Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου

Οδυσσέας Ελύτης

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση
Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη
στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός.

Συνέχεια

Απάνεμα από ψέμα και πλάνη (Ζωή Δικταίου)

Ζωή Δικταίου

Συνήθιζε να μένει μόνος,
απάνεμα από ψέμα και πλάνη
περιόριζε επιθυμίες, ανάγκες
κολοσσιαία σχέδια,
ένα ποτάμι αδάμαστο,
γνώριζε την αξία της συγκίνησης
που έχει η ανατολή
σε μια άγρια, απάτητη κορφή,
ένα θεριεμένο κύμα στ’ ανοιχτά,
στο σεληνόφωτο,
κέρδιζε, σε ελευθερία,
χωρίς ποτέ να ζητά
μήτε να καταδέχεται τα ψίχουλα,
που του πετούσε
εκείνη, η αστή, η μη μου άπτου,
η δήθεν καλλιεργημένη,
έμενε όπως πάντα, αδιάφορη,
μακριά από τα γεγονότα
να υπολογίζει συμφέροντα
να ονειρεύεται τιμές
να κρύβει τα άπρεπα του βίου της
να κρύβεται σε ψεύτικα χαμόγελα,
να μετράει λάφυρα και τρόπαια
κοροϊδεύοντας τον αλλιώτικο κόσμο του
αυτόν που πάσκιζε
να δημιουργήσει,
τον εντελώς καινούργιο.

Συνέχεια

Η Τζένη Μαστοράκη και η Γενιά του ’70

Οι μεγάλοι
κουβαλούν πάντα μέσα τους
το παιδί που υπήρξαν
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
το κορίτσι που δεν πρόφτασαν να φιλήσουν
έναν αγιάτρευτο καημό λαχανίδας.
Το πρώτο χνούδι στο πανωχείλι τους
τους Βαρβάρους του Καβάφη
και μια παλιά φυματίωση.
Τις μέρες τους
καταχωρισμένες σε δελτία τροφίμων.
Ένα καρφί στον τοίχο
μπορούσε να σημαδέψει μια εποχή
τα καλοκαίρια ξυριζόντουσαν
με τον καθρέφτη κρεμασμένο στο παράθυρο.
Όνειρα συνοικιακά
σα μια μοτοσυκλέτα με καρότσα
για πολυμελείς οικογένειες.
Εμείς
κουβαλάμε, απλούστατα, μέσα μας
τους μεγάλους.

Συνέχεια

Οι μεγάλοι
κουβαλούν πάντα μέσα τους
το παιδί που υπήρξαν
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
το κορίτσι που δεν πρόφτασαν να φιλήσουν
έναν αγιάτρευτο καημό λαχανίδας.
Το πρώτο χνούδι στο πανωχείλι τους
τους Βαρβάρους του Καβάφη
και μια παλιά φυματίωση.
Τις μέρες τους
καταχωρισμένες σε δελτία τροφίμων.
Ένα καρφί στον τοίχο
μπορούσε να σημαδέψει μια εποχή
τα καλοκαίρια ξυριζόντουσαν
με τον καθρέφτη κρεμασμένο στο παράθυρο.
Όνειρα συνοικιακά
σα μια μοτοσυκλέτα με καρότσα
για πολυμελείς οικογένειες.
Εμείς
κουβαλάμε, απλούστατα, μέσα μας
τους μεγάλους.

Συνέχεια

Απόδραση στο Νότο

Λουτρό Σφακίων

Ο νότος των Χανίων προσφέρει πανέμορφες παραλίες, καταπράσινα φαράγγια, γραφικά χωριά, ιστορικά μνημεία, υπέροχο φαγητό και διαδρομές για εξερεύνηση. Εδώ που η Ελλάδα συναντά την αύρα του Λιβυκού, εδώ που η αυθεντική φύση του Νότου δημιουργεί τις δικές της ισορροπίες. Βρισκόμαστε στη νότια Κρήτη, στο νομό Χανίων και απολαμβάνουμε τις πιο όμορφες παραλίες, τα καταπράσινα φαράγγια, τις διαδρομές, τα μονοπάτια, τους φιλόξενους ανθρώπους. Κατεβαίνοντας τον φιδωτό δρόμο, φτάνουμε στη Χώρα Σφακίων, έναν οικισμό που συμπυκνώνει όλη τη μαγεία του Νότου και ταυτόχρονα δίνει επιλογές και λειτουργεί ως ορμητήριο για την γύρω περιοχή, για πανέμορφες παραλίες, για το Λουτρό, αλλά και τη Γαύδο.

Η Χώρα Σφακίων, τα Σφακιά όπως επίσης τα αναφέρουμε, βρίσκονται στο φαράγγι του Ίμπρου, εκεί που τα Λευκά Όρη, συναντούν τη θάλασσα. Το τοπίο είναι άγριο αλλά ταυτόχρονα και μυστηριωδώς δίνει την αίσθηση της φιλοξενίας, και θες να εξερευνήσεις κάθε γωνιά του. Στην παραλία που βρίσκεται στα δυτικά, θα απολαύσετε τα υπέροχα νερά με τις πρασινογαλάζιες αποχρώσεις, ενώ αξίζει να αφιερώσετε χρόνο στα όμορφα μαγαζιά, καφέ και ταβέρνες, που λειτουργούν στον οικισμό με νόστιμο φαγητό με παραδοσιακές τοπικές συνταγές. Και δεν θα μείνετε μόνο στο παραθαλάσσιο τμήμα, αλλά αν πάτε στην πάνω γειτονιά, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τα ερείπια του ενετικού κάστρου, αλλά και μία υπέροχη θέα.

Λουτρό Σφακίων

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ενετικό κάστρο το οποίο βρίσκεται πάνω από την παραλία των Σφακίων και χτίστηκε το 1371. Εδώ έγινε η ιστορική μάχη το Μάιο του 1866 ανάμεσα στους στρατιώτες του Μουσταφά πασά και 338 επαναστατών του Ηπειρώτη αρχηγού Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Αυτή η μάχη, οδήγησε στην ισοπέδωσή του.

Με αφετηρία τη Χώρα Σφακίων, φτάνουμε με το καραβάκι στο γειτονικό Λουτρό, ένα πανέμορφο μικρό ήρεμο φυσικό λιμανάκι. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, με τα μικρά διακριτικά σπιτάκια και την απλή καθημερινότητα, να αποτελούν κυρίαρχη παράμετρο για χαλάρωση και ηρεμία.

Ξεκινώντας από τη Χώρα Σφακίων μέχρι την Ανώπολη, τα μάτια δεν ξεκολλάνε από την καταπληκτική θέα στο Λιβυκό. Δοκιμάζουμε τα πεντανόστιμα σφακιανά παξιμάδια με γλυκάνισο, και φροντίζουμε να αγοράσουμε και μερικά για να πάρουμε μαζί μας στην επιστροφή. Στην Ανώπολη, επισκεπτόμαστε την Αγία Αικατερίνη και τα απομεινάρια των κυκλώπειων τειχών που περιέβαλαν την πόλη. Στεκόμαστε εδώ και θαυμάζουμε την πανοραμική θέα προς το Λουτρό. Η γέφυρα της Αράδαινας ενώνει τις δύο πλευρές του φαραγγιού, με ύψος που φτάνει τα 138 μ.

Φαράγγι Ίμπρου

Εδώ βρίσκεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια της Νότιας Κρήτης και ξεκινάει από τη Χώρα Σφακίων φτάνοντας μέχρι το Λουτρό και στη συνέχεια, την Αγία Ρουμέλη. Αποτελεί τμήμα του Ε4 και έχει μήκος 20 χλμ. Ανάλογα με τη φυσική σας κατάσταση μπορείτε να το περπατήσετε ολόκληρο ή ένα τμήμα του.

Ένα εμβληματικό σημείο της περιοχής, αποτελεί το φαράγγι της Ίμβρου (ή Ίμπρου) το οποίο αποτελεί μία μοναδική εμπειρία για όσους λατρεύουν την πεζοπορία. Τα τοιχώματα του φαραγγιού σε κάποια σημεία έρχονται πολύ κοντά μεταξύ τους κάνοντας το περπάτημα μέσα στο φαράγγι μία μοναδική εμπειρία.

Πηγή: news247.gr

Μανόλης Αναγνωστάκης: Μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας

Μανόλης Αναγνωστάκης
(Θεσσαλονίκη 9 Μαρτίου 1925 – Αθήνα 23 Ιουνίου 2005)

Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε

Συνέχεια

Άγγελος Σικελιανός, ο Ποιητής του Αλαφροΐσκιωτου

Άγγελος Σικελιανός
(Λευκάδα 15 Μαρτίου 1884 – Αθήνα 19 Ιουνίου 1951)

Συνέχεια

Το μεσουράνημα της φωτιάς (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Καλοκαίρι, μὴν πίστεψες πὼς δὲ συλλογιέμαι!
Ἡ σκέψη μου εἶναι ἀγάπη κι ἡ ἀγάπη μου σκέψη.

Συνέχεια

Η Ελληνίδα Μητέρα (Διονύσιος Σολωμός)

Γιώργος Ιακωβίδης, «Μητρική στοργή», 1889

Διονύσιος Σολωμός

Κρέμεται το σπαθί κοντά στην κούνια σου, καλό μου,
αλλά το χέρι δεν είναι που το ’σφιγγε στη νίκη.
Μακρύς ο λάκκος π’ άνοιξε και κλει το γίγαντά μου.
Κάμπους, βουνά, χωρίς αυτόν μάχης καπνοί σκεπάζουν.

Συνέχεια

Ο Αναστάσιμος

Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές,
που τόσες γνώριμες φωνές
μάς προσκαλούν να πάμε.

Συνέχεια

Ανθισμένη αμυγδαλιά!

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να είσαι σαν τη μυγδαλιά!

Σύμβολο ελπίδας, τύχης και μακροζωίας, η αμυγδαλιά ανθίζει μες στη βαρυχειμωνιά. Δεν φοβάται ούτε το κρύο, ούτε τον χιονιά και τ’ αγριοκαίρια. Η φύση της είναι η δύναμη της αγάπης. Αποστολή της να χαρίζει ελπίδα. Προορισμός της να υμνεί τη Ζωή! Η αμυγδαλιά δεν κάνει μόνο έναν από τους ωραιότερους καρπούς, αλλά γεμίζει και με τα ομορφότερα άνθη. Τα περίφημα λευκά και ροζ άνθη της αμυγδαλιάς που δίνουν το δικό τους προμήνυμα για την άνοιξη. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα ολόγυρα μας!

Συνέχεια

Εγώ έζησα δύσκολα και δεν χάθηκα… (Άγγελος Σικελιανός)

Λέσβος, Σίγρι

Συνέχεια

Λίμνη Παμβώτις (Γιωσέφ Ελιγιά)

Ω λίμνη, στα γλαυκά σου τα νερά
πόσα όνειρα παιδιάτικα λουσμένα
Αχ πώς ροδογελούν τα περασμένα
στης μνήμης τα γιγάντια τα φτερά.

Συνέχεια

Τα Χριστούγεννα στη νεοελληνική Ποίηση

Για τους φίλους του ιστολογίου, μία συλλογή ποιημάτων με θέμα τη γέννηση του Θεανθρώπου. Κάθε ποιητής και ποιήτρια, με τη δική του ή δική της ευαισθησία, εκφράζεται γι’ αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Η συλλογή είναι ενδεικτική καθώς η Γέννηση του Χριστού ενέπνευσε και εμπνέει τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Τα Ποιήματα που ανθολογούνται είναι, κατά σειρά, τα ακόλουθα:

Συνέχεια

Μάνος Ελευθερίου, ο Ποιητής των τραγουδιών

Ήταν ένας homo universalis, ένας άνθρωπος πολυτάλαντος, που αυτά τα ταλέντα του στα Γράμματα ή στις Τέχνες έβρισκαν πάντα διέξοδο και διοχετεύονταν στον κόσμο μέσα από δημιουργικούς δρόμους. Μυθιστοριογράφος, ποιητής, ζωγράφος, δημοσιογράφος και κορυφαίος στιχουργός τραγουδιών, που αποτύπωσαν με τους στίχους του και τις μελωδίες των μεγαλύτερων συνθετών το πρόσωπο της νεότερης Ελλάδας.

Συνέχεια

Ηλίας Πετρόπουλος: Λαογράφος του άστεως

Ο λαογράφος σήμερα τέμνεται με τον ανθρωπολόγο, τον ιστορικό, τον ψυχολόγο, τον φιλόλογο, αλλά πάνω από όλα πρέπει να επιστρέψει χαμηλά, κάτω, γύρω του για να αντλήσει το νέο υλικό. Κάτι που πρωτοπόρα έκανε ο Πετρόπουλος.

Συνέχεια