Χιονονιφάδα, Πισοδέρι Φλώρινας (fb)

Πάνω σε νέφι γαλανό
ένα αστεράκι ουράνιο, αγνό
κλαίει που αγάπη δεν μπορεί
σε ανθρώπινη καρδιά να βρει.

28 Νοεμβρίου

Οἱ ἅγιοι Πεντεκαίδεκα Ἱερομάρτυρες, πού τιμῶνται ἰδιαιτέρως καί εἶναι πολιοῦχοι τῆς πόλεως τοῦ Κιλκίς, ἀνήκουν στήν εὐρύτερη χορεία τῶν ἁγίων της Ἐκκλησίας μας καί εἰδικότερα τῶν μαρτύρων. Μάρτυρες ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει τούς ἀγωνισαμένους μέχρι ψυχῆς καί αἵματος καί μαρτυρήσαντας τή δόξη τοῦ Χριστοῦ (ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων). Μάρτυρας εἶναι αὐτός πού ὑπομένει θεληματικά τόν σωματικό θάνατο, προκειμένου νά παραμείνει πιστός στήν ὁμολογία τῆς πίστης του στόν Χριστό.

27 Νοεμβρίου

Στον χειμαζόμενο από την τουρκική κατάκτηση Ελληνισμό έστειλε η Θεία Πρόνοια μία μεγάλη μορφή κατά τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Δαμασκηνό Στουδίτη, τον οποίο η Εκκλησία μας τιμά στις 27 Νοεμβρίου. Κληρικός, λόγιος, μαχητικός Ορθόδοξος, συγγραφεύς θαυμαστών βιβλίων, σοφός, σεμνός και ασκητικός, ο Δαμασκηνός υπήρξε άριστος Ποιμενάρχης στις δύο Επισκοπές όπου τον απέστειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρώτα στην Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης (σημερινή Μητρόπολη Λαγκαδά) και στη συνέχεια στην Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτης, όπως ονομαζόταν τότε.

Αὐτὸς ποὺ ἔπλασε μόνος τὶς καρδιές μας καὶ παρατηρεῖ ὅλα τὰ ἔργα μας, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἐνεφανίσθη σὲ ἐμᾶς μὲ σάρκα καὶ μᾶς ἠξίωσε νὰ γίνει διδάσκαλός μας, ζητεῖ τώρα ἀπὸ ἐμᾶς αὐτὰ ποὺ παρεφθάρησαν, γιὰ νὰ τὰ ἀναπλάσει, ἐκεῖνα ἀκριβῶς ποὺ ἐνέβαλε στὶς ψυχές μας, ὅταν στὴν ἀρχὴ μᾶς ἔπλασε. Διότι ἀπ’ ἀρχῆς μᾶς ἔπλασε καταλλήλους γιὰ τὴν μέλλουσα διδασκαλία, καὶ ὕστερα ἔδωσε τὴν διδασκαλία τὴν κατάλληλη πρὸς τὴν ἀρχικὴν πλάση. Δὲν ἔκανε τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ἀνακαθάρει τὴν ὡραιότητα τοῦ πλάσματος, ποὺ εἶχεν ἀμαυρωθεῖ μὲ τὴν πρόσληψη τῆς ἁμαρτίας. Αὐτὸ δεικνύει μὲ τὸν καλλίτερο τρόπον ἡ σήμερα ἀναγινωσκομένη, καὶ προβαλλομένη ἀπὸ ἐμᾶς πρὸς ἑρμηνείαν περικοπὴ τοῦ Εὐαγγελίου: «Καθὼς θέλετε», λέγει, «ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Καλῶς προεῖπεν ὁ Προφήτης Ἠσαίας ὅτι «λόγον συντετμημένον δώσει Κύριος ἐπὶ τῆς γῆς».

4 Νοεμβρίου

«Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί,
πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας.
Ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη»
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε στη Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως. Από μικρό παιδί γνώρισε θλίψεις και πόνους στη ζωή του. Άλλος στη θέση του θα απογοητευόταν, θα παραπονιόταν και θα λογάριαζε ως συνυπεύθυνο για τον φόρτο της δοκιμασίας του τον Ύψιστο. Ο Όσιος Γεώργιος όμως, μέσα από πρωτόφαντους διωγμούς προσφυγιάς, σωματικούς τραυματισμούς, στερήσεις και πόνους, δεν έπαυσε να αγαπά και να δοξολογεί τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μέσα από την καρδιά του. Τριών χρόνων έμεινε πεντάρφανος. Έξι χρόνων τον κατεδίωξε βάναυσα ο αδελφός του. Έφυγε, εξορίστηκε σε μια σπηλιά γεμάτη χιόνι. Αλλά δεν βγήκε από το στόμα του λέξη βλάσφημη.

28 Αὐγούστου 1904

Ο Παύλος Μελάς με τα παιδιά του, Μιχαήλ και Ζωή

Στις 27-28 Αυγούστου 1904, ὁ Ἀνθυπολοχαγὸς Πυροβολικοῦ Παῦλος Μελάς, διέρχεται τὴν ἑλληνοτουρκικὴ μεθόριο καὶ ἀρχίζει τὸν ἀγῶνα τοῦ κατὰ τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Ἡ ἀποφασιστικὴ ἐπέμβαση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους στὰ Μακεδονικὰ προβλήματα, ἔγινε πλέον γεγονὸς καὶ ὁ διακαὴς πόθος τοῦ Μακεδονομάχου μας ποὺ ἀπὸ πολὺ καιρὸ ἀπορροφοῦσε τὶς σκέψεις του, ἄρχισε νὰ πραγματοποιεῖται. Λίγους μῆνες ἀργότερα, ὁ θάνατός του στὴ Στάτιστα (Μελάς), στὶς 13 Ὀκτωβρίου 1904, ἀπετέλεσε πραγματικὸ ἐγερτήριο σάλπισμα γιὰ ὁλόκληρο τὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα. Μέχρι τότε τὸ Μακεδονικὸ ζήτημα αφεώρα ἕνα μικρὸ τμῆμα τοῦ ὅλου Ἑλληνισμοῦ. Ἀπὸ τῆς στιγμῆς ὅμως ἐκείνης καθίστατο πλέον «ἀγῶν ἐπιβιώσεως ὁλοκλήρου τοῦ Ἔθνους» καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀντελήφθησαν ὅτι ζωτικὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ διεκυβεύονταν στὸ χῶρο τῆς Μακεδονίας.

Στο βάθος μιας κατάφυτης χαράδρας στις Σέρρες, βρίσκεται η Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Η Μονή κτίσθηκε το 1270 μ.Χ. και παρά τις αλλεπάλληλες καταστροφές αποτελεί σήμερα εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο και Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης. Πρώτος κτήτωρ της Μονής ήταν ο Ιωαννίκιος ο οποίος διετέλεσε και επίσκοπος Εζεβών.

Ίων Δραγούμης (1878-1920)

«Τί εἶνε ὁ θάνατος; Μιά στιγµή ἀγωνία ἴσως καί στενοχώρια.
Mά ἔπειτα τί γλυκειά πού θά εἶνε ἡ ἡσυχία! Ἐγώ θά ξεχάσω ὅλα.
Καί γιά τούς ἀνθρώπους θά εἶμαι περασμένος· θά μέ κρίνουν
ὅπως κρίνουν ἐκείνους πού δὲν ξανάρχονται ..»
Ίων Δραγούμης

Εκατόν ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη. Ήταν 31 Ιουλίου 1920 όταν ένοπλη ομάδα φανατικών βενιζελικών τον συνέλαβε στους Αμπελοκήπους και τον σκότωσε μπροστά στους περαστικούς, στο πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Χίλτον. Στο σημείο της δολοφονίας έχει τοποθετηθεί αναθηματική στήλη. Ήταν μία πράξη εκδικήσεως για την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι, με την οποία ο Δραγούμης έπεσε θύμα του φανατισμού και του Εθνικού Διχασμού.

Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη

Λιμένας Θάσου, Μάιος 1961

«Εκεί να πάω σ’ ένα νησί πετραδερό
που ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται»

Οδυσσέας Ελύτης