Ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά παραδοσιακά πιάτα της ονομαστής Κεφαλλονίτικης κουζίνας είναι και η Κρεατόπιτα. Παρασκευάζεται και προσφέρεται σε όλες τις μεγάλες εορτές, όμως είναι και ένα καθιερωμένο πιάτο για ένα πεντανόστιμο γεύμα σε κάθε εποχή του χρόνου! Καλή απόλαυση!

Συνέχεια →

Κέρκυρα

Μισόβγαινε ἀπ’ τὸν ὕπνο ἡ πολιτεία. Τῶν καμπαναριῶν αἰχμὲς
Κοντοὶ σημαιῶν καὶ κάτι πρῶτα πρῶτα τριανταφυλλιὰ
Στοῦ μικροῦ παραθύρου σου -ποὺ ἀκόμη φώταγε- τὸ μαρμαράκι
Ἄ κεῖ μονάχα νὰ ‘ταν
Ἕνα κλωνάρι μὲ δαφνόκουκα νὰ σοῦ ἄφηνα γιὰ καλημέρα
Ποὺ τέτοιας νύχτας τὴν ἀγρύπνια πέρασες. Καὶ τὴ γνωρίζω
Πάνω σ’ ἄσπρα χαρτιὰ πιὸ δύσβατα κι ἀπ’ τοῦ Μεσολογγιοῦ τὶς πλάκες

Συνέχεια →

Φουμέντο θα πει «φωτιά». Στην τοπική διάλεκτο των νησιών του Ιονίου το φουμέντο είναι μια σπιτική θεραπεία με εισπνοή ατμών. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα διαδεδομένη παραδοσιακή θεραπευτική συνταγή της Κεφαλονιάς, που χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων της γρίπης. Το φουμέντο καταπολεμά τον βήχα, τον πονόλαιμο, τη δύσπνοια και την καταρροή.

Συνέχεια →

Στην είσοδο του παλιού χωριού Καρυώτη, ριζωμένοι εδώ και αιώνες, στέκονταν οι προστάτες του, οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ως ενοριακός και κοιμητηριακός ναός, οι Ταξιάρχες ήταν μία από τις πέντε εκκλησίες του χωριού η οποία κτίστηκε από την οικογένεια Σκιαδά. Στο εσωτερικό της υπήρχαν οι τάφοι των κτητόρων της, όπως επιβεβαιώνεται από τη διαθήκη του Στάθη Σκιαδά, γιου του Θεοδόση, στις 29 Σεπτεμβρίου 1730 ο οποίος ζητά να ενταφιαστεί μέσα στον ναό των Ταξιαρχών στον τάφο που είναι θαμμένο ένα του παιδί.[1]

Συνέχεια →

24 Ιουλίου

«O Θεόφιλος πυρποληθείς εν Xίω,
Θεού φιλίαν εύρεν· ω ευτυχίας!
Φιλῶν τὸν Θεόν, Θεόφιλος προθύμως,
πρὸς πῦρ δι’ Αὐτόν, κινεῖται θαρσαλέως.
Εἰκάδη πυρὶ θάνεν Θεόφιλος, ἠδὲ τετάρτῃ»

Ο Άγιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, το 1617 μ.Χ. και ήταν πολύ όμορφος νέος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος ως ναυτικός στη Χίο δεν θέλησε να υπηρετήσει σε τουρκικό πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ’ αυτόν, ότι δήθεν είχε φορέσει τουρκικό κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβέρες προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου.

Συνέχεια →

7 Ιουνίου

Ο Όσιος Παναγής (Παΐσιος) ο Μπασιάς γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας, το 1801 μ.Χ., και ήταν γιός ευσεβών και επιφανών γονέων, του Μιχαήλ Τυπάλδου – Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελλαπόρτα. Έμαθε Ιταλικά, Γαλλικά, Λατινικά και καταρτίσθηκε στη φιλοσοφία και τη θεολογία. Μικρός ακόμα χειροθετήθηκε αναγνώστης και στην αρχή της σταδιοδρομίας του διορίζεται γραμματοδιδάσκαλος και εξασκεί το λειτούργημα του διδασκάλου, αλλά εμπνεόμενος από τα ριζοσπαστικά κηρύγματα του Κοσμά Φλαμιάτου και Ευσεβίου Πανά, εκκλησιαστικών αναστημάτων της εποχής, οι οποίοι υπεράσπιζαν ότι οι Άγγλοι (κυρίαρχοι της Επτανήσου) προστάτες, ουσιαστικά τύραννοι, επιβουλεύονταν το ορθόδοξο φρόνημα των κατοίκων, αφήνει το δημόσιο σχολείο και παραδίδει μαθήματα κατ’ οίκον συνεχίζοντας την αποστολή του.

Συνέχεια →

8 Μαΐου

Στην περιοχή Φιγαρέτο Κανονίου Κερκύρας βρίσκεται η Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας. Ο ναός της Παναγιάς της Κασσωπίτρας μνημονεύεται από Λατίνους περιηγητές του μεσαίωνα, δείχνοντας ότι αποτελούσε σημείο αναφοράς και τόπο προσκυνήματος, του οποίου η φήμη έφτανε εκτός των Κορφώνε. Σήμερα η εκκλησία είναι ανοιχτή για το κοινό και έχει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες να θαυμάσετε. Πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Κάσιου Δία είναι χτισμένη από τις αρχές των χριστιανικών χρόνων, η εκκλησία της Παναγίας της Κασσωπίτρας από τους Αγίους Ιάσονα και Σωσίπατρο. Οι Τούρκοι προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στην εκκλησία, αφού τη λεηλάτησαν δύο φορές και στη συνέχεια την κατέστρεψαν το 1537, αλλά ξαναχτίστηκε από τους Ενετούς το 1580.

Συνέχεια →

Κάπου στη Νότια Λευκάδα, αρχές της δεκαετίας του 1960 …άνοιξη! Ήταν μια περίοδος που ο Δραγάτης ή «Αγροφύλαξ» ήταν η «εξουσία» του χωριού. Η ονομασία «Δραγάτης» προέρχεται από τη λέξη «δραγάτα», μία υπερυψωμένη ξύλινη σκοπιά -συνήθως πάνω σε δένδρα, απ’ όπου ο αγροφύλακας παρακολουθούσε τυχόν κλοπές ή ζημιές στα αμπέλια και σε άλλες καλλιέργειες.

Συνέχεια →