Ή αλλιώς: «Ένας σκύλος με πολλά ονόματα μαθαίνει τους ανθρώπους!»…

Συζητώντας, λοιπόν, με τον φίλο μου τον Παντελή, που έχει καταγωγή από την περιοχή του Ξηρομέρου, αναφερθήκαμε στη ζωή του χωριού, την ακραία δύσκολη εποχή της δεκαετίας του 1960. Και η κουβέντα έφθασε στα διάσημα κοπάδια που διαβιούσαν στις άγριες πλαγιές και στήριζαν τη διατροφή αλλά και το ισχνό εισόδημα των νοικοκυριών. Και η κουβέντα έφθασε στο γκεσέμι… λοιπόν η φύση από μόνη της στήνει εικόνες και ιστορίες που διαχρονικά είναι απόλυτα συμβατές με τη ζωή, όπως η συμπεριφορά και η προσωπικότητα που έχει ένα γκεσέμι. Κι εγώ πριν μερικά χρόνια δεν γνώριζα τι είναι ούτε βέβαια τι ακριβώς κάνει. Όταν, ανεβαίνοντας την Ερμού, βρέθηκα μπροστά στο ιστορικό, παραδοσιακό χαλκουργείο του Στολλάκη. Για πάρα πολλά χρόνια τα κουδούνια του έχουν στολίσει χιλιάδες κοπάδια στις κορφές και στις πλαγιές του Ερυμάνθου και του Παναχαϊκού.

Συνέχεια →

16 Δεκεμβρίου

Άγιος Μόδεστος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

Ο Άγιος Μόδεστος γεννήθηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. στην πόλη της Μικράς Ασίας Σεβάστεια. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί και, για τον λόγο αυτό, κατά τη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού, φυλακίστηκαν. Σε εκείνη τη φυλακή παρέδωσαν και οι δύο το πνεύμα τους στον Κύριο. Ο γιος τους, ο Άγιος Μόδεστος, βρέφος ακόμα παραδόθηκε σε έναν άρχοντα ο οποίος ανέλαβε να τον αναθρέψει. Ο άρχοντας αυτός όμως ήταν ειδωλολάτρης και έτσι ο Άγιος τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον.

Συνέχεια →

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν ακόμη πουλάκια. Πολλά όμως είδη πουλιών εξαφανίστηκαν. Η ζωή όλο και περισσότερο, καταστρέφεται και σβήνει.  Μέχρι πριν από δέκα περίπου χρόνια, εδώ στο Μοναστήρι μας στη Βιτόβνιτσα, όταν χιόνιζε πολύ και είχε ξαστεριά, μαζεύονταν πάρα πολλοί λαγοί. Ολόκληρη αγέλη. Το χιόνι παχύ και επάνω του έκαναν μονοπάτια, σχημάτιζαν κύκλους μέσα στα ξέφωτα εκεί που δεν υπήρχαν δέντρα. Κυνηγιόντουσαν, κυλιόντουσαν στο χιόνι, έπαιζαν, χαίρονταν. Χαρά Θεού! Τα ζώα έχουν μέσα τους τη χαρά της ζωής. Ενώ εμείς οι άνθρωποι διαταράξαμε την ισορροπία της φύσης. Τα ζώα αν και δεν έχουν πολλά, έχουν τη χαρά της ζωής. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε τα πάντα, και πάλι δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Τα ζώα δεν μεριμνούν, δεν χτίζουν αποθήκες για να στιβάσουν σιτάρι και ο Κύριος πάλι τα τρέφει. Λίγο δαγκώνουν από κανένα κλαδάκι, βρίσκουν κάπου να προστατευθούν και κοιμούνται. Δοξάζουν τον Θεό.

Συνέχεια →