Σώμα του Καλοκαιριού (Οδυσσέας Ελύτης)

Νικόλαος Λύτρας, Το ψάθινο καπέλο

Σώμα του Καλοκαιριού

Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή
Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες
Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος
Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους
Της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά σιγά
Και πλάι απ’ το νερό που στάζει συλλαβίζοντας
Ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο.
Ποιος είναι αυτός που κείτεται στις πάνω αμμουδιές
Ανάσκελα φουμέρνοντας ασημοκαπνισμένα ελιόφυλλα
Τα τζιτζίκια ζεσταίνονται στ’ αυτιά του
Τα μυρμήγκια δουλεύουνε στο στήθος του
Σαύρες γλιστρούν στη χλόη της μασχάλης
Κι από τα φύκια των ποδιών του αλαφροπερνά ένα κύμα
Σταλμένο απ’ τη μικρή σειρήνα που τραγούδησε:

Συνέχεια

Ωδή στη Σαντορίνη (Οδυσσέας Ελύτης)

Βούλα Παπαϊωάννου, Οία Σαντορίνης 1950-1955
Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη

Συνέχεια

Καλή Ανάσταση!

«Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο.
Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού!»

Οδυσσέας Ελύτης

Αγαπημένοι φίλοι – συνοδοιπόροι μας, το ιστολόγιο σας εύχεται να περάσετε Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση με χαρά, υγεία, ειρήνη και αγάπη! Το ανέσπερο Φως του Αναστημένου Χριστού ας ευλογεί και ας οδηγεί παντοτινά όλους μας!

Συνέχεια

Πρώτα γενέθλια!

Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
στα γενέθλια των γιασεμιών
Νύχτες και νύχτες στις λευκές
αϋπνίες των κύκνων
Η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα
όπως μες στον απέραντο ουρανό
το ξάστερο συναίσθημα.

Συνέχεια

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

8 Μαρτίου – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

«Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα»

Συνέχεια

Σαν απαλές νιφάδες

Κι όπως έχουν να λένε
δυο φορές το χρόνο στις Ισημερίες
μικρά λευκά παιδιά
μηδαμινά στο ζύγι
έπεφταν συνεχώς σαν απαλές νιφάδες
και με το πρώτο που άγγιζαν
έλιωναν κι έμενε η δροσιά.

Συνέχεια

Κώστας Μπαλάφας, Ήπειρος

Κι όπως έχουν να λένε
δυο φορές το χρόνο στις Ισημερίες
μικρά λευκά παιδιά
μηδαμινά στο ζύγι
έπεφταν συνεχώς σαν απαλές νιφάδες
και με το πρώτο που άγγιζαν
έλιωναν κι έμενε η δροσιά.

Συνέχεια

Πάντα, πάντα περνάς τη φωτιά

«Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά
για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα»

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»

Συνέχεια

Η Μεγάλη Έξοδος

Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστική τά παιδιά καί λάβανε τήν ἀπόφαση, ἐπειδή τά κακά μαντάτα πλήθαιναν στήν πρωτεύουσα, νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μέ τίς μαῦρες τρίχες καί τό σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου είχε κράτος ἡ Ἄνοιξη.

Συνέχεια

Μαρίνα (Οδυσσέας Ελύτης)

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ.

Συνέχεια

Το παραδοσιακό κεραμοποιείο του αειμνήστου Νεκταρίου Γκαρή, Μεσαγρός Αίγινα

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ.

Συνέχεια

Στη Σάμο της Γαλήνης…

Ο Προφ. Ηλίας στον Κέρκη

Ψάχνοντας στίχους για μία επετειακή αναφορά στην παντοτινή αγαπημένη Ποίησή του, ανήμερα στη μνήμη των γενεθλίων του, έπεσα πάνω στον «Ωρίωνα» του Οδυσσέα Ελύτη, ένα από τα ποιήματα των «Προσανατολισμών» που απηχεί την αίσθηση των μελαγχολικών βραδιών πάνω από το κύμα του ανατολικού Αιγαίου, αυτής της πλέον καρποφόρας μεριάς του Ελληνισμού που μέσα στους προαιώνιους, αμύθητους πνευματικούς θησαυρούς της, μας χάρισε και ετούτα τα πρώτα, νεανικά ακόμα ποιητικά σκιρτήματα του κορυφαίου Ποιητή μας.

Συνέχεια

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο Αλβανικό μέτωπο (1940-41)

Ο Οδυσσέας Ελύτης (στο κέντρο) στο Αλβανικό μέτωπο το 1940-41

Ο Οδυσσέας Ελύτης πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο το 1940, ως ανθυπολοχαγός. Ο σημαντικότερος πνευματικός καρπός της εμπειρίας του εκείνης είναι το έργο του «Το Άξιον Εστί», στο οποίο έκλεισε ολόκληρη τη μαρτυρική μοίρα και την πορεία του Ελληνισμού με έναν τρόπο που καθόρισε μοναδικά και για πάντα τα Ελληνικά γράμματα.

Συνέχεια

Σου το ‘πα για τα σύννεφα… (Οδυσσέας Ελύτης)

Απείρανθος Νάξου (φωτ.: geodifhs.com)

Σου το ‘πα για τα σύννεφα

Σου το ‘πα για τα σύννεφα
σου το ‘πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα.
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το ‘πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα.

Συνέχεια

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι στο νησί

Γιάννης Μόραλης, «Κορίτσι που δένει το σανδάλι του», 1973

Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Αύγουστο του 2015 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 27/2017 του περιοδικού «Αιγιναία», στο πλαίσιο αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου μας Γιάννη Μόραλη, που έζησε και δημιούργησε στην Αίγινα.

Συνέχεια

Αποχαιρετισμός στην Αστυπάλαια

François Le Diascorn, Χαιρετισμός στην Αστυπάλαια, δεκ. ’80

Μὲ τὴν πρώτη σταγόνα τῆς βροχῆς σκοτώθηκε τὸ καλοκαίρι
Μουσκέψανε τὰ λόγια που εἴχανε γεννήσει ἀστροφεγγιές
Ὅλα τὰ λόγια που εἴχανε μοναδικό τους προορισμόν Ἐσένα!
Κατὰ ποῦ θ’ ἁπλώσουμε τὰ χέρια μας τώρα ποὺ δέ μᾶς λογαριάζει πιὰ ὁ καιρὸς
Κατὰ ποῦ θ’ ἀφήσουμε τὰ μάτια μας τώρα ποὺ οἱ μακρινές γραμμές ναυάγησαν στὰ σύννεφα
Τώρα ποὺ κλείσανε τὰ βλέφαρά σου ἀπάνω στὰ τοπία μας
Κι εἴμαστε -σὰ νὰ πέρασε μέσα μας ἡ ὁμίχλη-
Μόνοι ὁλομόναχοι τριγυρισμένοι ἀπ’ τὶς νεκρές εἰκόνες σου.

Συνέχεια

Σολωμού συντριβή και δέος

Οδυσσέας Ελύτης

Κέρκυρα

Σολωμοῦ συντριβὴ καὶ δέος

Μισόβγαινε ἀπ’ τὸν ὕπνο ἡ πολιτεία. Τῶν καμπαναριῶν αἰχμὲς
Κοντοὶ σημαιῶν καὶ κάτι πρῶτα πρῶτα τριανταφυλλιὰ
Στοῦ μικροῦ παραθύρου σου -ποὺ ἀκόμη φώταγε- τὸ μαρμαράκι
Ἄ κεῖ μονάχα νὰ ‘ταν
Ἕνα κλωνάρι μὲ δαφνόκουκα νὰ σοῦ ἄφηνα γιὰ καλημέρα
Ποὺ τέτοιας νύχτας τὴν ἀγρύπνια πέρασες. Καὶ τὴ γνωρίζω
Πάνω σ’ ἄσπρα χαρτιὰ πιὸ δύσβατα κι ἀπ’ τοῦ Μεσολογγιοῦ τὶς πλάκες

Συνέχεια