kimintenia

«Το σκλαβί»

Το τραγούδι «Βλέφαρό μου» ακουγόταν στη θεατρική παράσταση του έργου της Ξένιας Καλογεροπούλου «Το σκλαβί», το 2000 και το 2001 ο Νίκος Κυπουργός το συμπεριέλαβε στο άλμπουμ «Τα Μυστικά του Κήπου», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία «Σείριος». Το 2004 ο Χρόνης Αηδονίδης το ερμήνευσε ξανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το 2013 στο πλαίσιο συναυλίας του Κώστα Λειβαδά στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας. Το έχουν επίσης ερμηνεύσει η Ελένη Βιτάλη και η Σοφία Παπάζογλου.

Το εξώφυλλο του βιβλίου «Το Σκλαβί» (εκδ. Κέδρος) και σκηνές από το πρώτο ανέβασμα του έργου στη σκηνή του Θεάτρου Πόρτα (2000)

Το θεατρικό έργο «Το Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου βασίζεται σε ένα λαϊκό παραμύθι από τη Σύμη και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος, το 2000. Μιλάει για δύο παιδιά, ένα βασιλόπουλο και τον αδερφό του, νόθο παιδί του βασιλιά πατέρα του και μιας σκλάβας, που μεγαλώνουν μαζί, αν και τα χωρίζει έντονη κοινωνική διαφορά. Κάποια στιγμή όμως αγαπούν την ίδια γυναίκα και γίνονται αντίζηλοι, όταν το βασιλόπουλο βλέπει τη ζωγραφιά μιας βασιλοπούλας που κρατάει ένα γαλάζιο ρόδο, την ερωτεύεται και ξεκινάει να τη βρει στα πέρατα του κόσμου. Στο ταξίδι του, που είναι μακρύ και επικίνδυνο, τον συνοδεύει ο αδερφός του, το «σκλαβί». Η βασιλοπούλα όμως δεν ερωτεύεται το βασιλόπουλο αλλά το σκλαβί, που ποτέ δεν θα παραδεχτεί πως την αγάπησε…

Ξένια Καλογεροπούλου

«Σημείο εκκίνησης για το θεατρικό έργο ήταν το ομώνυμο παραμύθι από τη Σύμη. Τα λαϊκά παραμύθια αφηγούνται γεγονότα. Δεν μας λένε πολλά για τους ήρωές τους και για όσα κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους. Για να μεταφέρεις όμως ένα παραμύθι στη σκηνή είναι απαραίτητο να διαγνώσεις και όσα δεν λέγονται. Το Σκλαβί είναι ένα κατ’ εξοχήν αινιγματικό παραμύθι και ίσως γι’ αυτό να είναι και τόσο γοητευτικό. Χρειάστηκε να σταθώ πολύ καιρό σε μια φράση, ακόμα και σε μια λέξη, για να καταλάβω ή για να φανταστώ εκείνα που κρύβει ή μάλλον εκείνα που θα μπορούσε να κρύβει. Προχωρώντας κατάλαβα ότι έπρεπε να φαντάζομαι όλο και περισσότερα πράγματα, αλλά να τα εκφράζω με πολλή φειδώ κι όσο γίνεται πιο υπαινικτικά, έτσι που η ιστορία να διατηρεί σε πρώτο επίπεδο τη βασική της απλότητα» (Ξένια Καλογεροπούλου, από την ιστοσελίδα του εκδότη).

Το «Σκλαβί» πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Πόρτα, το 2000, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Αποτέλεσε ένα έργο – σταθμό όχι μόνο στην ιστορία του Θεάτρου Πόρτα, αλλά και εν γένει του θεάτρου στη χώρα μας. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα ανέβηκε εκ νέου στο Θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου. Με 150 sold out παραστάσεις και 60.000 μικρούς και μεγάλους θεατές, παραμένει και σήμερα μία από τις πλέον αγαπημένες και πιο επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν ποτέ σε ελληνική θεατρική σκηνή.

Νίκος Κυπουργός

Νίκος Κυπουργός

Ο Νίκος Κυπουργός γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 21 Απριλίου του 1952. Σπούδασε θεωρητικά της Μουσικής και σύγχρονες τεχνικές με τον Γιάννη A. Παπαϊωάννου και παράλληλα Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι (1979-83) με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, στο Κονσερβατουάρ, καθώς και δίπλα στους Mαξ Nτόυτς (École Normale), Iάννη Ξενάκη (Σορβόνη) κ.ά. Μελέτησε επίσης Εθνομουσικολογία και Μουσική Παιδαγωγική.

Υπήρξε στενός συνεργάτης του Mάνου Xατζιδάκι («Τρίτο Πρόγραμμα» 1975-1980, «Σείριος» 1985-2000, «Αγώνες Τραγουδιού» Κέρκυρας 1980 και 1981 και Καλαμάτας 1992 κ.ά.) και ενορχηστρωτής σημαντικών έργων του («Λαϊκή Αγορά», «Αμοργός» κ.ά.). Έχει γράψει φωνητική μουσική (το έργο του «Knots για 16 φωνές» τιμήθηκε με το A΄ Βραβείο στο Διεθνές Βήμα Συνθετών της UNESCO το 1979), ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για χορό καθώς και τραγούδια. Για το Μουσικό Θέατρο έχει γράψει τα έργα: «Σιωπή ο βασιλιάς ακούει», μιούζικαλ (παραγγελία ΟΜΜΑ, 1993), «Προσοχή ο πρίγκιπας λερώνει», όπερα και για παιδιά (παραγγελία ΕΛΣ, 2013), «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, μουσική κωμωδία (Εθνικό Θέατρο, 2017), «Μήδεια» του Μποστ, κωμική όπερα, (παραγγελία ΕΛΣ, 2019).

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μουσική για το θέατρο, συνεργαζόμενος με το Εθνικό Θέατρο, το KΘBE, το Θέατρο Τέχνης, το Αμφιθέατρο, το Ανοιχτό Θέατρο, τη Νέα Σκηνή, τις Μορφές, το Θέατρο του Νότου, το Θέατρο του Νέου Κόσμου κ.ά. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Θεατρικής Μουσικής Δημήτρης Μητρόπουλος (1998), το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών για την παράσταση «Σωσμένος» (1991) και το Βραβείο Αθηνοράματος για τη «Νύχτα της Κουκουβάγιας» και τον «Γυάλινο Κόσμο» (1998).

Έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές, ενώ την πενταετία 1991-1995 ασχολήθηκε και με τη μουσική για την τηλεόραση. Για τη μουσική του στον Κινηματογράφο έχει τιμηθεί πολλές φορές: με το Κρατικό Βραβείο του YΠΠO («Rom» 1990, «Tο Πεθαμένο Λικέρ» 1993, «Μεταίχμιο» 1994 και «Ελεύθερη Κατάδυση» 1995) καθώς και με το Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης («Aenigmα est» 1990, «O Δραπέτης» 1991, «Το Πεθαμένο Λικέρ» 1992, «Μεταίχμιο» 1994 και «Ύποπτος Πολίτης» 1994). Για το «Πεθαμένο Λικέρ» τιμήθηκε και με το Βραβείο Μουσικής στο Διεθνές Φεστιβάλ της Βαλένθια (1993), ενώ για το «Four Corners of Suburbia» με το Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ της Avignon (2006).

Τιμήθηκε ακόμη με το Βραβείο Μουσικής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, για τις ταινίες «Τη Νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη» (2008) και «Φιλιά εις τα παιδιά» (2011). Το 2016 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου για το συνολικό έργο του. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Μουσικής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία «Πολυξένη» (2018) και για την ταινία «Ράφτης» (2021). Πρόσφατες διακρίσεις: Βραβείο Μουσικής στο Φεσιβάλ της Antalya για την ταινία «Kerr», Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ της Valencia για την ταινία «Tailor» (Οκτώβριος 2021).

Έχει πραγματοποιήσει σεμινάρια για τη μουσική στο Θέατρο και τον Κινηματογράφο, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας καθώς επίσης στο Εθνικό Θέατρο (2015 -2018) και στο Μουσικό Χωριό στον Άγιο Λαυρέντιο. Από νωρίς τον απασχόλησε η σχέση των παιδιών με τη μουσική, προσεγγίζοντάς την τόσο από την πλευρά της δημιουργίας και μέσα από διαφορετικούς δρόμους, όπως το ραδιόφωνο, το θέατρο για παιδιά, η δισκογραφία («Εδώ Λιλιπούπολη» 1980, «Νανουρίσματα» 1985, «Τα Μυστικά του Κήπου» 2001) όσο και από την πλευρά της εκπαίδευσης. Συμμετείχε, με τον Μιχάλη Γρηγορίου, τον Γιώργο Κουρουπό και τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, στη σύνταξη ενός σύγχρονου ελληνικού μουσικοπαιδαγωγικού προγράμματος (1983-88) το οποίο δίδαξε και ο ίδιος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ παράλληλα δίδαξε σε ωδεία της Αθήνας και της Καλαμάτας. Ήταν ο βασικός εισηγητής στο 15ο Διεθνές Μουσικοπαιδαγωγικό Συνέδριο ΙSΜΕ στη Θεσσαλονίκη, το 2012, με θέμα «Μουσική και Τραγούδι για παιδιά».

Από το 2015 είναι υπεύθυνος (ενορχήστρωση – διεύθυνση) για τη συνάντηση των Μουσικών Σχολείων, που πραγματοποιείται κάθε άνοιξη στην Ξάνθη με τον τίτλο «Ξάνθη, Πόλις ονείρων». Το 2010 δημιούργησε, με μια ομάδα μουσικών που ζουν όλοι στη Σύρο, την Ορχήστρα των Κυκλάδων, την οποία και διευθύνει. Η ορχήστρα έχει δώσει δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. (cycladesorchestra.gr). Την πενταετία 2013-2017 επιμελήθηκε και παρουσίασε στην ΕΡΤ2 την εκπομπή «Τα μυστικά της Μουσικής», μια σειρά 31 επεισοδίων, ένα ταξίδι στα μυστικά της μουσικής από τη δημιουργία και την ερμηνεία, μέχρι την τεχνολογία και την εκπαίδευση, τις γλώσσες και τα επαγγέλματα της μουσικής.

Χρόνης Αηδονίδης

Χρόνης Αηδονίδης

Ο Χρόνης Αηδονίδης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1928, στην Καρωτή, ένα χωριό κοντά στο Διδυμότειχο στον Ν. Έβρου. Γιος του ιερέα Χρήστου και της Χρυσάνθης Αηδονίδη, είναι o δεύτερος από τα πέντε αδέλφια του. Στο χωριό του, στην Καρωτή, περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι εκεί είναι που μαθαίνει τα πρώτα του τραγούδια και μυείται στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής, πρώτα από τη μητέρα του, που γνώριζε τα περισσότερα τραγούδια της Θράκης κι έπειτα απ’ τους περιπλανώδιους μουσικούς που έπαιζαν στα πανηγύρια του χωριού του.

Μαθητής ακόμα, διδάσκεται βυζαντινή μουσική, από τον πατέρα του και μετά από τον δάσκαλο Μιχάλη Κεφαλοκόπτη. Όταν τελείωσε το οκτωτάξιο γυμνάσιο στο Διδυμότειχο, διορίστηκε ως κοινοτικός δάσκαλος σε ένα χωριό της βουλγαρικής μεθορίου, τα Πετρωτά. Το 1950 εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη βυζαντινή μουσική, στο Ελληνικό Ωδείο, κοντά στο μεγάλο δάσκαλο Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου. Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου προσλαμβάνεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου εργάζεται ως λογιστής, ενώ παράλληλα έχει ξεκινήσει και τις σπουδές του στα λογιστικά, στη σχολή «Πυρσός», τις οποίες θα ολοκληρώσει δύο χρόνια αργότερα.

Στο Σισμανόγλειο, μια σημαντική συγκυρία θα του αλλάξει τη ζωή. Το 1953 o μεγάλος μας λαογράφος Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου θα τον αναζητήσει και θα του προτείνει να συμμετέχει στην εκπομπή του «Θρακικοί Αντίλαλοι», στο κρατικό ραδιόφωνο. Παρ’ ότι στην αρχή ο Χρόνης Αηδονίδης θα διστάσει, λέγοντάς του: «Με συγχωρείτε πολύ. Τα τραγούδια αυτά τα ξέρω, τα αγαπώ, αλλά… ντρέπομαι να τα πω. Θα με κοροϊδεύουν», στο τέλος όμως με τις συμβουλές και τις παραινέσεις του μεγάλου μας λαογράφου, θ’ αποφασίσει να λάβει μέρος σε αυτή την προσπάθεια προβολής και διάδοσης της παραδοσιακής μας μουσικής.

Από τότε και με τη βοήθεια του Πολύδωρου Παπαχριστοδούλου, παίρνει μέρος στις εκπομπές του, συμμετέχοντας πολύ σύντομα ως μονωδός στη Χορωδία του Παντελή Καββακόπουλου. Αργότερα συμμετέχει και στη χορωδία του Σίμωνα Καρρά, ενώ από το 1957, αναλαμβάνει τακτική εβδομαδιαία εκπομπή στο ραδιόφωνο, προβάλλοντας τον μουσικό θησαυρό της πατρίδας του, της Θράκης. Ήταν η πρώτη φορά που τα Θρακιώτικα τραγούδια ακούγονταν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

Έχει δημιουργήσει μια πλούσια δισκογραφία, με τα ωραιότερα τραγούδια της Θράκης, βόρειας, ανατολικής και δυτικής, ενώ έχει λάβει μέρος σε εκατοντάδες εκδηλώσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, σε όλα τα κρατίδια της τέως Σοβιετικής Ένωσης, Ευρώπη). Σημαντικό βήμα στην καλλιτεχνική του πορεία ήταν η ιδιαίτερα επιτυχής συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα, στο δίσκο «Τ’ Αηδόνια της Ανατολής», τον Μάρτιο του 1990. Οι παραδοσιακοί ήχοι, μέσω αυτής της συνεργασίας, άγγιξαν και ένα κοινό που έως τότε δεν είχε ασχοληθεί με το είδος αυτό.

Ακολούθησαν συναυλίες, με μεγάλη απήχηση, όπως εκείνη της παρουσίασης του δίσκου αυτού στο Λυκαβηττό, αλλά και άλλες, σε κάθε τόπο της Ελλάδας και στο εξωτερικού. Η επιτυχία θα συνεχιστεί με μία ακόμη σημαντική έκδοση των πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης, το 1993. Ο διπλός δίσκος «Τραγούδια και σκοποί της Θράκης», συνοδευόμενος από ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό και με τραγούδια αποκλειστικά ερμηνευμένα από τον Χρόνη Αηδονίδη, θα συναγωνιστεί σε πωλήσεις και απήχηση «Τ’ Αηδόνια της Ανατολής». Η παραδοσιακή μουσική της Θράκης είχε αποκτήσει πλέον ένα μεγάλο ακροατήριο, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, και σύντομα, μερικά χρόνια αργότερα, επρόκειτο ν’ αποκτήσει ένα επίσης μεγάλο ακροατήριο και από κάθε γωνιά της γης.

Καρωτή Διδυμοτείχου Έβρου

Την πρωτοχρονιά του 2000, σε ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό εορταστικό πρόγραμμα υποδοχής της νέας χιλιετίας, κάθε χώρα αναλαμβάνει να μεταδώσει με video clip, μέσω δορυφορικής σύνδεσης, ένα τραγούδι, για να καλωσορίσει τον νέο αιώνα. Η Ελλάδα την Ανατολή του 2000 την καλωσόρισε, στο Σούνιο, με τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη στα τραγούδια «Να ‘μαν πουλί να πέταγα» και «Βασίλεψεν Αυγερινός». Το video clip που απαθανάτισε αυτή τη συγκινητική στιγμή επιμελήθηκε ο γνωστός σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης και μεταδόθηκε από την Κρατική Τηλεόραση. Έκανε τόση αίσθηση το άκουσμα των θρακιώτικων ήχων από τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη, ώστε από τότε πολλά τραγούδια του μεγάλου μας καλλιτέχνη ακούγονται στο εξωτερικό, στα ραδιόφωνα, αλλά και ως σήματα σε εκπομπές ή και σε τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτ σε χώρες της Ευρώπης.

Ο Χρόνης Αηδονίδης ερμηνεύει το «Βλέφαρό μου» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2004)

Το 2001 ένα ακόμα σημαντικό βήμα θα φέρει τον Χρόνη Αηδονίδη και πάλι στο προσκήνιο. Η συνεργασία του με τον Νίκο Κυπουργό, στο δίσκο «Τα μυστικά του Κήπου» θα ξαφνιάσει. Ένα νανούρισμα, το «Βλέφαρό μου», σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, με ήχο παραδοσιακό αλλά και με τη φρεσκάδα της πνοής της εποχής μας, θα κλέψει την παράσταση και θ’ αγαπηθεί όσο κανένα άλλο από τον κόσμο.

Το 2003, άλλη μια ιδιαίτερη συνεργασία, που κάνει αίσθηση, θα προστεθεί στο ενεργητικό του, με τον δίσκο «Στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά», στην οποία θα συναντήσει τις μελωδίες του Παντελή Θαλασσινού σε δύο τραγούδια των: Ηλία Κατσούλη («Αχ κορμί ζωγραφιστό μου») και Χρυσόστομου Γελαγώτη («Κατερίνα Καρδερίνα»). Το 2004, με το διπλό cd «Όταν οι δρόμοι συναντιούνται», ηχογραφεί για πρώτη φορά, μαζί με τη μαθήτριά του Νεκταρία Καραντζή, βυζαντινούς ύμνους. Παρ’ ότι ξεκίνησε τον δρόμο της μουσικής από ψάλτης, ήταν η πρώτη φορά, με το cd αυτό, που παρέδωσε στη δισκογραφία δείγμα των εξαιρετικών ικανοτήτων του και στον χώρο της Βυζαντινής Μουσικής.

Στην Ολυμπιάδα της Αθήνας του 2004, ο Χρόνης Αηδονίδης με τη γλυκολαλιά του καλωσόρισε τους ξένους φίλους μας στην Τελετή Λήξης, με μοναδικό τρόπο, τραγουδώντας συγκινητικά το καθιστικό «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε». Το Πάσχα του 2005 εμφανίστηκε, για πρώτη φορά, ως κεντρικό πρόσωπο σε καθημερινή επετειακή εκπομπή της ΕΤ1 που προβλήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, με τίτλο «Επικράνθη», ψάλλοντας βυζαντινούς ύμνους της περιόδου, μαζί με τη μαθήτρια και συνεργάτιδά του Νεκταρία Καραντζή καθώς και τον καθηγητή βυζαντινής μουσικής, θεολόγο – φιλόλογο Δημήτρη Βερύκιο. Στην εκπομπή συμμετείχαν, διαβάζοντας αναγνώσματα των ημερών, οι καταξιωμένοι ηθοποιοί Γρήγορης Βαλτινός και Κοραλία Καράντη. Η εκπομπή προβάλλεται από τότε κάθε περίοδο Πάσχα από την ΕΤ1. Αξιοσημείωτη επίσης υπήρξε η συνεργασία του, σε δισκογραφία και συναυλίες, με τον συνθέτη Γιώργο Βούκανο και τον πολιτιστικό οργανισμό Melody Spirit. Δισκογραφικά ο Χρόνης Αηδονίδης ερμήνευσε τραγούδια του Γιώργου Βούκανου στον δίσκο «Το δαχτυλίδι του αυτοκράτορα» (εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος).

Ο Χρόνης Αηδονίδης, με φωνή ακόμα πιο ώριμη αλλά και πιο γλυκιά και ευαίσθητη από εκείνη των νεανικών του χρόνων και με γνώση του «που πονάει το κάθε τραγούδι», όπως λέει ο ίδιος, συνεχίζει να προσφέρει στην παραδοσιακή μουσική του τόπου μας μεταφέροντας στις επόμενες γενιές το έργο του, μέσα από τη διδασκαλία του. Έχει διδάξει επίσης παραδοσιακό τραγούδι στο Χαλάνδρι, στο Ίδρυμα Ζήση και στο Κεντρικό Ωδείο (Κώστα Κλάββα) και στο Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Μουσικής Παράδοσης Θράκης, Μ. Ασίας και Ευξείνου Πόντου (τμήματος της Ε.Π.Α.Δ.Α.), ενώ είναι δημιουργός και εμπνευστής της ίδρυσης και λειτουργίας του Εργαστηρίου Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, του οποίου είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής. Είναι επίσης επίτιμος πρόεδρος του «Αρχείου Μουσικολαογραφικής Παράδοσης Χρόνης Αηδονίδης» και ιδρυτικό μέλος του «Αρχείου Ελληνικής Μουσικής», το οποίο έχει να επιδείξει μια πλούσια δραστηριότητα στο χώρο της λαογραφίας, με πολύ προσεγμένες εκδόσεις βιβλίων και δίσκων από όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

Για την πολύτιμη προσφορά του στην παραδοσιακή και βυζαντινή μουσική μας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος του απένειμε στις 29.11.2010 την ύψιστη τιμή του οφφικίου του Άρχοντος Υμνωδού της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, σε μία λαμπρή τελετή στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Στην Αλεξανδρούπολη, στο πολιτιστικό κέντρο «Ανθίμειο» της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης σε αίθουσα με το όνομά του, φιλοξενείται μεγάλο μέρος του προσωπικού αρχείου του το οποίο έχει δωρίσει στη Μητρόπολη.

Ο Χρόνης Αηδονίδης έχει προσφέρει το δικό του, ξεχωριστό στίγμα στον χώρο της παραδοσιακής μας μουσικής. Οι σπάνιες ερμηνευτικές του ικανότητες, οι ιδιαίτεροι λαρυγγισμοί της βελούδινης φωνής του, το δημιουργικό του πνεύμα που τον οδήγησε να συνθέσει ξεχωριστές μελωδίες, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν μοναδικό και να θεωρείται σήμερα ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της παραδοσιακής μας μουσικής.

Πηγή: nikoskypourgos.com, porta-theatre.gr, tch.gr