Κάπου στη Νότια Λευκάδα, αρχές της δεκαετίας του 1960 …άνοιξη! Ήταν μια περίοδος που ο Δραγάτης ή «Αγροφύλαξ» ήταν η «εξουσία» του χωριού. Η ονομασία «Δραγάτης» προέρχεται από τη λέξη «δραγάτα», μία υπερυψωμένη ξύλινη σκοπιά -συνήθως πάνω σε δένδρα, απ’ όπου ο αγροφύλακας παρακολουθούσε τυχόν κλοπές ή ζημιές στα αμπέλια και σε άλλες καλλιέργειες.
Δύσκολα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς τις αποφάσεις και τα πορίσματά του! Πριν τον πόλεμο, ο Δραγάτης εκλεγόταν από τη λαϊκή συνέλευση του χωριού το οποίο ήταν στη δικαιοδοσία του και αμειβόταν σε είδος από τις οικογένειες που το αποτελούσαν.
Οι κλοπές και οι αγροζημίες, εκείνη την περίοδο, ήταν πολλές και συχνές. Ένα από τα σύνεργα του αγροφύλακα ήταν η σφυρίχτρα του, που τη φυσούσε με δύναμη και ακουγόταν από πολύ μακριά. «Κυνηγούσαμε σπουργίτια με τις λαστιχέρες (σφεντόνες) στον κάμπο της Λευκάδας. Τα μάτια και τ’ αυτιά μας ήταν πάντα σ’ εγρήγορση, μήπως φανεί ή ακουστεί η σφυρίχτρα του Δραγάτη.. Όλοι τρέμαμε το «κελάηδισμά» της! Και τότε ..όπου φύγει, φύγει!», θυμούνται σήμερα οι παλιοί..
Μία από τις πλέον σημαντικές κοινωνικές προσφορές των αγροφυλάκων υπήρξε το μπόλιασμα των δένδρων, κυρίως αγριλίδων και γκορτσιών (αγριαχλαδιών). Ένας από τους πρώτους Λευκαδίτες Γεωπόνους, ο Σπύρος Φίλιππας, προσέφερε πολλά στο έργο αυτό, δείχνοντας στους αγροφύλακες πώς να κεντρώνουν (εμβολιάζουν) τα «άγρια» που έβρισκαν στο δρόμο τους. Χιλιάδες δένδρα κεντρώθηκαν και ημέρεψαν από τότε. Σήμερα, οι αγροφύλακες που έχουν απομείνει, ανήκουν στην Υπηρεσία του Δασαρχείου, ενώ το αντικείμενό τους -πλην μερικών αγροζημιών, δεν έχει πια σχεδόν καμία σχέση με εκείνη την παλιά εποχή..
* Ο τίτλος του άρθρου προέρχεται από την ομότιτλη ταινία του Δήμου Αβδελιώδη.
kimintenia.wordpress.com
kimintenia 