Όταν η Βίκυ Μοσχολιού συνάντησε τον Ζωρζ Μουστακί «μες στη Μεσόγειο…». Ένα αξέχαστο τραγούδι για τη Mare Nostrum και μια σπάνια συνύπαρξη στα πλατό της θρυλικής «Μουσικής βραδιάς» του Γιώργου Παπαστεφάνου
Βίκυ Μοσχολιού – Georges Moustaki
Συνέχεια
Μια αγάπη για το καλοκαίρι
Μια αγάπη για το καλοκαίρι
θα ‘μαι κι εγώ
Να σου κρατώ δροσιά στο χέρι
να σε φιλώ
Θα μ’ αγαπάς σαν καλοκαίρι
και σαν παιδί
Μα θα μου φύγεις με τ’ αγέρι
και τη βροχή.
Άννα
Άννα δεν είναι η βροχή
που σου χαράκωσε το βλέμμα.
Είναι που είσαι μοναχή
κι αν τ’ αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό
άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα γιατί να σου κρυφτώ
είμαι μονάχος σαν κι εσένα.
Φρανσουάζ Αρντί (Françoise Hardy)
(Paris, 17 January 1944 – 11 June 2024)
Η Φρανσουάζ Αρντί έγραψε μελαγχολικά ερωτικά τραγούδια, λατρεύτηκε φανατικά, ξεχώρισε με όλους τους τρόπους. Με την ψιλόλιγνη σιλουέτα της και τη βελούδινη φωνή της υπήρξε η επιτομή της γαλλικής χάρης και της φινέτσας μεσουρανώντας στο μουσικό στερέωμα μιας χρυσής, ανεπανάληπτης εποχής…
Συνέχεια
Έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Βλασσόπουλος στις 10 Μάη 2024, σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η είδηση έγινε γνωστή από τον δημοσιογράφο και θεατρικό συγγραφέα Αντώνη Μποσκοΐτη, που δήλωσε:
Συνέχεια
Μπήκε ο Απρίλης με τις μεθυστικές ευωδιές του, τα λουλούδια και το φως του που μας κρατάει πια συντροφιά ως αργά, προετοιμάζοντας την πλάση για το επερχόμενο καλοκαιράκι. Αυτή η ελαφράδα του Απρίλη και η διάθεση για να βγούμε στη φύση και στο φως, αλλά και το κάλεσμα της αγάπης που φέρνει πάντα μαζί της αυτή η εποχή του χρόνου, αποτυπώνονται μοναδικά στο «Βαλς του Απρίλη». Το υπέροχο αυτό τραγούδι του Λάζαρου Σαμαρά σε στίχους Σοφίας Καραχάλιου, με την ιδιαίτερη φωνή της Φωτεινής Βελεσιώτου, μας βάζει κατευθείαν στην Απριλιάτικη ατμόσφαιρα και μας καλεί σε ένα αισθαντικό βαλσάκι γεμάτο ανοιξιάτικη δροσιά και νοσταλγία!
Συνέχεια
Ένα αφιέρωμα στον ασυμβίβαστο «μπαγάσα» των Εξαρχείων που έφυγε έναν άλλο Μάρτη…
Στις 17 Μαρτίου του 1988, ο αντισυμβατικός Έλληνας στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής Νικόλας Άσιμος έβαλε τέλος στη ζωή του. Η ιδιόρρυθμη προσωπικότητά του και η επαναστατική του συμπεριφορά του χάρισαν τα παρατσούκλια «Άγιος των Εξαρχείων» αλλά και «Τρελός των Εξαρχείων».
Συνέχεια
Μεγαλώνοντας με τα τραγούδια του Δήμου Μούτση
Το «Γουώκμαν» το άκουγε -δεκαετία του ’80- συχνά ο πατέρας μου, φορώντας το δικό του γουώκμαν -απίστευτο γκατζετάκι της εποχής- και σιγοτραγουδώντας διαρκώς τα ολόφρεσκα τότε τραγούδια από το «Φράγμα» και το «Ενέχυρο». Και όχι μονάχα αυτό αλλά εννοούσε να μας πηγαίνει με τη Νάντια και στις συναυλίες του κι έτσι που ήρθαν τα πράγματα, μια συναυλία του Μούτση στο Βεάκειο του Πειραιά ήταν η πρώτη συναυλία της ζωής μας, όταν ακόμα πηγαίναμε σχολείο στο δημοτικό! Όλα τα παιδικά χρόνια έχουν πίσω τους μια μουσική υπόκρουση από κάποιο τραγούδι του Μούτση να παίζει στο κασετοφωνάκι, στο αυτοκίνητο, στο πικάπ ή στο στόμα του μπαμπά με κείνους τους στίχους τους γεμάτους σκληρή αλήθεια και αμφισβήτηση, όμως τους πάντα δοσμένους μέσα σε έναν ποταμό λυρισμού και ανθρωπιάς.
Συνέχεια
Ήταν ένας homo universalis, ένας άνθρωπος πολυτάλαντος, που αυτά τα ταλέντα του στα Γράμματα ή στις Τέχνες έβρισκαν πάντα διέξοδο και διοχετεύονταν στον κόσμο μέσα από δημιουργικούς δρόμους. Μυθιστοριογράφος, ποιητής, ζωγράφος, δημοσιογράφος και κορυφαίος στιχουργός τραγουδιών, που αποτύπωσαν με τους στίχους του και τις μελωδίες των μεγαλύτερων συνθετών το πρόσωπο της νεότερης Ελλάδας.
Συνέχεια
Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο
να ‘χεις στο ταξίδι συντροφιά
Κι από το φιλί το τελευταίο
κράτησε στα χείλη τη δροσιά
Αμοργός, Αιγιάλη
Έλα μαζί μου
Έλα μαζί μου
κάπου να πάμε,
χέρι με χέρι.
Σ’ ένα άσπρο σύννεφο
σ’ έναν παράδεισο,
σε κάποιο αστέρι
Η μουσική του διατρέχει τους αιώνες της ελληνικής ιστορίας, του αρχαίου μύθου και της παράδοσης. Είναι η συλλογική φωνή και η μνήμη του τόπου μας. Το έργο του ανέδειξε την Ελλάδα ως σύμβολο, στην αρχετυπική της υπόσταση μέσα στον κόσμο
Συνέχεια
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση στο υπόλοιπο αυτού του άρθρου και σε άλλο περιεχόμενο μόνο για συνδρομητές.
Το «Πόσο σ’ αγαπώ» είναι ένα υπέροχο και τρυφερό ερωτικό τραγούδι, γεμάτο βαθιά αγάπη. Η ζεστασιά και η ευαισθησία χαρακτηρίζουν κάθε του λέξη. Οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου ξεχειλίζουν από συναισθήματα και από αγάπη… είναι γεμάτοι εικόνες έρωτα και στοργής για το αγαπημένο πλάσμα. Εξ άλλου όταν είμαστε ερωτευμένοι και ζούμε με τον άνθρωπό μας, τα πάντα γύρω μας μάς φαίνονται πιο όμορφα, πιο έντονα, πιο δημιουργικά. Είναι σαν να μας δίνουν όλα αφορμές για να εξερευνήσουμε τον κόσμο, τη φύση μαζί με τον άλλο, σαν να πρόκειται ν’ ανακαλύψουμε εκ νέου ολόκληρο τον κόσμο μαζί, έστω και αν τελικά είναι κάτι τόσο γνωστό και οικείο. «Έλα να σου δείξω τις τριανταφυλλιές, τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές…». Και τελικά το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι το «Πόσο σ’ αγαπώ», από το βάθος της καρδιάς μας, γιατί οι λέξεις είναι λίγες για να εκφράσουν τελικά αυτό που νιώθουμε στο σύνολό του…
Συνέχεια
Είναι η μέρα, είναι οι απώλειες, είναι η περιρρέουσα οξύμωρη φτώχεια μέσα στην τόση ευμάρεια και τον «πολιτισμό», είναι κι αυτή η αγιάτρευτη, επίμονη εθνική μας μοναξιά …που φέρνουν και πάλι σήμερα στον νου τούτο το παλιό, χιλιοειπωμένο τραγούδι με την αγαπημένη, μοναδική φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς που ό,τι κατακτούσε ήταν καρπός συλλογικότητας, ξεσηκωμού και μαζικών κινητοποιήσεων, αλλά και γεμάτο παράπονο για όλα εκείνα που μας λείπουν και που πάντα είναι τόσο κοντά μας αλλά και τόσο ξένα από μας. Μπλέκεται με την αξέχαστη μελωδία και τους στίχους του Κουγιουμτζή ξανά στα χείλη και στην καρδιά μας μαζί με την ανάμνηση κείνης της μαγικής εποχής της μεταπολίτευσης που το γέννησε, της τόσα πολλά υποσχόμενης και τόσο προδομένης…
ΣυνέχειαΑνοιξιάτικη βροχούλα
Με τις τσέπες αδειανές κι έναν φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
Σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
Ανοιξιάτικη βροχούλα
Με τις τσέπες αδειανές κι έναν φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
Σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
Ανοιξιάτικη βροχούλα
Με τις τσέπες αδειανές κι έναν φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
Σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
"Γρηγορείτε και προσεύχεσθε..."
ΙΔΕΕΣ. ΚΡΙΤΙΚΗ. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.
τα βιβλία, η μουσική, οι τέχνες, οι καλλιτέχνες, η πολιτική & ο ορθός λόγος, τα social media
Iconography and Hand painted icons
Αγιογράφος - Συγγραφέας - Δάσκαλος Αγιογραφίας
Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... [Νίκος Χουλιαράς]
Άνθρωποι και βουνά, βουνά και άνθρωποι
Σκέψεις, απόψεις, προβληματισμοί και συναισθήματα. Στοχασμοί που ρίχτηκαν στο διαδίκτυο σαν μπουκάλια στο πέλαγος …
«Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. Όπως συμβαίνει η θάλασσα». (Παντελής Μπουκάλας, "Ρήματα")
Just another WordPress.com weblog
κατ' ευφημισμόν
dragatis.gr ■ Λόγος | Εικόνα | Επικοινωνία
ιστολόγιο του συγγραφέα βασίλειου χριστόπουλου
το blog του Κωστή Παπαϊωάννου περί ανέμων και δικαιωμάτων
:: notes from a notebook's backyard ::
Μια προσπάθεια ανθολόγησης του παγκόσμιου ποιητικού λόγου.
Ιστορίες από την Επανάσταση του 1821, τον αγώνα των Ελλήνων για Ανεξαρτησία
«Παράταιρος ο λόγος ο δυνατός/ μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει» (Γ. Ρίτσος)
A blog on stories about people and Greek Songs by Avi Nishri
kefalonia-Ionian Island / Tο e-mail μας είναι: paliavlahata2010@hotmail.com Κλικ στην ενότητα "BLOG"
Μια άλλη ματιά στη πόλη των θρύλων και των παραδόσεων
Ανεξάρτητη ενημέρωση
Ασημίνα Ντέλιου/ Asimina Nteliou συγγραφέας/writer
το νησί που πάει παντού, όπως ο Πέτρος Χαριτάτος
για τα παλιά και τα καινούργια
Μυθολογικά, Ἀρχαιολογικά, Ἱστορικὰ & Λαογραφικὰ γιὰ τὴν Θράκη.
kimintenia 