(φωτ. Δημήτρης Χαρισιάδης
Φωτογραφικά Αρχεία μουσείου Μπενάκη)
Ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που καθόταν στη γη ή έβλεπε την παράσταση κρεμασμένος σε δέντρα ή στις πλαγιές. Η φωτογραφία που δείχνει το θέατρο γεμάτο «μιλά» από μόνη της.
Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είναι για τους ηθοποιούς και το κοινό χώρος ιερός. Όποιος καταφέρει να παίξει στη σκηνή του ή να παρακολουθήσει παράσταση από τις κερκίδες του θεωρείται τυχερός. Κι αν τα τελευταία χρόνια αυτό έχει γίνει λιγάκι πιο εύκολο, παλαιότερα ήταν αρκετά πιο δύσκολο και απαιτητικό -είτε μιλάμε για καλλιτέχνες είτε για κοινό. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε τότε η κοινωνία, το να βρεθείς ως κοινό σε μια παράσταση στην Επίδαυρο φάνταζε ουτοπία.
Η Άννα Συνοδινού στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου το 1956
στον ρόλο της Αντιγόνης του Σοφοκλή (442 π.Χ.)
Κι όμως, στις 30 Ιουνίου του 1956, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Για την ακρίβεια πάνω από δεκαέξι χιλιάδες κόσμος συνέρρευσε στο φημισμένο Θέατρο του Πολυκλείτου, στο πλαίσιο των «Επιδαυρίων» (ήταν η δεύτερη χρονιά που ελάμβαναν χώρα, καθώς θεσμοτεθήκαν το 1954), για να παρακολουθήσει την παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και με την πρωτοεμφανιζόμενη τότε, Άννα Συνοδινού στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράσταση μεταδόθηκε σε ζωντανή ηχογράφηση από το ΕΙΡ και έχει μείνει στην ιστορία καθώς ο κόσμος που έσπευσε να τη δει ήταν τόσο πολύς, ώστε πολλοί κάθονταν στη γη και άλλοι ανέβαιναν στις πλαγιές γύρω από το θέατρο για να καταφέρουν να κερδίσουν μία ματιά στη σκηνή.
Αρχαίο Θεατρο Επιδαύρου 1956
Σε άρθρο της εκείνη την εποχή η «Καθημερινή» ανέφερε: «Περί την 7ην εσπερινήν, το θέατρο ήταν ασφυκτικώς πλήρες. Εις μιαν στιγμήν θεαταί του άνω διαζώματος ανεξελέγκτως εισώρμησαν και διασπάσαντες την ζώνη της Χωροφυλακής, κατέλαβον θέσεις στο κάτω διάζωμα, προοριζομένας δια θεατάς που είχαν πληρώσει εισιτήριο 100, 60 και 40 δραχμών, πολλοί των οποίων κατόπιν τούτου έμειναν άνευ θέσεως, όρθιοι εντός του θεάτρου, αναγκασθέντες εν τέλει να καθήσουν κατά γης».
Η παράσταση επαναλήφθηκε το 1957, το 1958 και το 1959. Πρόκειται για θρίαμβο της Άννας Συνοδινού, η οποία θα ερμηνεύσει ξανά την Αντιγόνη μετά την αποχώρησή της από το Εθνικό Θέατρο, σε δική της παράσταση με την Ελληνική Σκηνή στον Λυκαβηττό. Στο βιβλίο της Άννας Συνοδινού «Πρόσωπα και προσωπεία» (εκδ. Αδελφοί Βλάσση, 1998) καταγράφεται η ενθουσιώδης υποδοχή της παράστασης από το κοινό: «Τα προγνωστικά της πρεμιέρας της “Αντιγόνης” ήσαν ενθαρρυντικά. Γέμισαν κερκίδες, σκαλοπάτια, ορχήστρα. Ανέβηκαν οι θεατές στα δέντρα, στο σκηνικό παλάτι των Λαβδακιδών. Για πρώτη φορά θα ερχόταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής στην Επίδαυρο. Τον συνόδευε κι ο Τσάτσος. Βρέθηκαν καθισμένοι στη μέση της ορχήστρας σε καρέκλες. Ο Ψαθάς ήταν καθισμένος οκλαδόν. Φωνάζει: “Κόβε στύλο, Πρόεδρε… κάτσε κάτω, δε βλέπουμε…”. Έγινε χαμός. Ο υπεύθυνος του ΕΟΤ έδωσε υπόσχεση στους πέντε – έξι χιλιάδες θεατές που έμειναν απ’ έξω για δεύτερη παράσταση, που δεν κάναμε. Οι εφημερίδες είχαν την “Αντιγόνη” πρωτοσέλιδο για πολλές ημέρες. Τα παρατράγουδα ξεχάστηκαν. Έμεινε ο απόηχος προσκυνήματος για την “Αντιγόνη”…».
Πηγή: protothema.gr
kimintenia 