
Μια φορά κι έναν καιρό, τα παλιά τα χρόνια, ζούσαν ένας νέος και μια νέα. Η νέα έμενε στον πύργο της Ανατολής, ο νέος στον πύργο της Δύσης. Τον νέο τον έλεγαν Ανήλιαγο, γιατί ήταν γραφτό του να μην τον δει ποτέ ο ήλιος. Τη νέα τη λέγανε Αφέγγαρη, γιατί δεν θα την έβλεπε ποτέ το φεγγάρι. Ο νέος θα μπορούσε να γυρίζει μόνο τη νύχτα, η νέα μόνο τη μέρα. Όταν έκανε τον περίπατό του ο Ανήλιαγος τη νύχτα, έβλεπε πίσω από το παράθυρο του πύργου την Αφέγγαρη κι εκείνη πάλι, όταν έβγαινε τη μέρα έβλεπε τον Ανήλιαγο πίσω απ’ τα παράθυρα του δικού του πύργου. Έτσι γινόταν και δεν μπόρεσαν ποτέ ν’ ανταμώσουν, αν και το ‘θελαν τόσο πολύ!
Συνέχεια







