Μετά από είκοσι χρόνια περιπέτειας ξεκίνησε η διαδικασία εγκρίσεων και αδειοδότησης για την κατασκευή του έργου ηλεκτροδότησης του ιστορικού χώρου της Σπιναλόγκας. Πριν από λίγες ημέρες το δημοτικό συμβούλιο Αγίου Νικολάου Κρήτης ενέκρινε το έργο καθώς και τους όρους της σχετικής σύμβασης με τον ΔΕΔΔΗΕ, φορέα εκμετάλλευσης δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Πλέον το μόνο που απομένει είναι η έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προκειμένου να προχωρήσει η υλοποίηση του έργου χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση.
Οι προσπάθειες για να βγει η Σπιναλόγκα από το σκοτάδι, όπως ανέφερε ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Αντώνης Ζερβός, ξεκίνησαν το 2000. Μάλιστα, η ΔΕΗ είχε τότε συμφωνήσει για την ηλεκτρική διασύνδεση του νησιού. Ωστόσο, το θέμα εξασθένησε τα επόμενα χρόνια. «Όταν ανέλαβα ξανά δήμαρχος, το επανέφερα», επισημαίνει ο δήμαρχος.
Έτσι, το 2020 ο δήμος υπέβαλε πρόταση για ένταξη της πράξης «Ηλεκτρική Ύδρευση Νήσου Σπιναλόγκα» στο Πρόγραμμα «Φιλόδημος ΙΙ» του Υπουργείου Εσωτερικών, η οποία εγκρίθηκε τον Ιανουάριο του 2021 με πρόβλεψη χρηματοδότησης 2.500.000. ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ). Από αυτά τα 1,7 εκατ. ευρώ αφορούν την ηλεκτροδότηση της Σπιναλόγκας και την κατασκευή και διαμόρφωση χώρου στην πλευρά της Πλάκας, περίπου 465.000 ευρώ προορίζονται για το έργο ύδρευσης του νησιού, 155.000 ευρώ για την εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων στον αρχαιολογικό χώρο και 80.000 ευρώ για το κόστος της αρχαιολογικής επίβλεψης.
Ειδικότερα, το έργο της διασύνδεσης του νησιού εντάχθηκε στο Σχέδιο Ανάπτυξης Δικτύου (ΣΔΔ) για την περίοδο 2021-2025 του ΔΕΔΔΗΕ, το οποίο εγκρίθηκε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) στις 5 Αυγούστου 2021. Πρόκειται για υποθαλάσσια καλωδιακή διασύνδεση του νησιού με το ηλεκτρικό σύστημα της Κρήτης μέσω δύο νέων τριπολικών υποθαλάσσιων καλωδίων μέσης τάσης, μήκους ενός χιλιομέτρου το καθένα. Ως εκτιμώμενο έτος ολοκλήρωσης του έργου ορίζεται το 2024. «Εάν οι διαδικασίες κυλήσουν ομαλά, υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν περίπου 2,5 χρόνια για να ολοκληρωθεί το έργο. Ο ΔΕΔΔΗΕ ολοκληρώνει τώρα τη μελέτη ηλεκτροδότησης», τονίζει ο δήμαρχος.
Από τα περίπου 1,67 εκατ. ευρώ που αφορούν την ηλεκτροδότηση, ο Δήμος θα πρέπει να παραχωρήσει στον ΔΕΔΔΗΕ το ποσό των 556 χιλ. ευρώ και τα υπόλοιπα χρήματα κατά την έναρξη της κατασκευής του έργου. Επίσης, όπως υποστηρίζει ο κ. Ζερβός, «έχουμε εξασφαλίσει τη δέσμευση του υπουργού Ναυτιλίας Γιάννη Πλακιωτάκη για την αναδιοργάνωση της μελέτης φωτισμού του μνημείου, μέσω χρηματοδοτικών προγραμμάτων που αφορούν την ανάδειξη νησιωτικών περιοχών, με περίπου 300.000 ευρώ». Σύμφωνα με τον ίδιο, παράλληλα εκπονείται μελέτη για την ύδρευση από τη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Αγίου Νικολάου και σύντομα θα δημοπρατηθεί το έργο που αφορά η εξαγγελθείσα «Ηλεκτρική Ύδρευση Νήσου Σπιναλόγκας».
Και λίγη ιστορία…
Η Σπιναλόγκα, μια νησίδα εκτάσεως 8,5 στρ., βρίσκεται στις εκβολές του φυσικού λιμανιού της Ελούντας, στον Κόλπο της Μιραμπέλλου στο Λασίθι της Κρήτης. Είναι ο δεύτερος πιο επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος στην Κρήτη, μετά το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού.
Πήρε το όνομά της από τη λατινική ονομασία «spina longa» που σημαίνει «μακρύ αγκάθι», όπως μοιάζει το σχήμα της. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Σπιναλόγκα υπήρξε ανέκαθεν σταυροδρόμι ανθρώπων και πολιτισμών, «κόμβος» εμπορίου και διακίνησης ιδεών και τεχνών μεταξύ Δύσης και Ανατολής, όπως αναφέρεται στον φάκελο του Φρουρίου της Σπιναλόγκας, που υπέβαλε το Υπουργείο Πολιτισμού, για την εγγραφή του στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Το νησάκι ήταν τειχισμένο στην αρχαιότητα για να προστατεύσει την αρχαία πόλη Oloundo. Προς τα τέλη του 16ου αιώνα, οι Ενετοί έχτισαν στη Σπιναλόγκα ένα από τα σημαντικότερα ναυτικά φρούρια της Μεσογείου, σχεδιασμένο από τους διασημότερους μηχανικούς της Βενετίας της εποχής εκείνης. Αργότερα, κατά τον 19ο αιώνα, το νησάκι φιλοξένησε τον μεγαλύτερο, μετά τον Χάνδακα, οθωμανικό οικισμό της Ανατολικής Κρήτης. Η ιστορία του άλλαξε καθοριστικά το 1903, όταν στη Σπιναλόγκα ιδρύθηκε Λεπροκομείο (Leprosy Hospital), οπότε εκατοντάδες πάσχοντες από τη νόσο του Hansen (λέπρα) διαβίωναν πλέον εκεί, σε συνθήκες απόλυτου εγκλεισμού και απομόνωσης. Το έτος 1957 το λεπροκομείο της Σπιναλόγκας έκλεισε οριστικά και οι τελευταίοι ασθενείς – κάτοικοί της μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο λοιμωδών νοσημάτων Αγίας Βαρβάρας Αττικής και σε άλλα ιδρύματα ανά τη χώρα.
Πηγή: in.gr
kimintenia 