Οι φωτιές ξυπνούν παλιές στάχτες

Κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα καίγεται. Δάση, σπίτια, χωριά, όνειρα. Καίγονται οι ρίζες, καίγονται οι μνήμες. Οι εικόνες μοιάζουν πάντα ίδιες: γη κατάμαυρη, ουρανός πνιγμένος στον καπνό, άνθρωποι που στέκονται βουβοί μπροστά στα αποκαΐδια.

Συνέχεια

Κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα καίγεται. Δάση, σπίτια, χωριά, όνειρα. Καίγονται οι ρίζες, καίγονται οι μνήμες. Οι εικόνες μοιάζουν πάντα ίδιες: γη κατάμαυρη, ουρανός πνιγμένος στον καπνό, άνθρωποι που στέκονται βουβοί μπροστά στα αποκαΐδια.

Συνέχεια

Οι άλλοι πυροπαθείς του Λος Άντζελες…

Άλογα, σκύλοι, κουνέλια: Οι άλλοι πυροπαθείς του Λος Άντζελες (φωτογραφίες)

Ακτιβιστές για την προστασία των ζώων, κτηνίατροι και εθελοντές παρουσιάζονται για να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Οι φιλοζωικές οργανώσεις της περιοχής που επλήγη από τις καταστροφικότερες πυρκαγιές στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ, υποδέχονται καθημερινά εκατοντάδες ζώα από τις πυρόπληκτες περιοχές, πολλά από τα οποία φθάνουν φρικτά τραυματισμένα ή με τρομερό στρες. Καθώς οι φωτιές καίνε ακόμα ανεξέλεγκτες στο Λος Άντζελες, τα ζώα παραμένουν αθώοι μάρτυρες αυτής της τρομακτικής καταστροφής

Συνέχεια

Καβάλα πάμε στον καιρό…

Με τόνους νερό και τις μάνικες να δουλεύουν στο φουλ, τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Νοέμβρη 1973 η Χούντα των συνταγματαρχών επιχειρούσε άρον-άρον να σβήσει τα ίχνη της εισβολής του τανκ στον χώρο του Πολυτεχνείου και να διαγράψει τα εγκλήματά της από τη συλλογική μνήμη ενός ολόκληρου λαού. 51 χρόνια μετά, σε καιρό «κατ’ επίφασιν δημοκρατίας» μέσα από μίαν άνευ προηγουμένου μεθοδική επιχείρηση συγκάλυψης της κυβερνητικής ευθύνης και αντίστοιχης αποσιώπησης και διαστρέβλωσης της αλήθειας, σβήνονται τα ίχνη της τραγωδίας των Τεμπών που συγκλονίζει ολόκληρη τη χώρα με 57 αθώα, κυρίως νεαρά θύματα, που χάθηκαν υπό φρικτές συνθήκες τις οποίες μια ολόκληρη κοινωνία ακόμα αναζητά. Το δυστύχημα στα Τέμπη είναι μια απτή όσο και τραγική απόδειξη ότι όλα τα κυρίαρχα συνθήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, ενότητα, λαϊκή κυριαρχία, στήριξη της παιδείας και των ιδεωδών του λαού μας, παραμένουν προδομένα όσο ποτέ.

Συνέχεια

«Γνώριζα ποια σπίτια είχαν αρρώστους» – Ο π. Αθανάσιος της πλημμυρισμένης Φαρκαδόνας

Μπαίνοντας στην είσοδο του χωριού και λίγο πριν προχωρήσεις στον δρόμο που οδηγεί προς την κεντρική πλατεία, μία σχεδόν ανεπαίσθητη μυρωδιά λάσπης έρχεται στα ρουθούνια σου. Αναρωτιόμαστε αν η μυρωδιά αυτή είναι δημιούργημα της φαντασίας μας, επειδή ξέραμε ακριβώς πού πηγαίνουμε, ή αν ήταν αληθινή. Μέχρι τώρα δεν έχουμε βρει την απάντηση.

Συνέχεια

Μην κρίνεις τους ανθρώπους από το εξώφυλλο

Σήμερα, ενώ συνέχιζα το έργο στο πλημμυρισμένο υπόγειο έσκυψε στο παράθυρο ένα παιδί, κάπου 17 χρονών, με ξυρισμένο κεφάλι και σκουλαρίκια και στα δύο αυτιά. «Είμαστε εθελοντές, χρειάζεστε βοήθεια με τα πράγματα;». Τόσες μέρες έψαχνα να βρω ανθρώπους και να πληρώσω όσα θέλουν για μεροκάματο, προκειμένου να πετάξω τα βαριά πράγματα που με το λασπόνερο έγιναν ασήκωτα και μόνος μου ήταν αδύνατο να το κάνω. «Δεν την κάνουμε αυτή τη δουλειά όσα και να μας δώσεις». Αυτό μου έλεγαν.

Συνέχεια

Πλημμύρες (Πάμπλο Νερούδα)

Homer Winslow, «Perils of the Sea»

Πάμπλο Νερούδα

Οι φτωχοί ζουν κάτω προσμένοντας να σηκωθεί ο ποταμός
μεσ’ τη νύχτα και να τους φέρει στη θάλασσα
Έχω δει μικρές κούνιες που αρμένιζαν,
κομμάτια σπιτιών, καρέκλες
και μια σεπτή οργή από μαυροκίτρινα νερά
που μέσα τους συγχέονται ο ουρανός και ο τρόμος.

Συνέχεια

Ύβρις φυτεύει τύραννον…

«ὕβρις φυτεύει τύραννον· …εἰ δέ τις ὑπέροπτα χερσὶν ἢ λόγῳ πορεύεται, Δίκας ἀφόβητος, οὐδὲ δαιμόνων ἕδη σέβων, κακά νιν ἕλοιτο μοῖρα, δυσπότμου χάριν χλιδᾶς, εἰ μὴ τὸ κέρδος κερδανεῖ δικαίως καὶ τῶν ἀσέπτων ἔρξεται, ἢ τῶν ἀθίκτων ἕξεται ματᾴζων. Τίς ἔτι ποτ᾽ ἐν τοῖσδ᾽ ἀνὴρ βέλη θεῶν ἔρξεται ψυχᾶς ἀμύνων; εἰ γὰρ αἱ τοιαίδε πράξεις τίμιαι, τί δεῖ με χορεύειν; Οὐκέτι τὸν ἄθικτον εἶμι γᾶς ἐπ᾽ ὀμφαλὸν σέβων, οὐδ᾽ ἐς τὸν Ἀβαῖσι ναόν, δὲ τὰν Ὀλυμπίαν, εἰ μὴ τάδε χειρόδεικτα πᾶσιν ἁρμόσει βροτοῖς. ἀλλ᾽, ὦ κρατύνων, εἴπερ ὄρθ᾽ ἀκούεις, Ζεῦ, πάντ᾽ ἀνάσσων, μὴ λάθοι σὲ τάν τε σὰν ἀθάνατον αἰὲν ἀρχάν. Φθίνοντα γὰρ Λαΐου παλαιὰ θέσφατ᾽ ἐξαιροῦσιν ἤδη, κοὐδαμοῦ τιμαῖς Ἀπόλλων ἐμφανής· ἔρρει δὲ τὰ θεῖα…»

ΣΟΦΟΚΛΗ, Οἰδίπους Τύραννος (873, 883-910)

Συνέχεια

Οι σεισμοί της Αταλάντης (1894) – Όταν βασίλεψε η συμφορά

Η Σκάλα Αταλάντης σε παλαιά σκιτσογραφία

Τα πτώματα έμειναν άταφα, ενώ έπεσαν μετόπες στο Ζάππειο και στην Πύλη του Αδριανού

Το ημερολόγιο έδειχνε Παρασκευή 8 Απριλίου 1894. Οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν στις 18:55. Από τη Θεσσαλονίκη έως την Κρήτη η γη σείεται. Στην Αθήνα καταγράφονται μεγάλες ζημιές στα κτήρια. Η εφημερίδα «Ακρόπολις» με έκτακτη έκδοση αναφέρει: «Η σεισμική δόνηση ήτο τοιαύτη ώστε κατελήφθησαν πάντες οι κάτοικοι υπό φόβου και πανικού. Στα οινοπωλεία στην Πλατεία Ομονοίας κατέπεσαν τα υψηλά διαχωρίσματα των τοίχων».

Συνέχεια