Φιστίκια Αιγίνης, ένας πολλαπλά ευεργετικός καρπός

Ένας ελληνικός ξηρός καρπός, που προτιμούν μικροί και μεγάλοι, προσφέρει σημαντική βελτίωση στο λιπιδαιμικό προφίλ του οργανισμού μας. Πρόκειται για τα φιστίκια Αιγίνης που έχουν σημαντικά αντιοξειδωτικά οφέλη, μειώνουν τα τριγλυκερίδια, αυξάνουν την καλή χοληστερόλη και βελτιώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Συνέχεια

Σπατάλη τροφίμων, μία καταστροφή οικολογικών διαστάσεων

Νέα έρευνα δείχνει ότι το 40% των τροφίμων καταλήγει στα σκουπίδια, με πάνω από τις μισές ποσότητες να πετιούνται στην παραγωγή, πολύ πριν φτάσουν στο καλάθι του καταναλωτή. Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι βαρύ.

Συνέχεια

Ο Άγιος Τρύφων και το θρακικό κουρμπάνι

Ο Άγιος Τρύφων του Φώτη Κόντογλου

1. Ο Άγιος Τρύφων προστάτης των γεωργών

Ο Άγιος Τρύφων είναι ιδιαίτερα λαοφιλής στον αγροτικό πληθυσμό, αφού θεωρείται ο προστάτης άγιος των αμπελουργών και των γεωργών. Άλλωστε η εορτή του Αγίου την 1η Φεβρουαρίο με την περίοδο, κατά την οποία αρχίζει η σημαντικότερη αμπελουργική φροντίδα, που είναι το κλάδεμα. Γι’ αυτό τον λόγο οι αμπελουργοί δεν εργάζονται την ημέρα της εορτής του και ραντίζουν τα αμπέλια τους με τον αγιασμό που τελείται στους ναούς, ενώ στο Ευχολόγιο του Δημητριέφσκυ υπάρχει και η «ευχή του Αγίου Τρύφωνος εις άμπελον».

Συνέχεια

O Άγιος Τρύφων

1η Φεβρουαρίου

Άγιος Τρύφων, Ι.Ν. Αγίου Τρύφωνος Παλλήνης

«Σὺ δὲ Τρύφων τί; τὸ ξίφος θνήσκω φθάσας.
Καιρὸς δὲ τίς σου τοῦ τέλους; Νουμηνία.
Ἐν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρὸ τομῆς θάνε πρώτῃ»

Συνέχεια

Ο προπαππούς μου ο παπα-Μιχάλης, ο Ζευγάς

Δύσκολη ήταν η ζωή στα ορεινά χωριά της Κρήτης εκείνα τα χρόνια της τουρκοκρατίας! Οι άνθρωποι δούλευαν μέρα – νύχτα στα χωράφια τους, να τα σκάψουν και να τα σπείρουν για να βγάλουν καρπό, να ζήσουν τις οικογένειές στους και τα ίδια τα ζωντανά τους!

Συνέχεια

Όσιος Γαβριήλ ο Ομολογητής

2 Νοεμβρίου

«Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον
τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 18,10)

Οι γείτονές του τον θυμούνται από μικρό παιδί να νηστεύει και παρ’ όλη την αθεϊστική ανατροφή που έλαβε, στα 12 του χρόνια ήξερε όλο το ευαγγέλιο απ’ έξω. Επί χρόνια έζησε ζητιανεύοντας, ταπεινωμένος, λοιδορούμενος και περιφρονημένος από όλους. Αντιστάθηκε δημόσια στην ειδωλοποίηση των ηγετικών μορφών του καθεστώτος στη χώρα του και για τούτο φυλακίστηκε και διώχθηκε βάναυσα επί σειρά ετών. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της επίγειας ζωής του υπέφερε εξοντωτικά βάσανα, στερήσεις και κακουχίες, σωματικές και ψυχικές, ως τα έσχατα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Μόνο μετά το τέλος των διωγμών του χριστιανισμού στη Ρωσία, φάνηκε ξεκάθαρα πως επρόκειτο για μια οσιακή μορφή, έναν από τους σημαντικότερους αγίους του καιρού μας.

Συνέχεια

Οκτώβρης σποριάς

«Κι είν’ η μεγάλη προσμονή σπόρος
που σκίζει όλο το χώμα για να βρει την άνοιξη»
Οδυσσέας Ελύτης

Camil Ressu, La arat

Η καλλιέργεια των δημητριακών ήταν από τα πολύ παλιά χρόνια η βασική γεωργική ασχολία που έτρεφε ανθρώπους και ζώα. Ανατρέχοντας στην Παλαιά και Καινή διαθήκη καταλαβαίνουμε αμέσως το μέγεθος, τη σημασία και τον τελετουργικό χαρακτήρα που δινόταν στα αρχαία χρόνια στη σπορά. Από νωρίς το φθινόπωρο και αμέσως μετά τα πρωτοβρόχια και μόλις η γη ξεδιψούσε, ήταν έτοιμη δηλαδή να οργωθεί, οι ζευγολάτες έζεγναν τα «βούθκια» τους με το πρωτόγονο άροτρο (το υνί) και πριν ο ήλιος γεννηθεί άρχιζαν όργωμα (ζευγάρι), για ν’ ανασάνει το χωράφι αλλά και για να αναμιχθεί και η κοπριά που συνήθως ετοποθετήτο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Όταν τελείωναν με το άροτρο έζεγναν ξανά τα βούθκια με τη σβάρνα και σβάρνιαζαν το οργωμένο χωράφι ισιώνοντας τη γη και ετοιμάζοντάς τη για τη σπορά. Ακολουθούσε η σπορά που γινόταν με το χέρι και σαράκλισμα της γης για να λιώσουν οι σβόλοι και να χωθεί ελαφριά στο χώμα ο σπόρος.

Συνέχεια