Η Παναγία Μεσοσπορίτισσα ή «Παναγίτσα στ’ Αρχαία», όπως τη λένε στην Ελευσίνα, είναι μικρός ναός του 17ου μ.Χ. αιώνα εντός του αρχαιολογικού χώρου στο κέντρο της πόλης της Ελευσίνας, εκεί όπου κατά την αρχαιότητα τελούνταν τα Ελευσίνια μυστήρια. Ο ναός εορτάζει κάθε χρόνο στα Εισόδια της Θεοτόκου και σχετίζεται με ένα έθιμο με πολυεπίπεδες αναφορές στην μακραίωνη ιστορία της πόλης και των κατοίκων της.

«Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ’ ἀμπέλια του…»
Γιάννης Ρίτσος, «Ρωμιοσύνη», 1961

Οι μεγάλοι κυβόλιθοι που σήμερα είναι στοιβαγμένοι δίπλα στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου αποτελούσαν κάποτε τον εμβληματικό Άσπρο Πύργο, έναν από τους μεγαλύτερους του είδους στην εποχή του, που έδωσε το όνομά του και στην πόλη του Ασπροπύργου.

Υμηττός

Με το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν. 4277/2014, ΦΕΚ Α’ 156/1.8.2014) επιδιώκεται η ανάδειξη των ορεινών όγκων της Αττικής ως αδιάκοπης συνέχειας πρασίνου, με τη μορφή ενός «πράσινου τόξου». Ο εξωαστικός χώρος προστατεύεται ως ζωτικός χώρος για την ποιότητα ζωής και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, ως παραγωγικός χώρος για τη διατήρηση της πρωτογενούς παραγωγής και ως συστατικό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας και του τοπίου της Αττικής. Πεντέλη, Πάρνηθα, Υμηττός, Αιγάλεω και Σούνιο διαμορφώνουν το λεκανοπέδιο της Αθήνας, σφραγίζοντας μοναδικά με την παρουσία τους το κλίμα και το περιβάλλον της.

Η Ιερά Μονή του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος βρίσκεται στα βόρεια όρια του κτήματος της παλαιφάτου και ιστορικής Ιεράς Μονής των Ασωμάτων, της ονομαζομένης Πετράκη, το οποίο τοποθετείται στην περιοχή Κοκκιναρά του Πεντελικού όρους στη βορειοανατολική Αττική, λίγο πιο κάτω από την κορυφή Άγιος Παντελεήμων (870 μ.). Αυτό το κτήμα (6.000 στρ. τότε), όπως φαίνεται και στον Μέγα Κώδικα της Κυριάρχου Ιεράς Μονής με ημερομηνία 29 Μαρτίου 1837, αγοράσθηκε (όπως και ολόκληρη η περιουσία της) από τους τότε ενασκουμένους σε αυτήν προς ωφέλεια και ανακούφισή της, αφού μετά την ένοπλο και ένδοξο Επανάσταση του Γένους κατά το 1821 η Ιερά Μονή απογυμνώθηκε των πολλών κτημάτων της, τα οποία δώρησε στο νεοσύστατο τότε Κράτος μας καθώς επίσης και σε πολλούς οργανισμούς του, ώστε να δημιουργηθούν μία σειρά από κοινωφελή έργα.

Ένας ελληνικός ξηρός καρπός, που προτιμούν μικροί και μεγάλοι, προσφέρει σημαντική βελτίωση στο λιπιδαιμικό προφίλ του οργανισμού μας. Πρόκειται για τα φιστίκια Αιγίνης που έχουν σημαντικά αντιοξειδωτικά οφέλη, μειώνουν τα τριγλυκερίδια, αυξάνουν την καλή χοληστερόλη και βελτιώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Το κτήμα Τατοΐου βρίσκεται στη θέση της αρχαίας Δεκέλειας του δήμου Μεσογείων της αρχαίας Αθήνας, περίπου 15 χλμ. βόρεια του κέντρου. Σήμερα υπάγεται διοικητικά εν μέρει στον δήμο Διονύσου και εν μέρει στον δήμο Αχαρνών – Θρακομακεδόνων ΠΕ Ανατ. Αττικής. Υπήρξε οθωμανικό τσιφλίκι μαζί με τα γειτονικά του κτήματα Μαχούνια και Λιόπεσι, ενώ το τοπωνύμιο «Τατόι» θεωρείται ότι προέρχεται από το όνομα του αλβανοβλάχου φύλαρχου Τατόη, που έζησε στην περιοχή. Μετεπαναστατικά, τα τσιφλίκια αυτά αγοράστηκαν από τον Φαναριώτη ευγενή Αλέξανδρο Καντακουζηνό, με το κτήμα να καταλήγει στον γαμπρό του, σύζυγο της θυγατέρας του Ελπίδας Σκαρλάτο – Σούτσου.

Ευρωπαϊκό Μουσείο Άρτου

Το Ευρωπαϊκό Μουσείο Άρτου ιδρύθηκε το 2005, εκθέτοντας με μεράκι και αγάπη τους καρπούς ενός πολυετούς, συλλεκτικού έργου. Ένα παλιό αρχοντικό στον Βαρνάβα Αττικής μετατράπηκε σε Μουσείο Άρτου και φιλοξενεί πάνω από 3.000 κεντημένα είδη ψωμιού με διακόσμηση από την Ελλάδα και 40 χώρες του εξωτερικού.

Λουόμενες Ευρωπαίες καλλονές στην Πρίγκηπο (Κωνσταντινούπολη 1958)

Χρήσιμες οδηγίες του τότε Υπουργείου Κρατικής Υγιεινής και Αντίληψης για τα αερόλουτρα, τα θαλασσόλουτρα και τα ηλιόλουτρα του Ελληνικού λαού

Ήταν μεσάνυχτα της 15ης προς 16η Οκτωβρίου του 1960, όταν στους δρόμους της Αθήνας ήχησε για τελευταία φορά το «καμπανάκι» του τραμ. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, στις 19 Ιουλίου του 2004, το τραμ επέστρεψε…

Ο λόφος του Λυκαβηττού σήμερα, με το εκκλησάκι του Αη-Γιώργη και τη μεσίστια
σημαία του, από το άλσος της Σχολής Ευελπίδων (8 Σπετ. 2021)

5 Μαΐου

Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα, στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. σε ειδυλλιακή τοποθεσία, κοντά στον Ληθαίο ποταμό. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα εφτά αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα τους. Σε ηλικία 14 ετών, για ν’ αποφύγει τον εξισλαμισμό και τα γενιτσαρικά σώματα, εισήλθε στην ακμάζουσα τότε σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του Όρους των Αμώμων (Καθαρών) στην περιοχή της Νέας Μάκρης Αττικής.