Στενός ο δρόμος -τον πλατύ δε γνώρισα ποτέ
Ανίσως κι ήταν μια φορά μονάχα
τότες που σε φιλούσα κι άκουα θάλασσα
Οδ. Ελύτης, «Μαρία Νεφέλη»
Στενός ο δρόμος -τον πλατύ δε γνώρισα ποτέ (Οδ. Ελύτης)
Οδυσσέας Ελύτης
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και της αγάπης… (Οδ. Ελύτης)
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας
καί, μ’ ακούς; Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς;
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς;
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς;
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς;
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς;
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς;
με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου…
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς;…
Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»
Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι…
Ο Οδυσσέας Ελύτης έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή, στις 18 Μαρτίου 1996
Οδυσσέας Ελύτης
Ηράκλειο Κρήτης, 2 Νοεμβρίου 1911 – Αθήνα, 18 Μαρτίου 1996
Το δίδαγμα των χωραφιών…
Η θητεία του καλοκαιριού και η ηλικία της γλαυκής θύμησης
Ἡ ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης
Ἡ θητεία τοῦ καλοκαιριοῦ
Στὰ πεῦκα καὶ στὰ κύματα
Μὲ γυμνές ὧρες
Ποὺ κρατᾶν στὰ δάχτυλα τὴν ὕπαρξη
Κυματιστή
Ξεφυλλισμένη
Ἐλεύθερη
Σὰν φῶς
Ὤ! λυγισμένη εὐωδιά
Ἀγαθό μονοπάτι
Η Παναγία Θαλασσινή της Άνδρου
Μου αναλογεί το λευκό (Οδυσσέας Ελύτης)
Σαντορίνη
Ανάμεσα στα «υλικά» που καθόρισαν την Ποίηση και την εν γένει γραφή του Οδυσσέα Ελύτη, ξεχωριστή θέση κατέχουν αναμφίβολα τα χρώματα, αυτά τα αθώα και πρωτογενή πλάσματα που έντυσαν μοναδικά τους στίχους και τα τοπία του κορυφαίου Ποιητή μας. Κυρίαρχο, μεταξύ των υπολοίπων χρωμάτων, στάθηκε στην Ποίηση του Ελύτη το λευκό, που ενσάρκωσε την κομβική στο έργο του ιδέα της «καθαρότητας», αυτή την πεμπτουσία της ζωής και της ύπαρξης προς την οποία έτεινε πάντοτε ολάκερη η ποιητική του παρακαταθήκη. Ακολούθως παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από το έργο του, όπου «αποτυπώθηκε» χαρακτηριστικά το λευκό.
ΣυνέχειαΤα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου (Οδυσσέας Ελύτης)
Ἔλα λοιπὸν ἀπ’ τὴν ἀρχή νὰ ζήσουμε τὰ χρώματα
Ν’ ἀνακαλύψουμε τὰ δῶρα τοῦ γυμνοῦ νησιοῦ
Ρόδινοι καὶ γαλάζιοι τροῦλλοι θ’ ἀναστήσουν τὸ αἴσθημα
Γενναῖο σὰ στῆθος τὸ αἴσθημα ἕτοιμο νὰ ξαναπετάξῃ
Ἔλα λοιπὸν νὰ στρώσουμε τὸ φῶς
Νὰ κοιμηθοῦμε τὸ γαλάζιο φῶς στὰ πέτρινα σκαλιὰ τοῦ Αὐγούστου
Αύγουστε καλέ μου μήνα!
«Ὁ Αὔγουστος ελούζονταν
μές στὴν ἀστροφεγγιὰ
κι ἀπὸ τὰ γένια του ἔσταζαν
ἄστρα καὶ γιασεμιά.
Αὔγουστε μῆνα καὶ Θεὲ
σὲ σένανε ὁρκιζόμαστε
πάλι τοῦ χρόνου νὰ μᾶς βρεῖς
στὸ βράχο νὰ φιλιόμαστε»
Οδυσσέας Ελύτης
Στο μυχό της ψυχής (Οδυσσέας Ελύτης)
Κύθηρα, Κυριακουλού
Στο μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων.
Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι, στο ουρανί
Αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
Ν’ αναγγέλλω την αυγή από τα ψηλά του βράχια
Τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
Της σωστής μου καρδιάς: Δεν ξέρω πια τη νύχτα.
Το καλοκαίρι της Μαρίας Νεφέλης
Είχα μια θάλασσα στο νου!
Πάργα, Ήπειρος
«Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού»
Μπήκαμε πια για τα καλά στο καλοκαίρι και η μεγάλη πρωταγωνίστρια των διακοπών, του ρεμβασμού, των ξένοιαστων ημερών και των ονειρεμένων ταξιδιών, η ΘΑΛΑΣΣΑ, είναι και πάλι εδώ! Αιώνια, αέναη, απέραντη, γαλάζια και διάφανη, δροσερή, παιχνιδιάρα, πλανεύτρα και ερωτική, με χίλιους τρόπους ντύνει στο χρώμα της και στους κυματισμούς της τις ωραιότερες στιγμές και αναμνήσεις μας από το καλοκαίρι!
Οι βαθύτερα χαραγμένες μνήμες μας, εκείνες που πιο δύσκολα ξεθωριάζουν, είναι οι παιδικές. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1974, το καλοκαίρι που έγινα οκτώ χρονών, ως αναστάσιμο. Ο κόσμος -αγκυλωμένος μέχρι τότε και βλοσυρός, καταθλιπτικά «ελληνοχριστιανικός»- από τη μια μέρα στην άλλη ξεμαρμάρωσε, πλημμύρισε από χρώματα και ευωδιές.
ΣυνέχειαΤον Ιούλιο κάποτε…
Καυτός, ερωτικός, ξένοιαστος και ποθητός, ο Ιούλιος είναι ο αγαπημένος μήνας των καλοκαιρινών διακοπών, της χαράς και των αποδράσεων! Η επαφή με τη φύση και οι ευκαιρίες για ταξίδια που προσφέρει απλόχερα, στάθηκαν ανέκαθεν πηγή ανεξάντλητης έμπνευσης και δημιουργίας για τους ποιητές μας
ΣυνέχειαΕ! Σεις στεριές και θάλασσες!
Ιθάκη όρμος Αφτέλι (Σκύδι)
Ο Ήλιος
Ε σεις στεριές και θάλασσες
τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές
ακούτε τα χαμπέρια μου
μέσα στα μεσημέρια μου
«Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!».
Η Πίννα, η Τόννα κι η Μπουρού… Οι μεγάλες κυρίες των βυθών της Μεσογείου
Τα μεγαλύτερα είδη κοχυλιών που συναντάμε στην Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο Θάλασσα είναι τρία: η Πίννα η ευγενής (Pinna nobilis), η Τόννα (Tonna galea) και ο Τρίτωνας ή Μπουρού (Charonia tritonis variegata). Και τα τρία αυτά κοχύλια ανήκουν στα προστατευόμενα είδη καθώς κινδυνεύουν με αφανισμό. Τα κοχύλια είναι ταυτισμένα με το ελληνικό καλοκαίρι, σύμβολα της ευτυχίας, της χαράς, της ξενοιασιάς, αλλά και των αγαπημένων περιπλανήσεων στις ελληνικές θάλασσες! Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τις τρεις αυτές μεγάλες κυρίες των βυθών της Μεσογείου και τον θαυμαστό αλλά και απειλούμενο κόσμο τους..
ΣυνέχειαΟ μικρός Ιούλιος
René Burri, «Η χαρά του καλοκαιριού», Μύκονος 1957
«Περαστικός ένας μικρός Ιούλιος
μoίραζε τους Νόμους: ο καθείς και
η λυγαριά του διαλαλούσε…»
kimintenia 