Ζούμε για να ποστάρουμε ή ζούμε για να ζούμε;

Αλλάζει η εμπειρία της θέασης από την πλευρά του δέκτη και του πομπού μέσω των ΜΚΔ;

Ο καλλιτέχνης αγγίζει τη Μούσα για να κοινωνήσει την τέχνη του με το κοινό του στο παρόν ή με τους άπειρους αναμεταδότες που προκαλούν μια δευτερογενή εμπειρία μέσα από το φιλτράρισμα μιας μηχανής (από ΖΕΝΙΤ Α5 μέχρι iPad);

Συνέχεια

Ελλάδα, μια βδομάδα που δεν έχει Κυριακή (Ζωή Δικταίου)

Ζωή Δικταίου

Ήρθε μια μάνα στ’ όνειρό μου, απ’ τα παλιά
δυο φύλλα δάφνη, φυλαγμένα στο μαντήλι,
ένα φεγγάρι στα σγουρά της τα μαλλιά
και την ψυχή πικρό παράπονο στα χείλη.

Συνέχεια

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια

Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά…

Νίκος – Γαβριήλ Πεντζίκης, Το παλιό μας σπίτι στη Θεσσαλονίκη

Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά… Της γιαγιάς μου, για παράδειγμα, ένα παλιό, ξύλινο, είχε όλη μέρα το σχοινί έξω απ’ την πόρτα, που το τραβούσες, άνοιγες και έμπαινες, όποιος κι αν ήσουν… και εμείς, είχαμε το κλειδί έξω απ’ την πόρτα. Όποιος ήθελε έμπαινε…

Συνέχεια

Βασίλειος Καισαρείας: Η ιστορία ενός Μεγάλου

Η μορφή του Μεγάλου Βασιλείου στην Ελληνορθόδοξη παράδοση και στην κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας (330-379 μ.Χ.)

Ο Μέγας Βασίλειος ανήκει στους μεγάλους άνδρες της ιστορίας. Έζησε σε μια εποχή που ο παλιός ειδωλολατρικός κόσμος έδυε οριστικά και ένας νέος κόσμος, ο χριστιανικός ανέτειλε. Αυτός, μαζί με τους άλλους μεγάλους Πατέρες του 4ου μ.Χ. αιώνα, υπήρξε ένας από τους φορείς αυτού του νέου κόσμου. Και ακόμη περισσότερο: ο μεγάλος αυτός άνδρας, συνέβαλε καθοριστικά στην ομαλή μετάβαση στην νέα πολιτισμική πραγματικότητα. Αξιολόγησε με θαυμαστό τρόπο τα θετικά στοιχεία του αρχαίου κόσμου, τα οποία ενέταξε στη νέα πίστη και στον νέο αναδυόμενο χριστιανικό πολιτισμό. Χρησιμοποίησε με καταπληκτική δεξιότητα την αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, μέσω των οποίων εξέφρασε τις αιώνιες και σώζουσες αλήθειες της Θείας Αποκαλύψεως. Υπήρξε, τέλος, ο κατ’ εξοχήν θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, ο οποίος κατέστησε την χριστιανική πίστη τρόπο ζωής και πολιτείας και τους πιστούς αληθινό «βασίλειον ιεράτευμα», όπως ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής του! (Λάμπρος Σκόντζος, «Μέγας Βασίλειος: ο Κορυφαίος Πατέρας της Εκκλησίας μας», απόσπασμα)

Συνέχεια

Βαρύ πράμα η αδικία…

Βαρύ πράμα η αδικία…
Βαρύ πράμα το να αδικείς τον άλλον.

Συνέχεια

Βαρύ πράμα η αδικία…
Βαρύ πράμα το να αδικείς τον άλλον.

Συνέχεια

Ασάλευτη ζωή (Κωστής Παλαμάς)

Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995)

Πάντα διψᾷς -ὅπως διψάει τὸ πρωτοβρόχι
στεγνὴ καλοκαιριὰ -τὸ βλογημένο σπίτι,
καὶ μια κρυφὴ ζωὴ σὰ δέηση ἐρημίτη,
ἀγάπης καὶ ἀρνησιᾶς ζωοῦλα σὲ μιὰ κώχη.
Διψᾷς καὶ τὸ καράβι ποὺ τὸ πέλαο τὄχει
κι ὅλο τραβάει μὲ τὰ πουλιὰ καὶ μὲ τὰ κήτη,
κ’ εἶναι μεστὴ ἡ ζωή του μ’ ὅλο τὸν πλανήτη.
Καὶ τὸ καράβι καὶ τὸ σπίτι σοῦ εἶπαν «Ὄχι!».
Μήτε ἡ παράμερη εὐτυχιὰ ποὺ δὲ σαλεύει,
μήτε ἡ ζωὴ π’ ὅλο καὶ νέα ψυχὴ τῆς βάνει
κάθε καινούργια γῆ καὶ κάθε νιὸ λιμάνι.
Μόνο τἀλάφιασμα τοῦ σκλάβου ποὺ δουλεύει.
Σέρνε στὴν ἀγορὰ τὴ γύμνια τοῦ κορμιοῦ σου,
ξένος καὶ γιὰ τοὺς ξένους καὶ γιὰ τοὺς δικούς σου.

Συνέχεια

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια

Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα, μιαν άλλη απαλοσύνη

Angelo Morbelli, Snow (oil on canvas)

«Νὰ βρεῖς μίαν ἄλλη θάλασσα μίαν ἄλλη ἁπαλοσύνη»
Νίκος Γκάτσος, Αμοργός

Η πιο όμορφη αίσθηση στο χιόνι είναι η ησυχία με την οποία σκεπάζει την πλάση, όπου απλώνεται, αφράτο, κατάλευκο και απαλό. Μια απέραντη, βαθιά, βουβή γαλήνη που μέσα της ατάραχο βυθίζεται το βλέμμα, ατάραχος ο νους και η ψυχή μας.

Συνέχεια

Ασάλευτη ζωή (Κωστής Παλαμάς)

Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995)

Πάντα διψᾷς -ὅπως διψάει τὸ πρωτοβρόχι
στεγνὴ καλοκαιριὰ- τὸ βλογημένο σπίτι,
καὶ μια κρυφὴ ζωὴ σὰ δέηση ἐρημίτη,
ἀγάπης καὶ ἀρνησιᾶς ζωοῦλα σὲ μιὰ κώχη.
Διψᾷς καὶ τὸ καράβι ποὺ τὸ πέλαο τὄχει
κι ὅλο τραβάει μὲ τὰ πουλιὰ καὶ μὲ τὰ κήτη,
κ’ εἶναι μεστὴ ἡ ζωή του μ’ ὅλο τὸν πλανήτη.
Καὶ τὸ καράβι καὶ τὸ σπίτι σοῦ εἶπαν «Ὄχι!».
Μήτε ἡ παράμερη εὐτυχιὰ ποὺ δὲ σαλεύει,
μήτε ἡ ζωὴ π’ ὅλο καὶ νέα ψυχὴ τῆς βάνει
κάθε καινούργια γῆ καὶ κάθε νιὸ λιμάνι.
Μόνο τἀλάφιασμα τοῦ σκλάβου ποὺ δουλεύει.
σέρνε στὴν ἀγορὰ τὴ γύμνια τοῦ κορμιοῦ σου,
ξένος καὶ γιὰ τοὺς ξένους καὶ γιὰ τοὺς δικούς σου.

Συνέχεια

Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας…

«Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας
και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.
Ό,τι δεν ειπώθηκε
κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό
ασύλληπτο»
Ιωάννα Τσάτσου

Συνέχεια

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια