kimintenia

Ο Αλέκος Παναγούλης έγραφε ποιήματα στη φυλακή ακόμα και χωρίς γραφική ύλη, χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού του. Το «Αύριο Φως» είναι ένα από τα ποιήματα εκείνα…

Ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε την Πρωτομαγιά του 1976, σε ηλικία 38 ετών, κατόπιν τροχαίου δυστυχήματος στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, όταν το αυτοκίνητό του που οδηγούσε έπεσε σε υπόγειο κατάστημα κάθετα στην πορεία του, λίγες ημέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις σε βάρος πολιτικών προσώπων που συνεργάστηκαν με τη χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε στην κατοχή του. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις θέσεις…

Αιωνία η μνήμη του. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Η πανακακότα είναι ελαφριά και δροσερή και συνοδεύεται ιδανικά με σιρόπι από φρέσκιες φράουλες που είναι η εποχή τους! Ένα κέρασμα γεμάτο από την ευωδιά και τα χρώματα της Άνοιξης, που ξετρελαίνει όποιον το γεύεται!

Παρασκευή της Διακαινησίμου

Το προσκύνημα της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί, η «Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα», περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής και βρίσκεται στα δυτικά της Κωνσταντινουπόλεως, έξω από τα χερσαία τείχη. Ο εικονογραφικός τύπος της Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής διαδόθηκε σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Η παράσταση είναι γνωστή από τις αρχές του 14ου αιώνα και απαντά κυρίως στην κρητική ζωγραφική.

Νάξος – Παναγία Δροσιανή

Η «ευωδία της Αναστάσεως» είναι ένας ύμνος στη φύση που βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ομορφιάς, της χαράς και της δημιουργίας της μέσα στην ανοιξιάτικη και λαμπριάτικη ευφρόσυνη ατμόσφαιρα των ημερών. Ο Κόντογλου δίνει στα δέντρα, στα φυτά, στα λουλούδια, στα βότανα του τόπου μας και στα στοιχεία που συνθέτουν το τοπίο της ελληνικής υπαίθρου ρόλο πρωταγωνιστών στην εκπληκτική μυσταγωγία της φύσης που περιγράφει. Όλα τα πλάσματα της γης συμμετέχουν στο ατέλειωτο πανηγύρι της ζωής, μέσα στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγαλοβδομάδας που ολοκληρώνεται με το ανέσπερο φως της Ανάστασης του Χριστού και με τη νίκη της ζωής πάνω στο σκοτάδι του θανάτου. Χωρίς την ευωδία που βγαίνει από τον μυστικό κήπο του Χριστού δεν μπορεί να νιώσει ο Έλληνας Χριστιανός την ευωδία της άνοιξης. Μέσα στην ψυχή του η φυσική άνοιξη γίνεται ένα με το πνευματικό έαρ και έτσι αισθάνεται τη χαροποιό πνοή της αιώνιας ζωής, ψέλνοντας με ανεκλάλητη χαρά και αγαλλίαση: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άλλης βιωτής, της αιωνίου, απαρχήν». Ένα κείμενο που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν παύει να γεννά συγκίνηση και ομορφιά! Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά!

Η Παλαιά Χώρα ή αλλιώς ο «Μυστράς της Αίγινας» στέκει ερειπωμένη και τυλιγμένη σε μιαν απόκοσμη σιωπή στην ορεινή ενδοχώρα του νησιού, στην αντικρινή πλαγιά πάνω στη διαδρομή που ακολουθεί αμέσως μετά την ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου. Με τη μοναδική ομορφιά της συνεπαίρνει τον οδοιπόρο που θα περιπλανηθεί στα πέτρινα μονοπάτια της και με κατάνυξη θα διαβεί το χορταριασμένο κατώφλι των αρχαίων εκκλησιών της. Ο οικισμός διαμορφώθηκε στα Μεσαιωνικά χρόνια από τους Αιγινήτες που μετοίκησαν εκεί για να προστατευτούν από τις συχνές επιδρομές των πειρατών. Η παράδοση θέλει τις εκκλησίες της Παλαιάς Χώρας να είναι 365, όσες και οι μέρες του έτους. Ιστορικές μελέτες αναφέρουν ωστόσο ότι στην πραγματικότητα οι εκκλησίες της Παλαιάς Χώρας υπήρξαν περίπου 50. Από αυτές σήμερα μπορούμε να επισκεφτούμε τις 33 που αντέχουν ακόμα στον χρόνο.

Το πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αγιάς κ. Ιγνατίου

«Τήν ἀνάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καί ἡμᾶς τούς ἐπί γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδία σέ δοξάζειν»