Ακολουθώντας τα βήματα των παλιών ζευγάδων, θα μας πάνε σταθερά στις καλές εποχές, τότε που η Κρητική ύπαιθρος έσφυζε από ζωή, από ζωντάνια, μέσα σε πολλές αγωνίες, αλλά και πολλές χαρές. Ο ζευγάς, πούυ για τους περισσότερους ήταν ο πατέρας μας ή ο παππούς μας, ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του και ακούραστος γινόταν ένα με τη γη. Από την εκκλησία και από τα λόγια του Ευαγγελίου, έμαθαν πως: «Ο μην εργαζόμενος ουκ εσθιέτω». Δηλαδή, όποιος δεν εργάζεται, δεν πρέπει και να τρώει! Από δε τους παλαιότερους διδάχτηκαν: «Όποιος δεν κουράσει γόνατα, κοιλιά δεν θεραπεύει». Έτσι, ο ζευγάς αγαπάει την δουλειά του και την κάνει με μεράκι και όπως πρέπει, γιατί από εκεί περιμένει να ζήσει τη φαμελιά του.
Συνέχεια →