Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές να ανθίζουν

Ιω. Σιφναίος, Βάζο με αμυγδαλιές

Γ. Σεφέρης

«Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα». Οι λέξεις του Γιώργου Σεφέρη πετούν σαν χελιδόνια πάνω από το κεφάλι μας, γνώριμα και αγαπημένα -αλλά και παντοτινά ζητούμενα. Σε αυτά τα χρόνια του φόβου, της κόπωσης, του πάγου και των απανωτών αδιεξόδων, τα λόγια αυτά μπορεί ν’ ακούγονται απόκοσμα ή και σαρκαστικά.. Μπορεί, όμως, με την απόλυτη απλότητά τους, να είναι και σημαία ομορφιάς και αισιοδοξίας σε τούτη τη σκοτεινή και δύσκολη εποχή της απραξίας και της μεγάλης μελαγχολίας. «Λίγο ακόμα / θα ιδούμε τις αμυγδαλιές να ανθίζουν / τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο / τη θάλασσα να κυματίζει». Η χώρα μας είναι και η χαρά μας, και έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να τη χαρούμε. Αλλ’ αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση -να αγωνιστούμε για να φθάσουμε εκεί όπου μπορούμε να δούμε τι έχουμε: τη φύση, τον ρου της Ιστορίας και των εποχών. Για να δούμε, πρέπει να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Όταν δούμε, ίσως αλλάξουμε. Ίσως η προσπάθεια είναι αυτό που μας λείπει. Ίσως η έλλειψη προσπάθειας είναι αυτό που μας λυγίζει, μας γονατίζει…

Συνέχεια

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι…

Διονύσης Τσακνής, 1984… κι όμως πάντα δροσερό και μοντέρνο!

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο.

Συνέχεια

Αλέξης Δαμιανός, O ποιητής της εικόνας και η «Ευδοκία» του

Ο σπουδαίος Έλληνας κινηματογραφιστής Αλέξης Δαμιανός γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1921, στην Αθήνα και έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαΐου του 2006. Με αφορμή την επέτειο από τα 101 χρόνια από τη γέννησή του, παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα στη θρυλική «Ευδοκία» του (1971), που για πολλούς αποτελεί την πιο σημαντική ελληνική ταινία όλων των εποχών.

Συνέχεια

Αφιέρωμα στον χαρισματικό ερμηνευτή του Νέου Κύματος, Λάκη Παππά

Έλληνας τραγουδοποιός, από τις εμβληματικές μορφές του «Νέου Κύματος», ο Λάκης Παππάς γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1938, στην Πρέβεζα. Έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959, παίζοντας κιθάρα στη θεατρική παράσταση «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, αντικαθιστώντας τον δάσκαλό του Γεράσιμο Μηλιαρέση. Τη μουσική της παράστασης είχε γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος διέκρινε αμέσως το ταλέντο του στην κιθάρα και στο τραγούδι.

Συνέχεια

Παρέτρα έρως αρανί (Λουδοβίκος των Ανωγείων)

«Να έχεις μια όμορφη Πρωτοχρονιά συντροφιά με γλυκές μελωδίες!»… Αυτό σημαίνουν στην κρητική ντοπιολαλιά τα λόγια του τρυφερού τραγουδιού του Λουδοβίκου των Ανωγείων από το άλμπουμ του «Το Μεϊντάνι» από το μακρινό 1993. Με τη μοναδική μελωδία του υποδεχόμαστε κι εμείς την καινούργια Χρονιά και με την ευχή να είναι η κάθε στιγμή της μια αφορμή για τραγούδι και χαρά και να μας γεμίσει εμπνεύσεις, ποίηση, χαμόγελα και από τις ωραίες στιγμές και τις εικόνες της!

Συνέχεια

Αντώνης Μιτζέλος – Μελοποιώντας τον Παπαδιαμάντη

Επαμ. Θωμόπουλος, Παλιό σπίτι

Μια συνέντευξη με αφορμή την πρόσφατη δουλειά του για το Χριστουγεννιάτικο διήγημα του «κυρ Αλέξανδρου» Παπαδιαμάντη, «Της Κοκκώνας το σπίτι»…

Το καλό με τις συνεντεύξεις είναι ότι συναντάς σημαντικούς ανθρώπους που σε κοιτούν και τους κοιτάς στα μάτια, παρατηρώντας τους μορφασμούς, τις κινήσεις του σώματος, τις αντιδράσεις. Δυστυχώς, η πανδημία μάς έχει στερήσει σε πολλές περιπτώσεις αυτή την εμπειρία. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις το ίδιο καλά και από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Ένας από αυτούς τους ταλαντούχους καλλιτέχνες μας είναι ο Αντώνης Μιτζέλος, ο βιρτουόζος κιθαρίστας των Τερμιτών, με τη σημαντική προσωπική πορεία αργότερα, που παίζει, συνθέτει και γράφει. Μιλώντας μαζί του με αφορμή πρόσφατη δουλειά του, «Της Κοκκώνας το σπίτι», που αποτελεί τη συναυλιακή παρουσίαση του ομώνυμου έργου του συντοπίτη του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, νιώσαμε σαν καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι και να συζητούσαμε σε μια εορταστική ατμόσφαιρα, με έναν άνθρωπο που η ευγένειά του είναι πηγαία και αλάξευτη.

Συνέχεια

Μισιρλού, η ιστορία του τραγουδιού που κατέκτησε τον κόσμο!

Η Μισιρλού είναι ένα αισθαντικό τραγούδι που μιλά για την απελπισμένη αγάπη, ο αυθεντικός συνθέτης του οποίου πιθανολογείται κάπου στο 1910, στη Σμύρνη, αλλά παρέμεινε για πάντα άγνωστος…

Συνέχεια

Ποιήματα για το ίδιο βουνό (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Ταΰγετος

Ποιήματα για το ίδιο βουνό

Ὄχι ἀκόμη, δὲν ἦρθα
νὰ σὲ ἀποχαιρετήσω ἀδελφέ,
ποὺ σὲ ἀνέβηκα πρώτη φορὰ
ὅταν ἤμουν φῶς σ’ ἕνα μίσχο.

Συνέχεια

Θαλασσινέ μου Άγιε καλέ μου Άη Νικόλα!

Θαλασσινέ μου Άγιε, Καλέ μου Άη Νικόλα
εφτά κεράκια σου ‘φερα και σου τ’ ανάβω όλα.
Θα ‘ρχομαι τώρα ταχτικά ν’ ανάβω το καντήλι
γι’ αυτόν που έφυγε προχθές, κουνώντας το μαντήλι.
Προστάτευέ τον Άγιε, των ναυτικών προστάτη
και κάθε άλλος ναυτικός, ας σ’ έχει παραστάτη!

Παραδοσιακό ψαλτοτράγουδο

Συνέχεια

Βλέφαρό μου (νανούρισμα)

«Βλέφαρό μου»

Ένα ονειρικό νανούρισμα από τον Χρόνη Αηδονίδη και τον Νίκο Κυπουργό

Έλα ύπνε, πάρ’ το
σε μετάξι επάνω βάλ’ το
σιγά

Κι από μέλι γάλα
νά ‘ν’ του ονείρου του η σκάλα
πλατιά

Βλέφαρό μου σφαλιστό
αχ! τυχερό μου
Μη χαράζεις άστρο της αυγής
μη μου τρομάζεις.

Συνέχεια

Κι έλεγαν οι αγγέλοι νάτη, σκαλί σκαλί, την πιο μικρή μας αδερφή

Σήκωνε το κλουβί μια δω μια κει
κι ο ήλιος πήγαινε απ’ την άλλη
Ν’ ανάψει τ’ όμορφο κεφάλι
μια δω μια κει
ο ήλιος κάθε Κυριακή

Συνέχεια

Nelly’s, Κρήτη 1939

Σήκωνε το κλουβί μια δω μια κει
κι ο ήλιος πήγαινε απ’ την άλλη
Ν’ ανάψει τ’ όμορφο κεφάλι
μια δω μια κει
ο ήλιος κάθε Κυριακή

Συνέχεια

Λυγμός αγγέλων

Λυγμός αγγέλων

Έχεις ακούσει λυγμό αγγέλων
ξημερώματα Δευτέρας
στην άκρη της καρδιάς μου;
Θρηνούν την Κυριακή
που πέρασε απούσα
εν μέσω χορών ολονυκτίων,
με άδεια φτερά να κόβουν βόλτες
στο κλειστό παράθυρό σου.

Συνέχεια

Λυγμός αγγέλων

Έχεις ακούσει λυγμό αγγέλων
ξημερώματα Δευτέρας
στην άκρη της καρδιάς μου;
Θρηνούν την Κυριακή
που πέρασε απούσα
εν μέσω χορών ολονυκτίων,
με άδεια φτερά να κόβουν βόλτες
στο κλειστό παράθυρό σου.

Συνέχεια

Νοέμβρης μήνας με ένα από τα ωραιότερα τραγούδια μας

Το τρένο φεύγει στις οκτώ

Το τρένο φεύγει στις οκτώ
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
να μη θυμάσαι στις οκτώ
να μη θυμάσαι στις οκτώ
το τρένο για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει.

Συνέχεια

Την αφρούρητη νυχτιά (Οδυσσέας Ελύτης)

Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες
Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή…

Συνέχεια

Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες
Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή…

Συνέχεια

Κανελόριζα

Αλατσατιανές με τις παραδοσιακές φορεσιές
του τόπου τους στο Ηράκλειο Κρήτης το 1937

Κανελόριζα

Κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι
κόρην αγαπώ
Κόρην αγαπώ ξανθή και μαυρομάτα
δώδεκα χρονών
Δώδεκα χρονών κι ο ήλιος δεν την είδε
μόνο’ η μάνα της
Μόνο η μάνα της Κανέλα την φωνάζει
Κανελόριζα
Κανελόριζα, και άνθος της Κανέλας
φούντα της μηλιάς
Φούντα της μηλιάς τα μήλα φορτωμένη
τ’ άκουσα και εγώ
Τ’ άκουσα κι εγώ. Πήγα να κλέψω μήλα
μήλα κόκκινα
Μήλα κόκκινα, και τον καημό της πήρα
βαριαρρώστησα.
Φέρτε το γιατρό.

Παραδοσιακό Μικρασίας
Αντικριστός χορός (Καρσιλαμάς)
Ερμηνεία: Τζίμης Πανούσης

Ύστατο χαίρε στον Μίκη Θεοδωράκη

9 Σεπτεμβρίου 2021

Βουβά σε κλαίνε τα βουνά, οι έμορφες Μαδάρες
Γλυκά κοιμήσου Μίκη μας στης Κρήτης τση αγκάλες

Στη γη των προγόνων του ο Μίκης Θεοδωράκης

Η Κρήτη τον αποχαιρέτησε όπως ξέρει. Με τα τραγούδια της και τη λεβεντιά της… Στο ταπεινό χωριό του Γαλατά, έξι χιλιόμετρα από τα Χανιά, πάνω από τη θάλασσα του Αιγαίου προς το ύψωμα: αυτή τη γη επέλεξε ο Μίκης Θεοδωράκης για να ξαποστάσει. Στη γη των προγόνων του, σε μια κοινότητα προοδευτικών Βενιζελικών και Κομμουνιστών, δίπλα από τους τάφους του πατέρα, της μητέρας και του αδελφού του. Εκεί και η τελευταία πράξη σε μία ζωή πλούσια σε βιώματα, πλήρη σε δημιουργία και γεμάτη από χαρές και πίκρες, βάσανα και χειροκρότημα, πόνο, δάκρυα, αίμα αλλά και περισσή ευχαρίστηση. Έτσι όπως πρέπει να είναι η ζωή.

Συνέχεια