Η Μεγάλη του Γένους Σχολή και ο Άγιος Στέφανος
των Βουλγάρων, όπως φαίνονται από τον Κεράτιο Κόλπο

Δίπλα στο κύμα του Κεράτιου κόλπου στην ιστορική, εβραϊκή συνοικία Balat (Μπαλάτ) στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως, δεσπόζει μέσα στο λευκό της αντιφέγγισμα πάνω στα νερά και τους χρυσαφένιους τρούλους της, η βουλγαρική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Στεφάνου (βουλγ. Църква Свети Стефан, τουρκ. Sveti Stefan Kilisesi‎‎), γνωστή και ως «Σιδερένια Εκκλησία». Ο ναός του Αγίου Στεφάνου των Βουλγάρων ανήκει στη βουλγαρική χριστιανική μειονότητα της Πόλης και αποτελεί σήμερα ένα από τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά οικοδομήματα στον κόσμο από χυτοσίδηρο.

Συνέχεια →

14 Μαΐου

Ο Άγιος Ιωάννης (1784-1802) ήταν Βούλγαρος στην εθνικότητα και, σύμφωνα με το συναξάριό του, καταγόταν από την πόλη Σούμνα της Βουλγαρίας. Το όνομά του στη βουλγαρική γλώσσα ήταν Ράικος, μεταφράζεται δε στα ελληνικά «Ιωάννης». Στο επάγγελμα ο Άγιος ήταν χρυσοχόος. Ήταν δε πολύ όμορφος στην όψη αλλά ομορφότερος ακόμα στην ψυχή. Είχε ακόμα θερμή πίστη στον Χριστό και πολλές αρετές. Απέναντι από το εργαστήριό του υπήρχε τούρκικο σπίτι, του οποίου ο νοικοκύρης είχε μία κόρη ανύπαντρη.

Συνέχεια →

11 Φεβρουαρίου

«Γεώργιος δὲ μὴ τὸ πῦρ δειλιάσας,
Ἀπυρπόλητος ἐν πυρὶ διαμένει»

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην πόλη Κράτοβα της Σερβίας από γονείς ευσεβείς, τον Δημήτριο και τη Σάρρα. Από πολύ μικρή ηλικία επιδόθηκε στη μελέτη του θείου λόγου και αργότερα έμαθε την τέχνη του χρυσοχόου. Έχασε τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία και φοβούμενος μήπως, λόγω της ωραιότητάς του, απαχθεί στην αυλή του σουλτάνου Βαγιατζή Β’ (1481-1512 μ.Χ.), ήλθε στην Βουλγαρία και παρέμεινε στη Σόφια πλησίον ενός ιερέα που ονομαζόταν Πέτρος. Ο ιερέας εκείνος του παρέσχε κάθε μέσο για να διδαχθεί τα ιερά γράμματα. Και έτσι ο Άγιος ζούσε βίο θεοφιλή και ασκητικό.

Συνέχεια →

Στην ιερή μνήμη του προπάππου μας, Μανώλη Στ. Πολυκρέτη, που έλαβε μέρος και τραυματίστηκε στους δύο Βαλκανικούς πολέμους 1912-13

γράφει η Σοφία Ε. Παυλάκη, Νομικός

Μανώλης Στ. Πολυκρέτης (ιδιωτικό αρχείο Ελένης Στ. Παυλάκη – Πολυκρέτη)

«Εγώ είμαι ένας, θα περάσω και θα ξεχαστώ. Η πατρίδα όμως θα μείνει,
και η πατρίδα είναι όλες οι γενιές που πέρασαν, και οι γενιές που είναι,
και κείνες που θα έλθουν … Η ευγενική ψυχή δεν κάνει υπολογισμούς
όταν έλθει η ώρα της αυτοθυσίας, όσο βαριά κι αν είναι ..»
Πηνελόπη Δέλτα, «Για την Πατρίδα» (1909)

Συνέχεια →