
Απείρανθος Νάξου (φωτ.: geodifhs.com)
Σου το ‘πα για τα σύννεφα
Σου το ‘πα για τα σύννεφα
σου το ‘πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα.
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το ‘πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα.
Σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
σου το ‘πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου λίγο μόνο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες.
Από κοντά κι από μακριά
σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
Με τ’ άστρα που κοιτούσες.
Οδυσσέας Ελύτης, «Τα Ρω του Έρωτα», 1972

Η όμορφη Απείρανθος του διάφανου
πελαγινού φθινοπώρου…



