Ο μεγάλος Βασίλης Λογοθετίδης

Τι ήταν ακριβώς αυτός ο Μεγάλος που κηδεύσαμε προχθές; Ποια ήταν η μεγαλωσύνη του, από πού αντλούσε αυτή την εκπληκτική δημοτικότητα που απεκάλυψε η προχθεσινή θανή του; Εκείνες οι εξήντα χιλιάδες Αθηναίοι που καταπλημμύρισαν τα πεζοδρόμια και στάθηκαν ορθοί, δυο ώρες ολόκληρες, για να χειροκροτήσουν τον νεκρό Λογοθετίδη, ποιον είχαν έρθει να τιμήσουν; Τον ηθοποιό ή τον κωμικό; Τον καλλιτέχνη της σκηνής ή τον βιρτουόζο του παλκοσένικου που τους έκανε σαράντα χρόνια να γελούνε; Με ένα λόγο: τι εκπροσωπούσε ο Βασίλης Λογοθετίδης γι’ αυτές τις έξη μυριάδες θεατές που παρακολούθησαν δακρυσμένοι τη θανή του, και πέρα απ’ αυτούς, για ολόκληρο τον ελληνικό λαό που συγκλονίσθηκε απ’ το χαμό του;

Συνέχεια

Τέσσερις δεκαετίες χωρίς τον Μάνο Κατράκη

Μάνος Κατράκης
(Καστέλι Κισσάμου, 14 Αυγ. 1908 – Αθήνα, 2 Σεπτ. 1984)

Συνέχεια

Οι Βάκχες του Ευριπίδη

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, τέλη δεκαετίας 1940

Συνέχεια

Επίδαυρος 1956 – Η παράσταση της Αντιγόνης που άφησε εποχή

(φωτ. Δημήτρης Χαρισιάδης
Φωτογραφικά Αρχεία μουσείου Μπενάκη)

Ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που καθόταν στη γη ή έβλεπε την παράσταση κρεμασμένος σε δέντρα ή στις πλαγιές. Η φωτογραφία που δείχνει το θέατρο γεμάτο «μιλά» από μόνη της.

Συνέχεια

Αποχαιρετώντας τη θρυλική Μαντάμ Σουσού

Όταν η τηλεοπτική σειρά «Μαντάμ Σουσού» έβγαινε στον αέρα ήταν η εποχή που τα μοναδικά τηλεοπτικά κανάλια ήταν τα κρατικά. Με αυτόν τον τρόπο -και με αυτόν τον ρόλο- συστήθηκε η Άννα Παναγιωτοπούλου στο πανελλήνιο εκτός πρωτεύουσας, στο κοινό που δεν είχε την ευκαιρία να τη γνωρίζει ως τότε μέσω της θεατρικής της παρουσίας. Χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξή της και αφού είχαν ήδη ακολουθήσει άλλες δύο τηλεοπτικές σειρές στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν το δικό τους, ξεχωριστό αποτύπωμα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, έλεγε ότι «η τηλεόραση δεν φτιάχνει σταρ, φτιάχνει “συγγενείς”. Ένα παιδάκι με ρώτησε κάποτε “με ξέρεις;” “Όχι” του απάντησα. “Τότε γιατί σε ξέρω εγώ”; Μπαίνουμε στα σπίτια απρόσκλητοι».

Συνέχεια

Ενσαρκώνοντας την ευγένεια – Αποχαιρετισμός στον Γιάννη Φέρτη

Όλοι θα θυμόμαστε παντοτινά τον Γιάννη Φέρτη για δεκάδες όμορφους λόγους: Οι περισσότεροι έχοντας την ανάμνηση της αξεπέραστης φωνής του από κάποιον ρόλο του στο σινεμά, στη μικρή οθόνη ή στο θέατρο, από κάποια δημόσια απαγγελία ή ακόμα και από ποιοτικές διαφημίσεις στις οποίες συνεργάστηκε. Άλλοι ως έναν από τους γοητευτικότερους ηθοποιούς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Άλλοι για μια από τις πολλές αξέχαστες ερμηνείες του.

Συνέχεια

Αποχαιρετισμός στον κύριο με τα γκρι

Γιώργος Μιχαλακόπουλος
(1938-2023)

Συνέχεια

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αποχαιρετά τη Μαίρη Χρονοπούλου

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για τον θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού Μαίρης Χρονοπούλου που γνώρισε μεγάλη επιτυχία κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής του κινηματογράφου, αγαπήθηκε και διακρίθηκε μέσα από σημαντικούς ρόλους και συνεργασίες ως μία από τις πιο δημοφιλείς και σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς.

Συνέχεια

Άγγελος Τερζάκης: Ο υψηλός φθόγγος της Τραγωδίας

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Συνέχεια

Άντον Τσέχωφ, η καρδιά και η μαγεία του Θεάτρου

Σαν σήμερα, πριν 119 χρόνια, έπαψε να χτυπά η καρδιά του Άντον Τσέχωφ, του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα και διηγηματογράφου της Ρωσίας που με το έργο του καθόρισε την τέχνη του θεάτρου παγκοσμίως

Συνέχεια

Μεγάλο αντίο σε έναν μεγάλο καραγκιοζοπαίχτη

Ο Θανάσης Σπυρόπουλος επί τω έργω…

Μαθητεύοντας από παιδί πλάι στον δικό του πατέρα «…στο πανί, στις φιγούρες πίσω από αυτό, στις φωνές, στον φωτισμό…», έγινε ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίχτης της γενιάς του, διασώζοντας μια σπουδαία παράδοση ως τις μέρες μας. Καλό Παράδεισο…

Συνέχεια

Αντίο αγαπημένη Νόνικα…

Από τη θεατρική παράσταση «Ο χορός του θανάτου»
του August Strindberg (Θέατρο Ιλίσια, 1996-97)

«Ηθοποιός σημαίνει φως …»
Μάνος Χατζιδάκις «Οδός Ονείρων», 1962

Θα τη θυμάμαι πάντα για την αξέχαστη ερμηνεία της ως Μπλανς Ντι Μπουά, στο «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσσι Γουίλιαμς, στο «Θέατρο Ιλίσια», και μετά την παράσταση στο καμαρίνι της, που μας δέχτηκε… Εύθραυστη, λαμπερή, μοναδική, εκθαμβωτική, με την πληρότητα της συγκίνησης και της χαράς ακόμα μιας σπουδαίας παράστασης που είχε μόλις δοθεί στο κοινό της, σαν αστέρι που σκορπάει απλόχερα το φως του παντού… Διέθετε μία μοναδική ικανότητα να αναδεικνύει τη δύναμη της ευγένειας και της λεπτότητας που απέπνεε κάθε της λόγος και κάθε της κίνηση και να δίνει αξία και ομορφιά σε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσες κοντά της.

Συνέχεια

Έλλη Λαμπέτη, τελευταία συνέντευξη…

Τέτοια γυναίκα!

«Το μυστικό είναι να μην κλαις», μου λέει με φωνή που βγαίνει σαν ψίθυρος. «Να μην κλαις. Γιατί έτσι και κλάψεις, κάηκες …». Τέτοια γυναίκα! Ακόμα και οι ξένοι επιστήμονες που δεν γνώρισαν την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα της, που δεν δοκίμασαν την από σκηνής χημεία της, που δεν μυήθηκαν στη σαγήνη της, επιβεβαιώνονται για το ότι η Έλλη Λαμπέτη υπήρξε ένα πλάσμα μοναδικό…

Συνέχεια

«Φιλουμένα Μαρτουράνο» στο θέατρο Δημήτρης Χορν

Η «Φιλουμένα Μαρτουράνο», με τη σκηνοθετική ματιά του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου και την υπέροχη Μαρία Ναυπλιώτου στον ομώνυμο ρόλο, είναι μια παράσταση που μεταφέρει μοναδικά στη σκηνή τον δυναμισμό των ανθρώπινων σχέσεων, το δράμα αλλά και την κωμωδία με τα οποία πλάθεται στο διάβα του χρόνου η ζωή μας, σκληρή όσο η αλήθεια αλλά και εύθραυστη όσο η ψυχή.

Συνέχεια

Αποχαιρετώντας δυο μεγάλους της υποκριτικής τέχνης

Η Ειρήνη Παπά (Κλυταιμνήστρα) και ο Κώστας Καζάκος (Αγαμέμνων) στην «Ιφιγένεια» του Μιχάλη Κακογιάννη, το 1977. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και για τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών. Βραβεύθηκε με το Belgian Femina Award και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως η Καλύτερη Ταινία, ενώ η νεαρή τότε πρωταγωνίστρια Τατιάνα Παπαμόσχου κέρδισε το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου

Συνέχεια

Θάσος η θαυμασία!

Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη

Λιμένας Θάσου, Μάιος 1961

«Εκεί να πάω σ’ ένα νησί πετραδερό
που ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται»

Οδυσσέας Ελύτης

Συνέχεια