
«Ἵνα πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες, περισσεύωμεν εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν»
Σέ μιά ἐποχή, κατά τήν ὁποία τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν» ἔχει γίνει σύνθημά μας καί ἄφρων τρόπος ζωῆς, ἐνῶ τό «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» ἔχει παντελῶς λησμονηθεῖ, ἄν δέν ἔχει θλιβερῶς λοιδορηθεῖ, ὁ μακαριστός ἤδη ὁμοτράπεζος τοῦ Οὐρανοῦ Ἐπιφάνιος ὁ Μυλοποταμινός, μέ τήν ἰδιότητά του, τοῦ μοναχοῦ καί τοῦ μάγειρα, ἦρθε νά μᾶς θυμίσει καί σέ ὅλο τόν κόσμο νά κηρύξει τό μέτρο καί τήν ἁρμονία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Μοναχισμοῦ.
Συνέχεια