«Θά βγεῖς αύριο», λέει ο Θεός στον προφήτη Ηλία,
«καί θά σταθεῖς ἐνώπιον Κυρίου στό βουνό.
Τότε θα περάσει ἀπό μπροστά σου ὁ Κύριος.
Θά σηκωθεῖ ἄνεμος δυνατός,
ἀλλά δέν θά εἶναι ἐκεῖ ὁ Κύριος.
Θά ἀκολουθήσει σεισμός, ὕστερα φωτιά,
ἀλλά οὔτε ἐκεῖ θά εἶναι.
Καί μετά τό πῦρ φωνή αὔρας λεπτῆς,
εκεί θα είναι ο Κύριος» (Γ’Βα 19,11-12)

Συνέχεια →

28 Ιουλίου

«Eιρηνικώς έζησας Eιρήνη πάλαι,
και νυν κατοικείς ένθα ειρήνη βρύει»

Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις ιερές εικόνες. Καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβειά της, αλλά και για τη σωματική της ωραιότητα και την ευγενή ανατροφή της. Την είχε ζητήσει σε γάμο κάποιος διακεκριμένος άνδρας του παλατιού και έτσι εκείνη ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο πολύ ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της και πούλησε τα υπάρχοντά της βοηθώντας πολλούς φτωχούς. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία. Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνησή της, ορίστηκε διάδοχός της. Από τη νέα της θέση επετέλεσε τα καθήκοντά της άριστα. Ο Θεός μάλιστα την επροίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι διά της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από δαιμόνια και από διάφορες ασθένειες.

Συνέχεια →

24 Ιουλίου

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).  Ο πατέρας της, της έχτισε έναν υψηλό πύργο και την έκλεισε μέσα. Μάλιστα, κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και διέταξε την κόρη του να θυσιάσει σε αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Γι’ αυτές της τις πράξεις η Αγία Χριστίνα υπεβλήθη σε φοβερά βασανιστήρια από τον ίδιο τον πατέρα της και μετά φυλακίστηκε. Στη φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

Συνέχεια →

«ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη των αγίων Κηρύκου
και Ιουλίτης – Ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια…»
(Οδ. Ελύτης)

Κολάζ του Οδυσσέα Ελύτη

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο περίφημο «Άξιον εστί» του μας παρέδωσε τη δική του ποιητική εκδοχή των «Χαιρετισμών» η οποία, θα έλεγε κανείς, πως είναι συνώνυμη της θάλασσας, του θαύματος, του Αιγαίου, του ονείρου, του ανέμου…

«Έρθεν και ο Χορτοθέρτς, έπαρ’ το καγάν (δρεπάνι) σο χέρ’ τ’ς»…

Θεριστές στη Νέα Χηλή, 1956

«Χορτοθέρτς» αποκαλούσαν οι Πόντιοι τον Ιούλιο, ο οποίος φέρει και την επωνυμία αλωνάρης ή θεριστής. Λέγεται αλωνάρης γιατί την περίοδο αυτή αλωνίζουν τα σιτηρά. Η λέξη παράγεται από το ουσιαστικό «χόρτο» και το ρήμα «θερίζω».

Συνέχεια →