Αφιέρωση
Μαρία Πολυδούρη
Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἦρθεν ἡ Ὥρα
στὴν πόρτα μου ἔξω. Κίτρινο φορεῖ
στεφάνι ἀπὸ μυρτιά. Στὰ νικηφόρα
χέρια της μία κιθάρα θλιβερή,
Φίλε, του φθινοπώρου ήρθεν η Ώρα…
Φθινόπωρο
Νοέμβριος
Ο Νοέμβριος είναι ο ενδέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών. Η ονομασία του ετυμολογείται από τη λατινική λέξη «November», η οποία προέρχεται από το αριθμητικό «novem» (εννέα), επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Νοέμβριος ήταν ο ένατος κατά σειρά μήνας. Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Νοέμβριος μετακινήθηκε στην ενδέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία.
ΣυνέχειαΦθινοπωρινή ισημερία
Αρχίζει και τυπικά το φθινόπωρο λίγο πριν τα χαράματα της Παρασκευής στις 4:04 π.μ. ώρα Ελλάδος, καθώς θα λάβει χώρα η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, στο νότιο ημισφαίριο θα ξεκινάει η άνοιξη. Στην ισημερία, η νύχτα και η ημέρα έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια. Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η ημέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
ΣυνέχειαΑσάλευτη ζωή (Κωστής Παλαμάς)
Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995)
Πάντα διψᾷς -ὅπως διψάει τὸ πρωτοβρόχι
στεγνὴ καλοκαιριὰ -τὸ βλογημένο σπίτι,
καὶ μια κρυφὴ ζωὴ σὰ δέηση ἐρημίτη,
ἀγάπης καὶ ἀρνησιᾶς ζωοῦλα σὲ μιὰ κώχη.
Διψᾷς καὶ τὸ καράβι ποὺ τὸ πέλαο τὄχει
κι ὅλο τραβάει μὲ τὰ πουλιὰ καὶ μὲ τὰ κήτη,
κ’ εἶναι μεστὴ ἡ ζωή του μ’ ὅλο τὸν πλανήτη.
Καὶ τὸ καράβι καὶ τὸ σπίτι σοῦ εἶπαν «Ὄχι!».
Μήτε ἡ παράμερη εὐτυχιὰ ποὺ δὲ σαλεύει,
μήτε ἡ ζωὴ π’ ὅλο καὶ νέα ψυχὴ τῆς βάνει
κάθε καινούργια γῆ καὶ κάθε νιὸ λιμάνι.
Μόνο τἀλάφιασμα τοῦ σκλάβου ποὺ δουλεύει.
Σέρνε στὴν ἀγορὰ τὴ γύμνια τοῦ κορμιοῦ σου,
ξένος καὶ γιὰ τοὺς ξένους καὶ γιὰ τοὺς δικούς σου.
Ήσυχα λόγια της βροχής
Ήσυχα λόγια της βροχής
Ήσυχα λόγια της βροχής
μπορεί και να θυμίσουν
το μοσκοβόλημα της γης
της γης που βρέχεται
κι απορροφά κ’ υπομένει
και πρααίνεται
και λουλουδίζει μια μέρα αναπάντεχα
-μια μυρωδιά καρτερίας, απαλή και μεγάλη
που διαστέλλει τα μάτια μας
μες στ’ όνειρο σαν να τα κλείνει…
Γιάννης Ρίτσος, «Το χώμα κάτω απ’ τη βροχή»
(φωτ. Ντίνα Βιτζιλαίου, Μέρες βροχερές)
Άνθη της πέτρας (Γιώργος Σεφέρης)
Πριν την καταιγίδα…
Στην Αίγινα πριν την καταιγίδα…
Οκτώβρης 2021
Τα ήρεμα ηλιοβασιλέματα της εξοχής διαδέχτηκαν οι μπόρες και οι θύελλες…
ΣυνέχειαΓιώργος Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός
Δράμα, Γρανίτης
Στὴν ἄκρη μιᾶς φθινοπωρινῆς μπόρας,
τὸ φεγγάρι ξεπέρασε τὰ σύννεφα
καὶ γίναν τὰ σπίτια στὴν ἀντίπερα πλαγιὰ ἀπὸ σμάλτο.
Σιωπὲς ἀγαπημένες τῆς σελήνης.
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου;
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών…
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών…
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών…
kimintenia 