Κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα καίγεται. Δάση, σπίτια, χωριά, όνειρα. Καίγονται οι ρίζες, καίγονται οι μνήμες. Οι εικόνες μοιάζουν πάντα ίδιες: γη κατάμαυρη, ουρανός πνιγμένος στον καπνό, άνθρωποι που στέκονται βουβοί μπροστά στα αποκαΐδια.
Συνέχεια
Κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα καίγεται. Δάση, σπίτια, χωριά, όνειρα. Καίγονται οι ρίζες, καίγονται οι μνήμες. Οι εικόνες μοιάζουν πάντα ίδιες: γη κατάμαυρη, ουρανός πνιγμένος στον καπνό, άνθρωποι που στέκονται βουβοί μπροστά στα αποκαΐδια.
Συνέχεια
ΔΕΝΤΡΑ
Μέσα στον ξεπεσμένο, σοβαροφανή μας κόσμο…
«Αγάπησες ποτέ σου ένα δέντρο; Αν κάποτε αγάπησες ένα δάσος ή ένα δέντρο, ξέρεις πως υπάρχουν δέντρα που, ακόμη κι όταν έχουν σαπίσει ολότελα, τους ξεγελούν όλους και επιβιώνουν για να διδάξουν τη θεαματική επιστροφή στη ζωή…».
Συνέχεια
«Το παράγωγο της τρομοκρατίας, το προϊόν της επιβολής του κράτους του τρόμου, είναι ο πανικός. Η αποτελεσματικότατα της τρομοκρατίας μετριέται από την ένταση του πανικού που παράγει. Και η τρομοκρατία στην ΕΣΑ, κεκλεισμένων των θυρών, ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική. Είχε πετύχει το καθεστώς να κατασκευάσει ένα γκέτο, έναν χώρο στεγανό, όπου βασίλευε η αίσθηση του πανικού. Ο πανικός του κυνηγημένου ζώου, που ψάχνει μάταια κάτω από διαρκή καταδίωξη μια γωνιά να κρυφτεί, να αισθανθεί λίγη ασφάλεια. Έναν χώρο όπου δεν αναγνωριζόταν η ανθρώπινή σου υπόσταση, δεν ακουγόταν η φωνή σου. Ξεχνούσες αξίες, απόψεις, συναισθήματα, όλα εκείνα τα πράγματα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να συνεννοούνται και να συνδέονται μεταξύ τους.
Ζούσες μέσα σε μια αγριότητα ασταμάτητη, που διαπερνούσε ατόφια ακόμη κι εκείνους από τους συγκροτούμενους, που για κάποιους λόγους είχαν εξαιρεθεί από τη σωματική βία με τη στενή έννοια. Ο πανικός ήταν το αίσθημα με το οποίο έπρεπε να ζεις όλο το εικοσιτετράωρο. Να κοιμάσαι και να ξυπνάς μαζί του. Και σχεδόν πάντα να ξυπνάει αυτός πριν από σένα και να σε περιμένει.
Ο διαρκής πανικός σε παραμόρφωνε, σου διέλυε την προσωπικότητα, σε γερνούσε, σου αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά. Την έκφραση του προσώπου σου έπαυες να την ορίζεις. Δεν υπήρχε μια στιγμή ιδιωτική, να βρεθείς λίγο μόνος με τον εαυτό σου, να πάρεις μιαν ανάσα. Δεν είχες κάπου ν’ ακουμπήσεις, να βρεις κουράγιο για να συνεχίσεις. Ήσουν αποκομμένος από κάθε τι το αληθινό ή το ανθρώπινο. Κι επιπλέον δεν είχες καμία πληροφορία. Δεν ήξερες τι συμβαίνει έξω ή δίπλα σου· τι γίνεται στην Αθήνα ή στο διπλανό κελί. Δεν είχες ποτέ καμία επαφή μ’ έναν κοινό, μ’ έναν κανονικό άνθρωπο.
Το βίωμα του πανικού δεν είναι απλά μια κατάσταση του ανθρώπινου ψυχισμού. Κυρίως είναι μια υπόθεση εσωτερικών εκκρίσεων. Μια υπόθεση ξεχωριστής λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού. Έτσι αποτυπώθηκε στη δική μου συνείδηση. Ως μία ειδική μορφή “ζην”, που δεν αφορά μόνο το μυαλό ή το σώμα αλλά την ύπαρξη, την υπόσταση του ανθρώπου συνολικά.
Σήμερα, όλα αυτά αποτελούν μνήμες από μια ζωή μακρινή, μια ζωή ξένη αλλά ταυτόχρονα τόσο ζωντανή και οικεία, που ώρες ώρες, ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο, αναρωτιέμαι πώς ήταν εκείνος που τα ‘ζησε αυτά. Τι κοινό μπορεί να έχει με μένα σήμερα. Πόσο έχω αποξενωθεί από τη συνείδηση κι απ’ το πετσί εκείνου.
Η αναζήτηση απαντήσεων σε τέτοια ερωτήματα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως υπάρχει το όνειρο. Αυτή η ελευθεριότητα του νου, που όχι σπάνια έρχεται τη νύχτα σαν καταλύτης να επιβεβαιώσει την υπαρξιακή συνέχεια. Εκεί στον ύπνο, κάπου παραμονεύει η συνείδηση ή το υποσυνείδητο του δεσμώτη. Παραμονεύουν εκείνο το κελί, εκείνες οι φάτσες, εκείνες οι φωνές. Καιροφυλακτεί η γνώριμη αυτή γεύση της παραλυσίας. Του φόβου πως τα βήματα που ακούγονται απ’ έξω, στην πόρτα του ονείρου, οδηγούν στο κελί μου, σε μένα. “Έρχονται για μένα πάλι”». (…)
Παναγιώτης Κανελλάκης
(1942 – 2009)
Κορυφαία μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα, συνήγορος υπεράσπισης των διωκομένων συναγωνιστών του, ιδρυτής της Ευρωπαϊκής Κίνησης Νέων (ΕΚΙΝ) που κατάφερε να συσπειρώσει μερικά από τα πιο ελεύθερα και δημοκρατικά πνεύματα στην Αθήνα της δικτατορίας, ιθύνων νους των φοιτητικών εξεγέρσεων, συγγραφέας της «Μαρτυρίας» του ημερολογίου – ντοκουμέντου του από την πολύμηνη κράτησή του στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, δικηγόρος σε πολιτικές δίκες διεθνούς εμβέλειας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, πρώτος πρόεδρος του ελληνικού γραφείου της Greenpeace και του ΟΚΑΝΑ, νομικός, συγγραφέας, ταξιδευτής, αλλά και δεινός ξυλουργός και λάτρης της ταχύτητας, ο Παναγιώτης Κανελλάκης εξακολουθεί να μας εμπνέει με τη ζωή, το πολιτικό του ήθος, τη σκέψη και το έργο του…
Ανάμεσα στις πολύτιμες παρακαταθήκες που μας άφησε ξεχωριστή θέση κατέχει η «Μαρτυρία» του, το ματωμένο του Ημερολόγιο που κατάφερε να τηρεί τις ημέρες της κράτησής του στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας ήδη από τους πρώτους μήνες της μεταπολίτευσης αποτελώντας έκτοτε ένα μοναδικό και αδιάσειστο ντοκουμέντο για τα βασανιστήρια της Χούντας, αλλά και ένα συγκλονιστικό ψυχογράφημα για τον πόνο, τον φόβο, τον πανικό, την απόγνωση και τις κάθε είδους προσβολές που βίωσαν όσοι κρατήθηκαν και βασανίστηκαν κατά την επτάχρονη δικτατορία.
Η «Μαρτυρία» αναφέρεται σε όσα υπέστη ο Κανελλάκης μετά τη δεύτερη σύλληψή του, τον Μάρτη του 1973, μέχρι που αφέθηκε ελεύθερος μετά από 147 ημέρες βασανιστηρίων.
Μερικά χρόνια αργότερα θα δηλώσει θεμελιώνοντας τη δημιουργία των πρώτων περιβαλλοντικών κινημάτων στη χώρα μας και νοηματοδοτώντας τη δράση τους:
«Το περιβάλλον είναι ένας τομέας όπου μπορούμε να κάνουμε πολλά. Εκείνη την εποχή ένιωθες χρήσιμος πολεμώντας τη χούντα. Σήμερα μπορείς να νιώσεις χρήσιμος προωθώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνδέονται με την ποιότητα ζωής. Αυτό είναι το Περιβάλλον».
Τα Τενάγη Φιλίππων βρίσκονται στην Ανατολική Μακεδονία και εκτείνονται σε τρεις νομούς: Καβάλας, Δράμας και Σερρών. Η ονομασία της περιοχής προέρχεται από τη λέξη «τενάγια», που σχετίζεται με βαλτώδεις ή λιμνάζουσες εκτάσεις, οι οποίες αποτελούσαν χαρακτηριστικό της πριν από την εκβιομηχάνιση και την αποξήρανση των ελών.
Συνέχεια
Ο δρόμος μεταξύ ουρανού και γης για όσους τον επέλεξαν δεν είναι εύκολος. Όσο για μας, που πατάμε μόνο στη γη, ακατανόητος… Ο Πορφύριος Προδρομίτης τον επέλεξε από τα φοιτητικά του χρόνια και του αφιερώθηκε. Στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, ο Πορφύριος, αρχαιολόγος, είναι εδώ και 18 χρόνια Ηγούμενος, με τη φήμη αυστηρού Γέροντα. Και αναρωτιέσαι πώς ταιριάζει ένα τόσο γλυκό τοπίο, όπως αυτό του φιδωτού Αλιάκμονα, που συμφιλιώνει τα Πιέρια με το Βέρμιο, η υποβλητική ατμόσφαιρα ενός από τα παλιότερα μοναστήρια, με την αυστηρότητα και το απρόσιτο ενός ιερωμένου; Δεν είναι, όμως, έτσι. Είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα!
Συνέχεια
Με τη Θεσσαλονίκη σήμερα να γιορτάζει, αξίζει μία αναφορά στον κοντινό Βερτίσκο, το χωριό με τις καταπράσινες πλαγιές και τις αιωνόβιες βελανιδιές!
Συνέχεια
Η Νορβηγική συνταγή για έναν πιο πράσινο και απλό τρόπο ζωής δείχνει τον δρόμο για την επιστροφή στην καθημερινότητα του 19ου αιώνα και στην προβιομηχανική εποχή και μπορεί να μας διδάξει βιώσιμες λύσεις για το περιβάλλον σήμερα
Συνέχεια
Η κοιλάδα του Αχελώου είναι όμορφη όλες τις εποχές. Όποια μέρα του χρόνου και αν φτάσει εκεί ο επισκέπτης της θα ανακαλύψει τα χρώματά της. Είναι ένα όμορφο φυσικό τοπίο ανάμεσα στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Οι ορεινοί όγκοι και το υδάτινο στοιχείο εναλλάσσονται, δημιουργώντας πληθώρα προορισμών με κομβικό σημείο τον Αχελώο, μια ξεχωριστή, εντυπωσιακή θέα! Από παντού ξεπηδούν πετρόχτιστα σπίτια και μοναστήρια με ιστορία. Η περιοχή δίνει στους εξερευνητές της την ευκαιρία να απολαύσουν τις διαδρομές στη φύση, τη ζεστή φιλοξενία και τα επώνυμα, ποιοτικά γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, σημεία αναφοράς στην κοιλάδα, αποτελούν τα ιστορικά πέτρινα γεφύρια του πoταμού:
Συνέχεια
Συνδυάζει βουνό και ποτάμι και διεκδικεί τον τίτλο της ωραιότερης διαδρομής στην Ελλάδα
Το Καρπενήσι αποτελεί έναν προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου και η απόστασή του από την Αθήνα είναι 282 χλμ. (περίπου 3μιση ώρες οδήγησης). Προσφέρει πολλές δραστηριότητες για τους λάτρεις της φύσης, ενώ για τους σκιέρ το χιονοδρομικό κέντρο Βελουχίου θεωρείται από τους ιδανικούς προορισμός.
Συνέχεια
Καταρράκτες της Πέτρας
Ρουμελιώτικη απόδραση σήμερα στην Αράχωβα, στους Καταρράκτες της Πέτρας Βοιωτίας και στους Κήπους Αλιάρτου. Μέρη που αποτελούν χειμερινούς κυρίως προορισμούς αλλά που με τις καταπράσινες διαδρομές τους και τα ορεινά τοπία τους χαρίζουν και μοναδικές καλοκαιρινές αποδράσεις σε σχετικά προσιτές αποστάσεις από την Αθήνα.
Συνέχεια
Υμηττός
Με το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν. 4277/2014, ΦΕΚ Α’ 156/1.8.2014) επιδιώκεται η ανάδειξη των ορεινών όγκων της Αττικής ως αδιάκοπης συνέχειας πρασίνου, με τη μορφή ενός «πράσινου τόξου». Ο εξωαστικός χώρος προστατεύεται ως ζωτικός χώρος για την ποιότητα ζωής και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, ως παραγωγικός χώρος για τη διατήρηση της πρωτογενούς παραγωγής και ως συστατικό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας και του τοπίου της Αττικής. Πεντέλη, Πάρνηθα, Υμηττός, Αιγάλεω και Σούνιο διαμορφώνουν το λεκανοπέδιο της Αθήνας, σφραγίζοντας μοναδικά με την παρουσία τους το κλίμα και το περιβάλλον της.
Συνέχεια
Ο Μαραθώνας διαθέτει τα χαρακτηριστικά του τυπικού μεσογειακού κλίματος, με ήπιους χειμώνες, θερμά καλοκαίρια χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα και την κοντινή απόσταση με τη θάλασσα να προσθέτει ευφορία στα χωράφια που τροφοδοτούν ολόκληρη την Αττική.
Συνέχεια
Χιλιάδες κοχύλια από τα οποία απομονωνόταν η πολύτιμη χρωστική της πορφύρας πρέπει να πέρασαν από τα χέρια των μαστόρων σε εργαστήριο βαφών που ανακαλύφθηκε στην Αίγινα, πολύ κοντά στο λιμάνι της, και χρονολογείται στον 16ο αιώνα π.Χ., στη διάρκεια της μυκηναϊκής περιόδου της Εποχής του Χαλκού. Κατά τη συνεχιζόμενη ανασκαφή στον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας, όπου βρίσκεται σήμερα και το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιέννης έφεραν στο φως θραύσματα αγγείων που περιείχαν ίχνη της μωβ χρωστικής, είδους πολυτελείας στην αρχαία Μεσόγειο.
Συνέχεια
Οροπέδιο Λασιθίου: Το απόλυτο θαύμα της οικοδιαχείρισης, πλήρως ενταγμένο στο τοπίο και με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Μια μορφή αληθινά φιλικής προς το περιβάλλον οικονομίας που διαμόρφωσε ένα τοπίο μοναδικό, εκεί όπου η φύση συναντιέται και πορεύεται αρμονικά με τη ζώσα παράδοση, τον καθημερινό μόχθο και το όραμα των απλών ανθρώπων και όπου η ανάπτυξη ξεκινάει από την τοπική κοινωνία, υπάρχει προς το συμφέρον της και επιστρέφει τα οφέλη της σε αυτήν.
Ένα μοναδικής αξίας φιλμ ντοκιμαντέρ με τίτλο: «10.000 ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ» -με αφορμή την ταινία του σκηνοθέτη του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου Werner Herzog «Signs of Life» του 1968- μέρος ενός ευρύτερου, διεπιστημονικού ερευνητικού εγχειρήματος για τις πρακτικές διαχείρισης του νερού στο Οροπέδιο Λασιθίου Κρήτης, για την τεχνογνωσία των αντλητικών ανεμόμυλων, ως προτύπου μελέτης των μετασχηματισμών και των διαδικασιών μετάβασης από τη συλλογική διαχείριση των κοινών πόρων στην παραγωγική και πολιτισμική συγκρότηση της τοπικής κοινωνίας και του τοπίου γύρω από αυτήν.
Συνέχεια
Δράμα: Το έθιμο της λιτανευτικής πομπής στην Καλή Βρύση, μια διαδρομή ευλάβειας στη φύση
Πιστοί στη μακραίωνη παράδοση του τόπου τους και στη διατήρηση ηθών και εθίμων που χάνονται στα βάθη των χρόνων, οι κάτοικοι της Καλής Βρύσης Δράμας αναβίωσαν και φέτος, την Πέμπτη της Διακαινησίμου (δηλαδή την πέμπτη μέρα μετά το Πάσχα), το έθιμο της λιτάνευσης της ιερής εικόνας της Αναστάσεως. Διανύοντας μια απόσταση 18 χιλιομέτρων, το έθιμο αυτό αποτυπώνει με το πιο καταλυτικό τρόπο πώς η παράδοση και η λαογραφία «δένουν» αρμονικά με την αναγέννηση της φύσης και την Ανάσταση του Θεανθρώπου.
Συνέχεια
Σκύρος: Πλοίο απαθανατίστηκε να αιωρείται – Μια οφθαλμαπάτη που εξακολουθεί να ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία
Το δρομολόγιο Κύμη – Σκύρος απαθανατίστηκε σε φωτογραφία όχι να πλέει, αλλά να αιωρείται, χάρη στο φαινόμενο Fata Morgana. Το βίντεο έκανε το γύρο του διαδικτύου. Στη φωτογραφία το πλοίο «Αχιλλέας», που κάνει το δρομολόγιο Κύμη – Σκύρος, μοιάζει να είναι στον αέρα, κάτι που εννοείται ότι δεν συμβαίνει, το πλοίο επιπλέει κανονικά στο νερό. Η εικόνα που κατέγραψε ο φωτογράφος Επαμεινώντας Kαλογιάννης είναι αποτέλεσμα του φαινομένου που είναι γνωστό ως «Fata Morgana».
Συνέχεια"Γρηγορείτε και προσεύχεσθε..."
ΙΔΕΕΣ. ΚΡΙΤΙΚΗ. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.
τα βιβλία, η μουσική, οι τέχνες, οι καλλιτέχνες, η πολιτική & ο ορθός λόγος, τα social media
Iconography and Hand painted icons
Αγιογράφος - Συγγραφέας - Δάσκαλος Αγιογραφίας
Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... [Νίκος Χουλιαράς]
Άνθρωποι και βουνά, βουνά και άνθρωποι
Σκέψεις, απόψεις, προβληματισμοί και συναισθήματα. Στοχασμοί που ρίχτηκαν στο διαδίκτυο σαν μπουκάλια στο πέλαγος …
«Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. Όπως συμβαίνει η θάλασσα». (Παντελής Μπουκάλας, "Ρήματα")
Just another WordPress.com weblog
κατ' ευφημισμόν
dragatis.gr ■ Λόγος | Εικόνα | Επικοινωνία
ιστολόγιο του συγγραφέα βασίλειου χριστόπουλου
το blog του Κωστή Παπαϊωάννου περί ανέμων και δικαιωμάτων
:: notes from a notebook's backyard ::
Μια προσπάθεια ανθολόγησης του παγκόσμιου ποιητικού λόγου.
Ιστορίες από την Επανάσταση του 1821, τον αγώνα των Ελλήνων για Ανεξαρτησία
«Παράταιρος ο λόγος ο δυνατός/ μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει» (Γ. Ρίτσος)
A blog on stories about people and Greek Songs by Avi Nishri
kefalonia-Ionian Island / Tο e-mail μας είναι: paliavlahata2010@hotmail.com Κλικ στην ενότητα "BLOG"
Μια άλλη ματιά στη πόλη των θρύλων και των παραδόσεων
Ανεξάρτητη ενημέρωση
Ασημίνα Ντέλιου/ Asimina Nteliou συγγραφέας/writer
το νησί που πάει παντού, όπως ο Πέτρος Χαριτάτος
για τα παλιά και τα καινούργια
Μυθολογικά, Ἀρχαιολογικά, Ἱστορικὰ & Λαογραφικὰ γιὰ τὴν Θράκη.
kimintenia 