Γεώργιος Ανυφαντάκης: Ο μεγάλος άγνωστος Κισσαμίτης φωτογράφος

Παρά τη σπουδαία συνεισφορά του στη φωτογραφική αποτύπωση της Κρήτης, ο Γεώργιος Ανυφαντάκης (Ανυφαντής) παραμένει άγνωστος στους περισσότερους. Με έδρα το Καστέλι, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς φωτογράφους του νησιού, καταγράφοντας πτυχές της παραδοσιακής ζωής, της καθημερινότητας και του φυσικού τοπίου.

Συνέχεια

Ο Δρακόγελως και οι Μοσκοκούζουλες

Ζωή Δικταίου

Στο Οροπέδιο, εδώ στο απάνω δώμα της γης κάθε διαδρομή, κάθε μονοπάτι είναι μια νέα πρόκληση, μια ανοιχτή σελίδα που σε περιμένει να την διαβάσεις. Η ανάγνωση αυτή αποτελεί λειτουργία θεραπευτική και δεν είναι μόνο ο καθαρός αέρας που κατεβαίνει φουριόζος από τις κορυφογραμμές και οι χιλιάδες μυρωδιές, δεν είναι η ένταση στα χρώματα της φύσης που ξυπνούν όλες τις αισθήσεις, είναι που βρίσκει τρόπο ο παλιός καιρός να ξανακαινουργιώνει στην ψυχή, είναι που ανεβαίνει γρήγορος ο παλμός της καρδιάς στα χείλη και προλαβαίνεις να ψιθυρίσεις με ευγνωμοσύνη, «ευχαριστώ».

Συνέχεια

Τι γυρεύει ένα «κρητικό» χωριό στη Νάξο;

Η Νάξος, πέρα από τις υπέροχες παραλίες της, την κυκλαδίτικη αύρα της και τα γραφικά παραθαλάσσια ψαροχώρια της, φημίζεται και για τα εξίσου όμορφα ορεινά χωριά της. Κι ένα από αυτά, είναι χωρίς αμφιβολία, η Απείρανθος. Πρόκειται για το μεγαλύτερο στην ενδοχώρα του νησιού αλλά και ένα από τα πιο παραδοσιακά χωριά της Νάξου, ενώ η ιστορία του ταξιδεύει ακόμη και στην αγαπημένη Κρήτη.

Συνέχεια

Απόδραση στο Νότο

Λουτρό Σφακίων

Ο νότος των Χανίων προσφέρει πανέμορφες παραλίες, καταπράσινα φαράγγια, γραφικά χωριά, ιστορικά μνημεία, υπέροχο φαγητό και διαδρομές για εξερεύνηση. Εδώ που η Ελλάδα συναντά την αύρα του Λιβυκού, εδώ που η αυθεντική φύση του Νότου δημιουργεί τις δικές της ισορροπίες. Βρισκόμαστε στη νότια Κρήτη, στο νομό Χανίων και απολαμβάνουμε τις πιο όμορφες παραλίες, τα καταπράσινα φαράγγια, τις διαδρομές, τα μονοπάτια, τους φιλόξενους ανθρώπους. Κατεβαίνοντας τον φιδωτό δρόμο, φτάνουμε στη Χώρα Σφακίων, έναν οικισμό που συμπυκνώνει όλη τη μαγεία του Νότου και ταυτόχρονα δίνει επιλογές και λειτουργεί ως ορμητήριο για την γύρω περιοχή, για πανέμορφες παραλίες, για το Λουτρό, αλλά και τη Γαύδο.

Η Χώρα Σφακίων, τα Σφακιά όπως επίσης τα αναφέρουμε, βρίσκονται στο φαράγγι του Ίμπρου, εκεί που τα Λευκά Όρη, συναντούν τη θάλασσα. Το τοπίο είναι άγριο αλλά ταυτόχρονα και μυστηριωδώς δίνει την αίσθηση της φιλοξενίας, και θες να εξερευνήσεις κάθε γωνιά του. Στην παραλία που βρίσκεται στα δυτικά, θα απολαύσετε τα υπέροχα νερά με τις πρασινογαλάζιες αποχρώσεις, ενώ αξίζει να αφιερώσετε χρόνο στα όμορφα μαγαζιά, καφέ και ταβέρνες, που λειτουργούν στον οικισμό με νόστιμο φαγητό με παραδοσιακές τοπικές συνταγές. Και δεν θα μείνετε μόνο στο παραθαλάσσιο τμήμα, αλλά αν πάτε στην πάνω γειτονιά, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τα ερείπια του ενετικού κάστρου, αλλά και μία υπέροχη θέα.

Λουτρό Σφακίων

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ενετικό κάστρο το οποίο βρίσκεται πάνω από την παραλία των Σφακίων και χτίστηκε το 1371. Εδώ έγινε η ιστορική μάχη το Μάιο του 1866 ανάμεσα στους στρατιώτες του Μουσταφά πασά και 338 επαναστατών του Ηπειρώτη αρχηγού Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Αυτή η μάχη, οδήγησε στην ισοπέδωσή του.

Με αφετηρία τη Χώρα Σφακίων, φτάνουμε με το καραβάκι στο γειτονικό Λουτρό, ένα πανέμορφο μικρό ήρεμο φυσικό λιμανάκι. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, με τα μικρά διακριτικά σπιτάκια και την απλή καθημερινότητα, να αποτελούν κυρίαρχη παράμετρο για χαλάρωση και ηρεμία.

Ξεκινώντας από τη Χώρα Σφακίων μέχρι την Ανώπολη, τα μάτια δεν ξεκολλάνε από την καταπληκτική θέα στο Λιβυκό. Δοκιμάζουμε τα πεντανόστιμα σφακιανά παξιμάδια με γλυκάνισο, και φροντίζουμε να αγοράσουμε και μερικά για να πάρουμε μαζί μας στην επιστροφή. Στην Ανώπολη, επισκεπτόμαστε την Αγία Αικατερίνη και τα απομεινάρια των κυκλώπειων τειχών που περιέβαλαν την πόλη. Στεκόμαστε εδώ και θαυμάζουμε την πανοραμική θέα προς το Λουτρό. Η γέφυρα της Αράδαινας ενώνει τις δύο πλευρές του φαραγγιού, με ύψος που φτάνει τα 138 μ.

Φαράγγι Ίμπρου

Εδώ βρίσκεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια της Νότιας Κρήτης και ξεκινάει από τη Χώρα Σφακίων φτάνοντας μέχρι το Λουτρό και στη συνέχεια, την Αγία Ρουμέλη. Αποτελεί τμήμα του Ε4 και έχει μήκος 20 χλμ. Ανάλογα με τη φυσική σας κατάσταση μπορείτε να το περπατήσετε ολόκληρο ή ένα τμήμα του.

Ένα εμβληματικό σημείο της περιοχής, αποτελεί το φαράγγι της Ίμβρου (ή Ίμπρου) το οποίο αποτελεί μία μοναδική εμπειρία για όσους λατρεύουν την πεζοπορία. Τα τοιχώματα του φαραγγιού σε κάποια σημεία έρχονται πολύ κοντά μεταξύ τους κάνοντας το περπάτημα μέσα στο φαράγγι μία μοναδική εμπειρία.

Πηγή: news247.gr

10.000 ανεμόμυλοι από τον Werner Herzog για το Οροπέδιο Λασιθίου

Οροπέδιο Λασιθίου: Το απόλυτο θαύμα της οικοδιαχείρισης, πλήρως ενταγμένο στο τοπίο και με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Μια μορφή αληθινά φιλικής προς το περιβάλλον οικονομίας που διαμόρφωσε ένα τοπίο μοναδικό, εκεί όπου η φύση συναντιέται και πορεύεται αρμονικά με τη ζώσα παράδοση, τον καθημερινό μόχθο και το όραμα των απλών ανθρώπων και όπου η ανάπτυξη ξεκινάει από την τοπική κοινωνία, υπάρχει προς το συμφέρον της και επιστρέφει τα οφέλη της σε αυτήν.

Ένα μοναδικής αξίας φιλμ ντοκιμαντέρ με τίτλο: «10.000 ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ» -με αφορμή την ταινία του σκηνοθέτη του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου Werner Herzog «Signs of Life» του 1968- μέρος ενός ευρύτερου, διεπιστημονικού ερευνητικού εγχειρήματος για τις πρακτικές διαχείρισης του νερού στο Οροπέδιο Λασιθίου Κρήτης, για την τεχνογνωσία των αντλητικών ανεμόμυλων, ως προτύπου μελέτης των μετασχηματισμών και των διαδικασιών μετάβασης από τη συλλογική διαχείριση των κοινών πόρων στην παραγωγική και πολιτισμική συγκρότηση της τοπικής κοινωνίας και του τοπίου γύρω από αυτήν.

Συνέχεια

Λουδοβίκος των Ανωγείων – Μια φορά… ένας Ανωγειανός

«Σαν παραμύθι» είναι μια σειρά εκπομπών του Νίκου Παπαθανασίου που παρουσιάζει σημαντικές στιγμές, γεγονότα και ξεχωριστές ανθρώπινες ιστορίες, μέσα από την αφήγηση των πρωταγωνιστών τους. Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στα Ανώγεια της Κρήτης με τις υπέροχες αφηγήσεις ενός σπουδαίου Ανωγειανού, του Γιώργου Δραμουντάνη που δεν είναι άλλος από τον πολυαγαπημένο μας Λουδοβίκο των Ανωγείων.

Συνέχεια

Φλεβάρης 1979: Η εξέγερση του Ηρακλείου για τα αρχαία

Είναι πιθανώς από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έκανε ποτέ ο λαός του Ηρακλείου στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Επί σχεδόν μία εβδομάδα, τις τελευταίες ημέρες του Φλεβάρη του 1979, χιλιάδες Ηρακλειώτες είχαν ζώσει το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης τους, περιφρουρώντας με τον τρόπο αυτό τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, ώστε να μην μεταφερθούν στην Αμερική, όπως είχε αποφασίσει η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο φόβος ήταν μήπως τα αρχαία δεν επιστρέψουν ποτέ στην Κρήτη.

Συνέχεια

Συμβολισμοί και παραδόσεις για το κρητικό κεφαλομάντηλο

Toni Schneiders, Σφακιανός (1958)

Στην εποχή του Μεσοπολέμου, οι Κρητικοί, αντί για το σημερινό «σαρίκι», όπως αποκαλείται το γνωστό πλεκτό Κρητικό κεφαλομάντηλο, φορούσαν το σπαστό κόκκινο φέσι με τη μακριά φούντα το οποίο καμία απολύτως σχέση δεν είχε με το φέσι των Τούρκων. Γύρω όμως από το σπαστό κόκκινο φεσάκι, που φορούσαν τότε οι Κρητικοί, τύλιγαν ένα μεγάλο μαντίλι, το σημερινό σαρίκι. «Σαρίκι» είναι λέξη τουρκικής προέλευσης. Πριν λάβει αυτή την ονομασία, στην Κρητική διάλεκτο το αποκαλούσαν «πέτσα».

Συνέχεια

44 χρόνια που έφυγε ο Αρχάγγελος της Κρήτης

8 του Φλεβάρη 1980. Η μέρα που η μοίρα «έβαλε σημάδι» τον αρχάγγελο της Κρήτης, Νίκο Ξυλούρη… Τραγούδησε την ξαστεριά, όμως η ξαστεριά ήταν στη φωνή του. Στο βλέμμα του. Τραγούδησε για τη λευτεριά και η λευτεριά ήταν φωλιασμένη στην καρδιά του. Σαν σήμερα πριν από 44 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο αξεπέραστος Νίκος Ξυλούρης.

Συνέχεια

Τα βόδια της Φάτνης μιλούν το βράδυ των Χριστουγέννων!

Ιω. Κονδυλάκης

Μια δοξασία που υπήρχε κάποτε στην Κρήτη, σύμφωνα με την οποία τη νύχτα των Χριστουγέννων τα βόδια, που ζέσταναν τον νεογέννητο Χριστό, έπαιρναν ανθρώπινα στοιχεία και μιλούσαν, μας μεταφέρει σε χρονογράφημά του ο Ιωάννης Κονδυλάκης. Σύμφωνα με αυτήν, τα βόδια μιλάνε το βράδυ των Χριστουγέννων, καθώς είναι από τα ευνοημένα τετράποδα, αφού ένα από αυτό παρέστη στη γέννηση του Χριστού στη φάτνη της Βηθλεέμ!

Συνέχεια

Ο «Καπετάν Μιχάλης» του Νίκου Καζαντζάκη στη μεγάλη οθόνη

Ένας από τους πλέον εμβληματικούς λογοτεχνικούς ήρωες του Νίκου Καζαντζάκη, ο Καπετάν Μιχάλης, ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη. Η ταινία, που βασίζεται στο κορυφαίο μυθιστόρημα, φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Κώστα Χαραλάμπους, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, ενώ την ερμηνεία του απαιτητικού πρωταγωνιστικού ρόλου έχει αναλάβει ο Αιμίλιος Χειλάκης.

Συνέχεια

Η αγία νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα

1η Μαΐου

Η αγία νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς στο χωριό Κάτω Φουρνή της Επαρχίας Μεραμβέλλου Νομού Λασιθίου Κρήτης, στα δύσκολα και πικρά χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Διακρινόταν για τη σεμνότητα και τη σωματική ομορφιά της. Από πολύ μικρή υπάκουε στους γονείς της και ήταν επιμελής και πρόθυμη στις αγροτικές εργασίες και στο νοικοκυριό. Μελετούσε την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων, εκκλησιαζόταν και προσευχόταν με πίστη. Όλοι την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν.

Συνέχεια

Δροσοσταλιά τ’ Απρίλη

Δροσοσταλιά τ’ Απρίλη

Ζουμπούλι μοσχομυριστό, δροσοσταλιά τ’ Απρίλη
κι αυγή λουσμένη στ’ άρωμα τα δυο γλυκά σου χείλη.
Την ομορφιά σου προσκυνώ, τα κάλλη σου δοξάζω
κι ένα σου βλέμμα με τση γης τα πλούτη δεν αλλάζω.

(Στίχοι: Γιώργης Καρατζής, Μουσική και ερμηνεία: Γιώργης Στιβακτάκης)

Χορός: Συρτός Χανιώτης

Συνέχεια

Τίνος είν’ η κούπα;

Η «Κούπα» είναι παλαιό παραδοσιακό επιτραπέζιο τραγούδι του κεφιού, του ξεφαντώματος και του ατέλειωτου γλεντιού. Προέρχεται από την Κάρπαθο της Δωδεκανήσου αλλά το συναντάμε και στη Δυτική Κρήτη σε καταγραφές του 1850 από τον Παύλο Βλαστό.

Συνέχεια

Αρνί με αγριαγκινάρες αυγολέμονο

Ένα ιδιαίτερο λαχανικό που σε λίγες εβδομάδες θα ευδοκιμεί στις ακαλλιέργητες βουνοπλαγιές της Κρήτης, είναι η αγριαγκινάρα. Η πιο κλασική συνταγή δεν είναι άλλη από το αρνί ή το κατσίκι με αγριαγκινάρες και σάλτσα αυγολέμονο. Ο συνδυασμός είναι πραγματικά εντυπωσιακός, υγιεινός και πολύ γευστικός! Για το κυριακάτικο τραπέζι, μια αντιπροσωπευτική Κρητική συνταγή που θα σας κερδίσει με την πρώτη μπουκιά!

Συνέχεια

Η Βιάννος και η ιερή μνήμη του ολοκαυτώματος

Ρουσσέτος Παναγιωτάκης, «Το ολοκαύτωμα της Βιάννου»

Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 1943 όταν οι Γερμανοί κατακτητές έδειξαν για μια ακόμη φορά το απάνθρωπο πρόσωπό τους. Η μέρα που έλαβε χώρα ένα από το πιο ειδεχθή εγκλήματα των ναζί εναντίον αμάχων: το Ολοκαύτωμα της Βιάννου και των γύρω χωριών της επαρχίας Ιεράπετρας Κρήτης ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών στην περιοχή. Ο γερμανικός στρατός εισέβαλε στα χωριά Βιάννο, Αμιρά, Βαχό, Κεφαλοβρύσι, Κρεβατά, Άγιο Βασίλειο, Πεύκο, Κάτω Σύμη, Γδόχια, Μύρτο, Μουρνιές, Ρίζα, Μάλλες και επί τρεις ημέρες εκτελούσε αδιάκριτα, λεηλατούσε, έκαιγε σπίτια και περιουσίες… Έναν μήνα μετά οι γερμανοί επανήλθαν ισοπεδώνοντας ολόκληρα τα χωριά. 401 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Πάνω από 1.000 οικίες καταστράφηκαν. Κανένα έλεος. Μόνο φωτιά, καπνός και αίμα. Στην ιερή μνήμη της μαρτυρικής θυσίας της Βιάννου επιχειρούμε ένα αφιέρωμα το οποίο πλαισιώνει ξεχωριστά το ποίημα «Νογά ο θεός τον Αμιρά και για τη Βιάννο κλαίει» της Ζωής Δικταίου, με καταγωγή από το όμορφο Λασίθι, και οι πίνακες του επίσης κρητικού ζωγράφου Ρουσσέτου Παναγιωτάκη.

Συνέχεια