kimintenia

Με τις τσέπες αδειανές κι έναν φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
Σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.

Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά
στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά
Με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά
και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά.

Ανοιξιάτικη βροχούλα μου ψιθύρισε στ’ αυτί
για έναν κόσμο καμωμένο με σοφία κι αρετή
Τ’ ουρανού το περιβόλι μοναχά για μας τους δυο
περιμένει φυλαγμένο στου μυαλού σου το βυθό.

Μα οι κουβέντες του κοσμάκη, οι ελπίδες του γυμνού
με ποτίσανε φαρμάκι, μου θολώσανε το νου
Πλάσμα του Θεού χαμένο, στο πλευρό σου περπατώ
στέκομαι στο σκαλοπάτι και σε διπλοχαιρετώ.

Ανοιξιάτικη βροχούλα, ανοιξιάτικη βροχή
διάλεξε μαζί μου αν θα ‘ρθεις ή αν θα μείνεις μοναχή;
Φαγητό, κρασί, κρεβάτι και τα ρούχα μας κοινά
μα γι’ αυτούς που μένουν μόνοι δεν υπάρχει γιατρειά…