Μαρτύρησε στην Κόρινθο, την 30ή Μαρτίου 1684
«Δέχου στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία,
Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου»
Επειδή ο Άγιος ποίμαινε θεοφιλώς το ποίμνιο που του είχε εμπιστευθεί ο Χριστός, προκάλεσε τον φθόνο του εχθρού της αλήθειας, ο οποίος παρακίνησε τους Τούρκους να τον συκοφαντήσουν, τάχα ότι έστελνε γράμματα στους και συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Μοροζίνι στην Ελλάδα, για στείλουν δυνάμεις να απελευθερώσουν την Κόρινθο. Με αυτή την πρόφαση οι Οθωμανοί όρμησαν στη Μητρόπολη σαν ανήμερα θηρία, άρπαξαν τον αρχιερέα του Θεού και σιδηροδέσμιο, δέρνοντας και σπρώχνοντας, τον έφεραν στον δικαστή.
Μόλις τον είδε ο δικαστής του είπε ν’ αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει Τούρκος. Ο Άγιος τότε του απάντησε: «Να μη το δώσει ο Άγιος Θεός ν’ αρνηθώ τον Κύριό μου Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό. Πιστεύω Αυτόν Θεό παντοδύναμο και ποιητή του σύμπαντος κόσμου και για το όνομά Του το Άγιο είμαι έτοιμος να χύσω και το αίμα μου». Μόλις τ’ άκουσε ο δικαστής διέταξε και τον έδειραν σκληρά. Κατόπιν τον έβαλαν στη φυλακή και τον βασάνιζαν αλύπητα και απάνθρωπα, αλλά δεν μπόρεσαν να μεταβάλουν τη γνώμη του.
Τέλος, βλέποντας ο δικαστής ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτε, διέταξε να τον σουβλίσουν ζωντανό και να τον ψήσουν σαν το πρόβατο. Όταν το άκουσαν αυτό οι Χριστιανοί τρόμαξαν και συμπόνεσαν. Έδωσαν πολλά χρήματα στον έπαρχο και εκείνος διέταξε τελικά να τον αποκεφαλίσουν. Ήταν η Γ’ Κυριακή των Νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως, στην Κόρινθο, 30 Μαρτίου του έτους 1684.
Ἀπολυτίκιον Αγίων Νεομαρτύρων των μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων (Ἦχος γ’ – Θείας πίστεως)
Νέοι Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, καί στερρῶς ἠγωνίσθησαν τήν γάρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παρρησίᾳ Χριστόν ἀνεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον (Ἦχος α’ – Τὸν τάφον σου Σωτὴρ)
Ἀγάλλου μυστικῶς, ἡ Χριστοῦ ᾽Εκκλησία, ὁρῶσα σούς υἱούς, Νεομάρτυρας κύκλῳ, τραπέζης σου καί βήματος, ἱσταμένους ἐν κόνεσιν, ὡς νεόφυτα, τῶν ἐλαιῶν καί τῷ Κτίστῃ ἀνακραύγαζε· σύ τῶν Μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστέ τό στερέωμα.
Ὁ Οἶκος
Ἀεί μέν, καί ἐν πᾶσιν ὀφείλομεν, ἀδελφοί, ἐξυμνεῖν καί θαυμάζειν τῆς περί ἡμᾶς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ προνοίας τά ἀνεξιχνίαστα κρίματα, οὐχ ἦττον δέ, καί ἐπί τῇ πολυχρονίῳ ταύτῃ τοῦ ἡμετέρου γένους τυραννικῇ αἰχμαλωσίᾳ· αὕτη καί γάρ, πλείστων τε ἄλλων κατά ψυχήν ἀγαθῶν ἡμῖν τοῖς τυραννουμένοις παραίτιος γέγονε, καί ἐξαιρέτως, δι’ αὐτῆς καί ἐξ αὐτῆς ὁ εὐκλεής οὗτος, καί Χριστῷ πεφιλημένος, καί τῆς οὐρανίου ἀποθήκης ἄξιος καρπός ἀνεβλάστησεν, οἱ Νεοφανεῖς, λέγω, μάρτυρες· οἱ νῦν εἰς εὐφημίαν προκείμενοι· οὗτοι γάρ, οἱ καρτερόψυχοι, τῇ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει θωρακισθέντες, πάντα τά τοῦ βίου τερπνά, ὡς σκύβαλα ἐλογίσαντο· καί σαρκός μηδόλως φεισάμενοι, εἰς τό στάδιον τῆς ἀθλήσεως ἀπεδύσαντο, τήν μέν τῶν ᾽Αγαρηνῶν ἀσέβειαν θριαμβεύσαντες, τήν δέ τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἐν παρρησίᾳ ἀνακηρύξαντες· ὑπέρ ἧς, καί πολυειδέσι βασάνοις ἀνδρείως, μέχρι τέλους ἐνεκαρτέρησαν, καί τόν τοῦ μαρτυρίου ἀνεδήσαντο στέφανον, πρός τόν στεφανίτην ἀναβοῶντες, σύ τῶν μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστέ, τό στερέωμα.
Κάθισμα (Ἦχος πλ. δ’ – Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον)
Τῶν λειψάνων αἱ θεῖαι ὑμῶν σοροί, ἰατρεῖα ὑπάρχουσι θαυμαστά· ἀπόδειξις ἔμψυχος, τῆς ὀρθῆς ἡμῶν πίστεως· καί θησαυροί παντοίων, θαυμάτων κοσμόπλουτοι· κροκοβαφῆ καί ἄσηπτα, πυξία τοῦ πνεύματος· τῶν ἐπουρανίων, ἀρωμάτων φιάλαι, νικῶσαι κιννάμωμον, μύρον νάρδον καί κάλαμον, καί τῆς γῆς τά ἀρώματα· πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, ἡμῖν τοῖς πόθῳ τιμῶσιν, ὑμᾶς Νεομάρτυρες.
Πηγές: mountathos-eshop.com, saint.gr
kimintenia 