομέρεια από την «Έξοδο του Μεσολογγίου»

«Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς στο λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομα τους μνέω»
Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Κάθε φορά που μελετά κανείς την Ελληνική Ιστορία, καταλήγει να επαναλαμβάνει τους ανωτέρω στίχους του εθνικού μας Ποιητή, διαπιστώνοντας ότι οι Ελληνίδες γεμίζουν τις σελίδες της Ιστορίας μας με τις θαυμαστές θυσίες, τον ηρωισμό, το μεγαλείο και τον αγώνα τους.

Συνέχεια →

«H ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη.
H απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων
δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός»
(Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 13)

Όταν οι κατά καιρούς ταγοί του τόπου μας ακούσουν τον κτύπο της καρδιάς του λαού μας, όπως ο Μακρυγιάννης και ο Πατροκοσμάς, όταν νοιώσουν τη γνησιότητα, την αλήθεια, την ανθρωπιά και τη λαϊκότητα της Ορθοδοξίας και τον άρρηκτο δεσμό της με το πονεμένο και μαρτυρικό μας Γένος, όταν παύσουν να διαβάζουν την ιστορία μας με τα αθεϊστικά γυαλιά, τότε θα αισθανθούν την ανάγκη να τιμήσουν και τους αγίους Νεομάρτυρες ως τους πρώτους και κορυφαίους αντιστασιακούς του νεώτερου Ελληνισμού, ως τους εμπροσθοφύλακες των αγωνιστών της εθνεγερσίας του 1821, ως τα χελιδόνια της εθνικής μας ανεξαρτησίας, που άντεξαν ανείπωτα ψυχικά και σωματικά μαρτύρια, με ακλόνητο και αδούλωτο φρόνημα, για την πίστη μας και την ελληνικότητά μας

Το να μιλά κανένας σήμερα και να γράφει για κάποια πράγματα της θρησκείας, ο πολύς κόσμος το νομίζει για ανοησία. Καί ακόμα μεγαλύτερη ανοησία έχει την ιδέα πως είναι το να γράφει για τους άγιους μάρτυρες, και μάλιστα για κείνους που μαρτυρήσανε κατά τα νεότερα χρόνια που βασιλεύανε οι Τούρκοι απάνω στη χριστιανοσύνη, επειδής ο λίγος καιρός που μας χωρίζει απ’ αυτούς κάνει ώστε να τους νιώθουμε πολύ κοντά μας, ανθρώπους σαν κ’ εμάς, ενώ τους αρχαίους μάρτυρες τους βλέπουμε μέσα από τους αιώνες που περάσανε από τότε που μαρτυρήσανε και στη φαντασία μας παρουσιάζονται ευκολότερα με τον φωτοστέφανο του αγίου.

Συνέχεια →

25 Μαρτίου

Pietro Cavallini, Ψηφιδωτό (τέλη13ου αι.), ιερός ναός Αγίου Παύλου εκτός των τειχών

«Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,
Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.
Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ’ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ»

Συνέχεια →

Θεόδωρος Βρυζάκης, Ο όρκος των οπλαρχηγών

«Η ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη»

Συνέχεια →

22 Μαρτίου

«Bαΐα κρατών, ή δε σταυρόν παμμάκαρ,
Eύθυμος Eυθύμιε, χωρείς προς ξίφος»

Ο Άγιος Οσιομάρτυς Ευθύμιος, κατά κόσμον Ελευθέριος, καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Δημητσάνας. Εκπαιδεύτηκε στη σχολή της πόλεως αυτής και συνέχισε τις σπουδές του, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, στην Πατριαρχική Ακαδημία Κωνσταντινουπόλεως. Στη συνέχεια μετέβη στο Ιάσιο της Ρουμανίας, όπου βρισκόταν ο πατέρας του με τα μεγαλύτερα αδέλφια του Γεώργιο και Χρήστο.

Συνέχεια →

21 Μαρτίου. Εαρινή ισημερία. Πρώτη μέρα της άνοιξης! Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα αλλά και Παγκόσμια Ημέρα Δασών! Ένα ποίημα του Αντρέ Μπρετόν κατάφερε να τ’ αγκαλιάσει όλα αυτά μοναδικά!

Μακεδονικό παραδοσιακό τραγούδι της αγάπης από το χωριό Νέος Παντελεήμονας Πιερίας. Πρόκειται για τοπικό τραγούδι σε δίσημο ρυθμό (2/4), το οποίο συνήθως τραγουδιόταν κατά την περίοδο της άνοιξης, μετά το Πάσχα μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού. Χορεύεται ως τοπικός γρήγορος χασάπικος με λαβή από τους ώμους. Στο κοντινό Λιτόχωρο Πιερίας χορεύεται ως συρτό στα τρία με ρυθμικό κούνημα των χεριών.

Συνέχεια →

Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα. Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος, τα κύματα ξεδιπλώνουν στον άμμο το νέο ρυθμό με κοντές αναπνοές. Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα, παντού το κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές. Τότες ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι ασημένιοι, μ’ ένα χρώμα σαν το στήθος του παγονιού. Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα. Από τη μέση, από την καρδιά του ανθού της θάλασσας, βγαίνει η άνοιξη του Αιγαίου. Η Αναδυόμενη. Παντού πεταρίζουν άσπρες, γαλανές φτερούγες. Γιορτάζει ο αγέρας, η στεριά, τα λαφριά σύννεφα κι ο μεταξωτός ουρανός. Τα καράβια μέσα στο λιμάνι ισάρουν όλα τα πανιά να στεγνώσουν, κ’ είναι να κάθεσαι να τα βλέπεις. Στις ρηχοπατιές σειούνται, πιασμένα από τις μαλλιασμένες πέτρες του βυθού, λιγνά, μακριά τσουνιά από νερολούλουδα.

Συνέχεια →