Ο Όσιος Πατάπιος ήταν ο πρώτος άγιος του οποίου τον βίο γνώρισα πολύ μικρή σχεδόν στην ηλικία των 4-5 ετών, όταν οι ανάγκες της εργασίας του πατέρα μου μας έφεραν για μία διετία από τον Πειραιά, όπου κατοικούσαμε τότε, στο Λουτράκι Κορινθίας και από το παράθυρο του σπιτιού όπου ζήσαμε, έβλεπες κατευθείαν απέναντι πάνω στο τότε ακόμα δασωμένο βουνό το Καθολικό της ιεράς Μονής του στα Γεράνεια να δεσπόζει πάνω από ολόκληρη την πόλη και τον Κορινθιακό. Χάρη σε εκείνον έμαθα παιδί ακόμα να προσεύχομαι, να αγαπώ τους αγίους, να επιζητώ την προστασία τους και να αισθάνομαι πως είναι παρόντες στη ζωή μας, όπου και αν βρεθούμε και βλέπουν τα έργα μας και τα φερσίματά μας. Καθοριστική στάθηκε για μένα και η εμπειρία της προσκύνησης του ιερού σκηνώματός του, μέσα στη σπηλιά του βράχου και συγκλονιστικό το βίωμα του αδιάφθορου τιμίου λειψάνου του. Χάρη σε εκείνον συνέδεσα την εικόνα του αγίου με τη γαλήνη, την ειρήνη, την ησυχία, την οσιότητα, την καθαρότητα και τη σοφία που αποπνέει η μορφή του και η ίδια η βιωτή του αγίου Παταπίου και έτσι έγινε για μένα μια παντοτινή σκέπη και καταφυγή σε όσα έφερε η ζωή στα χρόνια που πέρασαν. Του χρωστάω πάρα πολλά ανεκτίμητα και κατά έναν τρόπο ολόκληρη την πίστη στον Θεό μας που ξεκίνησε από τη εκείνη την παιδική γνωριμία μου μαζί του και όσα γέννησε η μορφή του στην ψυχή μου και στην ακόμα ασχημάτιστη σκέψη μου για τον κόσμο, τον Θεό και τον άνθρωπο.
Άγιε μου Πατάπιε εύχου και φύλαγε και σκέπαζέ μας όλους παντοτινά και είθε η σεβάσμια και ειρηνική μορφή σου να μας οδηγεί μέχρι τέλους στον Κύριο και Θεό μας!
Χρόνια πολλά ευλογημένα, ειρηνικά και αναμάρτητα!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Σ.Π.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ’. Θείας πίστεως)
Θείας κλήσεως, ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητας, τᾶς ἐπιδόσεις, δι’ ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, καὶ δοξασθεῖς ἀπάθειας ταὶς χάρισι, πάθη ποικίλα ἴασαι Πατάπιε, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
kimintenia 