26 Νοεμβρίου 1807

Τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτου στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου
Κάτω Πατησίων (οδού Αχαρνών) Αθηνών – Έργο του αγιογράφου
Φωτίου Κόντογλου του Κυδωνιέως

Μαρτυρήσας εν Κυδωνίαις εν έτει αωζ’, μηνός Νοεμβρίου κς’
Συνεγράφη παρά Φωτίου Νικ. Κόντογλου, Κυδωνιέως, αγιογράφου

Συνέχεια →

23 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Αμφιλόχιος γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας στα μέσα του 4ου αιώνα και ήταν εξάδελφος του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Από τη συγγένειά του αυτή εξηγείται η φιλία του με τους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Νύσσης και Ιωάννη Χρυσόστομο. Σπούδασε αρχικά κοντά στον ρητοροδιδάσκαλο πατέρα του και στον Λιβάνιο και στη συνέχεια άσκησε το επάγγελμα του συνηγόρου στην Κωνσταντινούπολη.

Συνέχεια →

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης εκάρη μοναχός τον Νοέμβριο του 1952. Ως μοναχός έκανε αγόγγυστη υπακοή και δεν έκανε τίποτα χωρίς την ευλογία του ηγουμένου. Πολλές φορές περπατούσε τέσσερεις και πέντε ώρες για να συναντήσει τον Γέροντά του, που ασκώντας και εφημεριακά καθήκοντα, βρισκόταν στην κωμόπολη της Λίμνης. Η βία που ασκούσε στον εαυτό του ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Δεν συγκατάβαινε εύκολα στον εαυτό του.

Συνέχεια →

22 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του μοναχικού χώρου στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Ξεχώρισε για τον ασκητικό οσιακό του βίο καθώς και για τα πολλά του χαρίσματα, τα οποία τον κατατάσσουν σε έναν από τους πλέον αγαπητούς στο λαό μας σύγχρονους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Ήταν μικρασιατικής καταγωγής και το μεγαλύτερο μέρος της μοναχικής του ζωής το πέρασε στην ιερά μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια, της οποίας υπήρξε ηγούμενος και όπου και εκοιμήθη το 1991, σε ηλικία 71 ετών.

Συνέχεια →

Μέσα απ’ τη λαίλαπα της καταστροφής και τον απερίγραπτο πόνο της προσφυγιάς, το έτος 1922, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας -όσοι επέζησαν ξεριζωμένοι από τα ιερά χώματα των πατρίδων τους- φύτεψαν με το αίμα και το δάκρυ τους στη μητέρα Ελλάδα, έναν προσφυγικό συνοικισμό στα όρια της Ενοριακής περιφέρειας του σημερινού Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Νικαίας, στα περίχωρα του Πειραιά.

Συνέχεια →

Στα τέλη του 2ου και στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. ως «Μικρά Ασία» ορίζεται η γεωγραφική περιοχή που βρέχεται στα Δυτικά από το Αιγαίον Πέλαγος, Βόρεια από την Μαύρη Θάλασσα, Νότια από τη Μεσόγειο και Ανατολικά από τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη. Επαρχίες της Μ. Ασίας είναι οι ακόλουθες: Αιολίδα, Βιθυνία, Γαλατία, Ιωνία, Καππαδοκία, Καρία, Κιλικία, Λυδία, Λυκαονία, Λυκία, Μυσία, Παμφυλία, Παφλαγονία, Πισιδία, Πόντος (παραλιακός), Πόντος (Μεσογειακός), Φρυγία, Χώρα πηγών και Άνω Ρου Ευφράτη ποταμού, Χώρα πηγών και Άνω Ρου Τίγρη ποταμού.

Συνέχεια →

10 Νοεμβρίου

Θεράπευε αδιάκριτα Χριστιανούς και Τούρκους. Δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους, αλλά τους έβλεπε ως εικόνες του Θεού, άρα ως αδελφούς του, που χρειάζονταν αγάπη και ανοχή. Τα θαύματά του είναι αναρίθμητα, ένας ατέλειωτος ποταμός θείας Χάριτος που στεφάνωνε την οσιακή ζωή του. «Η πίστις μας δεν πουλιέται», συνήθιζε να λέει και εργάστηκε ακούραστα, επί σειρά ετών, για να κρατήσει τους συμπατριώτες του στην πίστη, να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις των Τούρκων. Εκοιμήθη το 1924 στην Κέρκυρα, όπου ήρθε πρόσφυγας από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, πικραμένος από την ανελέητη σφαγή και την άδικη μεταχείριση σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Είναι ο πνευματικός πατέρας του σύγχρονου Αγίου που ανέδειξε η Ορθοδοξία, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Συνέχεια →

3 Νοεμβρίου

Ἱερό θησαύρισμα, ἅγια πατρογονική κληρονομιά, φυλαγμένη μέ περισσή εὐλάβεια στην Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου Νεαπόλεως, τό θαυματουργό λείψανο τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρα Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτη.

Συνέχεια →

3 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος

«Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς καὶ θέσιν,
Τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις»

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σε ολόκληρο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετέφεραν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα.

Συνέχεια →

Η ιστορία της εικόνας κατά τη μικρασιατική παράδοση

Σύμφωνα με τη μικρασιατική παράδοση η Ιερά Εικόνα βρέθηκε από έναν βοσκό. Αυτός πήγαινε τα γίδια του σ’ ένα χωράφι όπου υπήρχαν βουρλιές (βούρλα). Κάποια στιγμή ένα γίδι αποκόπηκε από το κοπάδι και όταν επέστρεψε ο βοσκός παρατήρησε ότι είχε βρεγμένα γένια. Την επόμενη μέρα χωρίς τα ζώα αυτή τη φορά ο βοσκός πήγε πάλι στο χωράφι να βρει το μέρος με το νερό, ώστε να το ανοίξει και να πίνουν από εκεί όλα τα ζώα του. Ψάχνοντας και μη μπορώντας να βρει την πηγή ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας. Στο σημείο εκείνο φτιάχτηκε ένα μικρό εκκλησάκι της Ευρέσεως και δίπλα η μεγάλη εκκλησία όπου μέσα εκεί φυλασσόταν η εικόνα.

Συνέχεια →

Το προάστιο του Μπουρνόβα σε επιστολικό δελτάριο των αρχών του 20ού αι.

Αλατσατιανές με τις παραδοσιακές φορεσιές
του τόπου τους στο Ηράκλειο Κρήτης το 1937

Η «Κανελόριζα» είναι παραδοσιακό τραγούδι με προέλευση από την επαρχία Λυδίας, στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Ο ρυθμός του κομματιού στον πρώτο στίχο κάθε στροφής είναι 9/8 (2-3-2-2), ενώ στον δεύτερο στίχο αλλάζει και γίνεται 7/8 (3-4). Χορεύεται στα βήματα του Μικρασιάτικου Αντικριστού (Καρσιλαμά) και κινείται μελωδικά σε δρόμο Σαμπά. Την Κανελόριζα έχουν αποδώσει με πολύ όμορφες ερμηνείες η Δόμνα Σαμίου, ο Τζίμης Πανούσης, ο Παντελής Θαλασσινός και άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες.

Συνέχεια →

«Θυμάμαι τη Σμύρνη, σαν να έφυγα χτες από κοντά της…
Η ωραιότερη πόλη επάνω στη γη!»
Τέτοιες μέρες δάσκαλε, σε θυμάμαι να μου τα λες και δακρύζω!…

Συνέχεια →

Άγιος Χρυσόστομος Επίσκοπος Σμύρνης και οι συν αυτώ Άγιοι Αρχιερείς
Γρηγόριος Κυδωνιών, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Προκόπιος Ικονίου
και Ευθύμιος Ζήλων που μαρτύρησαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή

Συνέχεια →

Ανήμερα της μνήμης του Αγίου ιερομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης στην αρχιερατική θεία λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης. Η όμορφη πολιτεία της νότιας Αθήνας όπου οι Σμυρνιοί πρόσφυγες μετέφεραν τα κειμήλια και τις μνήμες της αλησμόνητης πατρίδας της Μικρασίας, λαμπρύνεται από τον περικαλλή ναό της Αγίας Φωτεινής που δεσπόζει πάνω από την κεντρική πλατεία της.

Συνέχεια →

Κάρολος Κουν (1908-1987)

«Λέμε αποστολή και ούτε σκιαζόμαστε τη λέξη, μήτε μας ενοχλεί η ιδέα, γιατί μονάχα με απόλυτη πίστη, με απόλυτη θυσία του εαυτού μας σε μια ανώτερη ιδέα μπορούμε ν’ αποχτήσουμε τη δύναμη, την οντότητα και να φέρουμε στην επιφάνεια τον ψυχικό πλούτο που βρίσκεται θαμμένος μέσα μας για την πραγματοποίησή της. Πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα για να γίνουν θαύματα» (Κάρολος Κουν, 1943)

Συνέχεια →