Μακαριστού Πατριάρχη Σερβίας κυρού Παύλου
Σταχυολογήματα Μακαριστού Πατριάρχη Σερβίας κυρού Παύλου
«Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Θεό, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν»
«Όταν μεγαλώνεις χωρίς γονείς, η αίσθηση του Επουράνιου Πατέρα γίνεται πιο έντονη»
«Δεν επιλέξαμε τη χώρα που γεννηθήκαμε, ούτε το λαό που μας γέννησε ούτε τον χρόνο που γεννηθήκαμε αλλά επιλέγουμε ένα πράγμα: να είμαστε άνθρωποι ή όχι»
«Έργο μας είναι να προσπαθούμε να είμαστε πραγματικά άνθρωποι, ακόμα κι αν είστε σαν πρόβατα ανάμεσα στους λύκους … ένας άνθρωπος μπορεί και πρέπει να παραμείνει άνθρωπος μεταξύ των απανθρώπων»
«Μπορεί να παραμείνει πρόβατο του Χριστού ανάμεσα στους λύκους…»
«Ο Θεός μας στέλνει έτσι, ώστε να προσελκύσουμε τους λύκους με τη ζωή και την πίστη μας ώστε, αν το επιθυμούν, να γίνουν κι αυτοί πρόβατα του Χριστού. Αλλά σε κάθε περίπτωση, το πιο σημαντικό είναι να μην γίνουμε λύκοι»
«Και αν πρέπει να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε σαν άνθρωποι. Όσο πιο δύσκολες είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες κάποιος παραμένει άνθρωπος, τόσο υψηλότερος είναι ενώπιον του Θεού και των προγόνων του»
«Πάντα και σε κάθε περίπτωση, ακόμα και στις πιο δύσκολες, θα πρέπει να έχετε κατά νου το ιερό δίδαγμα του Χριστού: Όπως επιθυμείτε να σας φέρονται οι άλλοι άνθρωποι, έτσι να τους φέρεστε κι εσείς» (Ματθ. 7,12)»
«Για μας ως χριστιανούς, η αμαρτία είναι η αιτία θανάτου και η αιτία όλων των κακών»
«Είμαστε δημιουργημένοι για να είμαστε αθάνατοι…»
«Η αιτία κάθε κακού βρίσκεται μέσα μας. Να φοβάστε μόνο την αμαρτία, γιατί αυτή είναι που μας χωρίζει από τον Θεό και τη Βασιλεία των Ουρανών»
«Είναι αδύνατον να μετατρέψουμε τη γη σε παράδεισο, είναι όμως απαραίτητο να αποτρέψουμε να μετατραπεί σε κόλαση»
«Όλα τακτοποιούνται, αν μπορείτε να υπομένετε και να εμπιστεύεστε τον Θεό».
Ο μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας Παύλος, κατά κόσμον Γκόικο Στόιτσεβιτς, γεννήθηκε στίς 11 Σεπτεμβρίου 1914 στό χωριό Κούτσαντσι τής Σλαβονίας, που σήμερα ανήκει στήν Κροατία. Έμεινε ορφανός σέ μικρή ηλικία. Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τού Βελιγραδίου. Μετά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε ξανά στό Βελιγράδι, ως πρόσφυγας καί εργάστηκε σέ διάφορες δουλειές γιά νά επιβιώσει. Εργάστηκε ακόμη καί ως οικοδόμος. Τό 1948 εκάρη μοναχός καί μέχρι τό 1955 ανήκε στή Μονή Ράτσια. Τό 1954 χειροτονήθηκε ιερομόναχος καί τό 1957 χειροθετήθηκε αρχιμανδρίτης. Από τό 1955 ως τό 1957 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επιστρέφοντας στήν πατρίδα του, εξελέγη επίσκοπος Ράσκας καί Πρίζρεν, στό Κόσοβο. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου καί Κάρλοβτσι καί Πατριάρχης Σερβίας τήν 1η Δεκεμβρίου 1990 μέ τόν αποστολικό τρόπο, δηλαδή μέ κλήρωση από εκλεγέν τριπρόσωπο. Αναφέρεται ότι είναι ίσως ο μοναδικός τών Μητροπολιτών ο οποίος δέν επιθυμούσε νά εκλεγή Πατριάρχης. Ο Παύλος ανέλαβε ως επικεφαλής τής Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας λίγο πρίν τήν αιματηρή κατάρρευση τής πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, αλλ’ η Ορθόδοξη Εκκλησία ανέκτησε μεγάλη επιρροή στόν πληθυσμό τήν περίοδο πού άσκησε τά καθήκοντά του. Κατάφερε νά ποιμάνη τούς Σέρβους σέ μιά εποχή δύσκολη, μετά τή διάλυση τής Γιουγκοσλαβίας καί νά γίνη σύμβολο ενότητας τού σερβικού λαού εν μέσω τών πολέμων πού ακολούθησαν.
Επρόκειτο γιά μιά ασκητική μορφή. Εξίσου ασκητική ήταν καί η ζωή του. Τόν Οκτώβριο τού 2008 ζήτησε νά παραιτηθή από τόν θρόνο, αλλ’ αυτό δέν έγινε δεκτό από τή Σύνοδο τής Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τά τελευταία χρόνια τής ζωής του ο μακαριστός Παύλος αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα υγείας. Μάλιστα, είχε εισαχθεί στό στρατιωτικό νοσοκομείο στό Βελιγράδι. Εκοιμήθη στις 15 Νοεμβρίου 2009.
Η πολιτική ηγεσία τής Σερβίας χαρακτήρισε τόν θάνατο τού πατριάρχη Παύλου μεγάλη απώλεια, ενώ τόν χαρακτήρα καί τό έργο του εξήραν καί ηγέτες γειτονικών χωρών. Θρησκευτικοί ηγέτες άλλων δογμάτων εξέφρασαν, επίσης, τή θλίψη τους γιά τόν θάνατο τού Πατριάρχη τών Σέρβων, επισημαίνοντας ότι σέ στιγμές δοκιμασίας γιά τίς ανθρώπινες αξίες, τή δεκαετία τού ‘90, δέν παρασύρθηκε από τό μίσος καί τόν φανατισμό, διδάσκοντας πάντα τήν αγάπη καί τή συμβίωση τών λαών. Ο Πατριάρχης Παύλος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός καί είχε χαρακτηρισθή από τόν κόσμο ως «ζωντανός άγιος», χάρη στήν απλοϊκότητα τού βίου του καί στήν επιμονή του γιά τήν εφαρμογή τών διδαχών τού Ευαγγελίου στίς ανθρώπινες σχέσεις.
kimintenia 