Απέναντι από το κοσμοπολίτικο σήμερα Νυδρί, στη βόρεια απόληξη της χερσονήσου του Γενίου – Βλυχού, είναι χτισμένο ένα μικρό εκκλησάκι, το «εκκλησάκι του βράχου», που είναι αφιερωμένο στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Κυριακή.

Συνέχεια →

11 Φεβρουαρίου

Εκκλησιαστικό λάβαρο, το οποίο απεικονίζει την Αγία Θεοδώρα την Αυγούστα, Μητροπολιτικός ναός Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης Κερκύρας (istologiogiahistoria.blogspot.com)

«Θεοδώραν Ἄνασσαν εὐσεβεστάτην,
Χριστὸς Βασιλεὺς ἀξιοῖ θείου στέφους»

Η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα γεννήθηκε το 815 μ.Χ. Καταγόταν από το χωριό Έβισσα της Παφλαγονίας. Η οικογένειά της είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη και απολάμβανε μία θέση στην αριστοκρατία της Πόλης. Ο πατέρας της, Μαρίνος, ήταν Δρουγγάριος ή Μοιράρχης, δηλαδή διοικητής ενός Δρούγγου ή, αλλιώς, Μοίρας (Δρούγγος ή Μοίρα ονομαζόταν η μονάδα του βυζαντινού στρατού, που κατά τον 9ο αιώνα αποτελείτο από 1.000 στρατιώτες). Η μητέρα της, Θεοκτίστη, προσπάθησε να μεταδώσει τις αξίες της ορθόδοξης πίστης στις τέσσερις κόρες της, τη Θεοδώρα, τη Σοφία, τη Μαρία, την Ειρήνη και στους δύο γιους της, τον Βάρδα και τον Πετρωνά. Μεγαλώνοντας η Θεοδώρα ξεχώριζε για το απαράμιλλο εξωτερικό της κάλλος, τη χριστιανική της ευσέβεια και τη σεμνοπρέπειά της.

Συνέχεια →

2 Φεβρουαρίου

«Κόλπους Πατρὸς τυποῦσι τοῦ σοῦ, Χριστέ μου,
Τοῦ Συμεὼν αἱ χεῖρες, αἱ φέρουσί σε.
Δέξατο δευτερίῃ Χριστὸν Συμεὼν παρὰ Νηῷ»

Το γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου εξιστορείται από τον ευαγγελιστή Λουκά, στο κεφ. Β’, στ. 22-35 του Ευαγγελίου του. Συνέβη σαράντα (40) ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε τον χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να τελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στον Θεό, κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελείτο από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.

Συνέχεια →

Από τις γλυκιές μελωδίες της παίρνει δύναμη και η πιο αδύναμη ψυχή… Μια μοναδική μουσική παράδοση, γεμάτη ευγένεια, χάρη και λυρισμό!

Τα Επτάνησα δεν γνώρισαν τουρκική κατοχή, γνώρισαν όμως την ενετική και την αγγλική. Αυτός είναι ο λόγος που τα νησιά του Ιονίου ανέπτυξαν τα ευρωπαϊκά μουσικά ρεύματα και κυρίως το ιταλικό. Μια παράδοση λέει ότι τα Επτάνησα δέχτηκαν και την επιρροή των Κρητικών που έφυγαν από το νησί τους τον 17ο αιώνα και γι’ αυτό στα χωριά των Ιονίων συναντάμε ένα μουσικό ιδίωμα – μείγμα ιταλικού και κρητικού είδους.

Συνέχεια →

17 Δεκεμβρίου

Στην Παλιαχώρα της Αίγινας σώζεται ο παλαιός Μητροπολιτικός Ναός, έξω από τον οποίο υπάρχει πέτρινη έδρα, που ακόμα και σήμερα ονομάζεται από τους κατοίκους «ο Θρόνος του Αγίου». Από εκεί δίδασκε ο Άγιος Διονύσιος και νουθετούσε με αποστολική απλότητα το ποίμνιό του. Η φήμη του εξαπλώθηκε στα γύρω νησιά. Γι’ αυτό έρχονταν από παντού πλήθος πιστών να τον ακούσουν. Η συρροή αυτή ποτέ δεν τον έκανε να υπερηφανευθεί, τουναντίον συνέχισε να είναι ο απλός και ταπεινός Ιεράρχης. Διέθετε το διορατικό χάρισμα και επιτελούσε πλήθος θαυμάτων τόσο εν ζωή όσο και μετά την οσιακή κοίμησή του. Συγχώρεσε και έσωσε τον ίδιο τον φονιά του αδερφού του, για τούτο αποκαλείται και «Άγιος της ευσπλαχνίας και της συγνώμης». Κατά τις μεγάλες εορτές και τις εορτές των Αγίων Γερασίμου και Σπυρίδωνος, όπως λέγεται, τους επισκέπτεται, για τούτο φθείρονται τα παπούτσια του από την πορεία και κάθε τόσο οι μοναχοί του τα αλλάζουν. Συχνά στα παπούτσια του βρίσκουν φύκια, δείγμα ότι είχε σπεύσει σε βοήθεια όσων κινδυνεύουν στις θάλασσες και επικαλούνται τη βοήθειά του.

Συνέχεια →

Ο Άγιος Σπυρίδωνας σώζει την Κέρκυρα από τους Οθωμανούς (κεντητή παράσταση σε βελούδο) (elromio.gr)

«Απ’ τ’ άγιου Σπυρίδωνα, σπυρί – σπυρί μεγαλώνει η μέρα», λέγαν οι παλιοί…

Ὁ ἅγιος Σπυρίδων ἔζησε τόν 4ο αἰώνα στήν Κύπρο. Ἦταν ἄνθρωπος ὀλιγογράμματος καί ἐργαζόταν ὡς βοσκός. Ξεχώριζε γιά τήν πίστη στό Θεό, τήν ἁπλότητα, τήν ταπείνωση ἀλλά καί τήν ἀγάπη του, πού ἐκδηλωνόταν μέ διαφόρους τρόπους σέ κάθε ἄνθρωπο πού εἶχε κάποια ἀνάγκη. Ἡ φήμη τῆς μεγάλης ἀρετῆς του ἔγινε αἰτία νά τον ἐκλέξουν ἐπίσκοπο τῆς μικρῆς πόλης τῆς Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου. Ὡς ἐπίσκοπος συνέχισε νά φέρεται μέ τήν ἴδια ἁπλότητα πού εἶχε καί ὡς βοσκός. Ὅταν λειτουργοῦσε, τόν ὑπηρετοῦσαν ἄγγελοι καί μαζί τους ὁ ἐνάρετος ἐπίσκοπος δοξολογοῦσε τόν Θεό! Προσευχόταν μέ τόσο δυνατή πίστη, ὥστε ἔφερνε βροχή σέ καιρό ξηρασίας, θεράπευε ἀσθενεῖς, ὁδηγοῦσε στή μετάνοια, ἀνάσταινε ἀκόμη καί νεκρούς!

Συνέχεια →

12 Δεκεμβρίου

Ο Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος

Ο απλός και ταπεινός βοσκός από τη μαρτυρική Άσσια της Κύπρου, που εποίμανε έναν ολόκληρο λαό και έσωσε αμέτρητες φορές τους πιστούς και την νήσο της Κέρκυρας από φοβερές συμφορές. Με την αγία ζωή του και την απέραντη ευσπλαχνία του κατέστη κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και η θεία Χάρις τον αξίωσε να επιτελεί πλήθος θαυμάτων ενόσω ζούσε και έως και σήμερα σε όσους προστρέχουν στην προστασία του, ενώ κατατρόπωσε τον Άρειο ενώπιον της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, εξηγώντας θαυμαστά το μυστήριο της Αγίας Τριάδος με ένα απλό κεραμίδι.     

Συνέχεια →

20 Οκτωβρίου

Ο Άγιος Γεράσιμος (Νοταράς), ο νέος Ασκητής, ο εν Κεφαλληνία, είναι ο προστάτης Άγιος και πολιούχος της Κεφαλονιάς. Γεννήθηκε το 1506 στα Τρίκαλα Κορινθίας. Ήταν γόνος της αριστοκρατικής οικογένειας των Νοταράδων, οι οποίοι ήρθαν στην Κορινθία από την Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 16ου αιώνα.

Συνέχεια →

«Και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά, των βράχων τ’ αγάλματα!».
Οδ. Ελύτης, Το Άξιον Εστί

Συνέχεια →

Τα φιδάκια της Παναγιάς βγήκαν και φέτος, πρώτα στα Αργίνια και μετά στο Μαρκόπουλο της όμορφης Κεφαλονιάς. Ο ναός της Παναγίας της Λαγκουβάρδας ή Φιδούσας στο Μαρκόπουλο Κεφαλονιάς είναι χτισμένος στο σημείο όπου υπήρχε πριν από πολλά χρόνια ένα γυναικείο μοναστήρι. Το μοναστήρι είχε χτιστεί εκεί, όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας, μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά στο δάσος της περιοχής.

Συνέχεια →