
«Για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!…»
Κωστής Παλαμάς

Άποψη της Άνω πόλης της Πάτρας από την Πλατεία 25ης Μαρτίου
Πανέμορφα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά σπίτια, πλακόστρωτα δρομάκια και ανηφοριές, γειτονιές με πρασιές και μπαλκόνια πνιγμένα στα λουλούδια και στις φυλλωσιές, κομψοί φανοστάτες και περίτεχνες αυλόπορτες… Όλα αυτά μια ανάσα από το κέντρο της όμορφης Πάτρας που ξέρει να κερδίζει σε κάθε γωνιά της τον επισκέπτη της και κρατά θησαυρό ανεκτίμητο το πιο γοητευτικό της πρόσωπο στην Άνω Πόλη!

Εδώ η δροσιά και η αίγλη μιας εποχής αλλοτινής σμίγει με την επιβλητική παρουσία του ναού του Παντοκράτορα, το κάστρο και τα ρωμαϊκά λουτρά, ενώ στο βάθος εποπτεύει κατάλευκο την περιοχή το χιονοσκέπαστο Παναχαϊκό και η θάλασσα με το βαθύ της μπλε αγκαλιάζει όλο τον ορίζοντα ως τις πέρα ακτές…

Τα πρώτα χιόνια του φετινού χειμώνα έχουν σκεπάσει το Παναχαϊκό Όρος
που δεσπόζει πάνω από την πόλη

Το Ρωμαϊκό Ωδείο

Ο ιερός ναός Παντοκράτορος στην Άνω πόλη
Είναι τέλη Γενάρη κι ο βοριάς σφυρίζει από παντού. Κουβαλώντας ακόμα την αποπνικτική ατμόσφαιρα της Αθήνας με εντυπωσιάζει πως βρίσκομαι στην καρδιά της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας που παρά την οικιστική της εξάπλωση και την έντονη κίνηση της αγοράς και του κέντρου, καταφέρνει να διατηρεί δροσερό και καθαρό τον αέρα της ακόμα και μέσα στις πιο πυκνές οδικές αρτηρίες της και στις γειτονιές της.




«Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί ήταν κλέφτες και αρματολοί
ποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πει και το βόλι ας έπεφτε βροχή…»

Η Πλατεία 25ης Μαρτίου
Πρωί κι η πόλη ξυπνά με γρήγορο ρυθμό… Ένα ένα τα μαγαζιά της εμπορικής οδού Ρούφου Κανακάρη ανοίγουν τις πόρτες τους και ο δρόμος παίρνει ζωή. Μυρωδιά από ζεστές απίθανες πιτούλες κάθε είδους κατακλύζει τη γωνία με Αράτου. Ακριβώς δίπλα στο εμβληματικό σχολικό συγκρότημα του Λυκείου Κωστή Παλαμά (Το Παράρτημα), ο πράσινος αστροναύτης ανασηκώνεται από τον καναπέ του και χαιρετά!


Το Πατραϊκό Ωδείο και άλλα νεοκλασικά κτήρια της οδού Παλαιών Πατρών Γερμανού

Ολόκληρη η πόλη ετοιμάζεται για τη μεγάλη γιορτή του αποκριάτικου καρναβαλιού και έχει κάθε λόγο να είναι περήφανη που είναι εκείνη που φέρνει σε όλη τη χώρα το σύνθημα για ατέλειωτο γλέντι, κέφι και χορό που όλοι έχουν τόσο πολύ ανάγκη έστω μια φορά μέσα στο χρόνο!


Ξεφεύγοντας από το πολύβουο κέντρο, ακολουθώ αριστερά τον πεζόδρομο και τα σκαλάκια της Γεροκωστοπούλου. Σιγά σιγά η πόλη μεταφέρεται σε ένα άλλο επίπεδο, η ματιά απλώνεται πλατιά, η ανάσα γεμίζει απ’ τη λεπτή δροσιά που απλώνεται στα δέντρα της πλατείας και τα αναρριχώμενα λουλούδια που τυλίγουν τα χνουδωτά πλοκάμια τους σε περβάζια, τοίχους και κορμούς.


Τα ίχνη του χρόνου στρώνουν πράσινο χαλί στον τοίχο παλιάς κατοικίας στην Άνω πόλη

Ο πεζόδρομος της Ηφαίστου γεμάτος χρώματα, αρώματα, παρέες και φοιτητικά στέκια…
Η άλλη διάσταση μιας πόλης που τα έχει όλα στο σωστό μέτρο! Αν υπάρχει κάτι που θαυμάζω πιο πολύ στην Πάτρα είναι αυτή η μετρημένη αρχοντιά, η μετρημένη αίσθηση της εξέλιξης, το καλοζυγισμένο πάντρεμα του παλιού με το νέο και η ικανότητά της να ισορροπεί στους αιώνες ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά επίπεδα ζωής, μορφών, ιστορίας, κτισμάτων, εικόνων…



Γειτονιές της Άνω πόλης
Στην ίδια πόλη θα βρεις την ξέφρενη διασκέδαση και το ρυθμό του καρναβαλιού αλλά και τη σοφία της ζωής και μια στοχαστική σοβαρότητα που δεσπόζει στα πρόσωπα των κατοίκων καθώς τους παρατηρείς στις μεγάλες πλατείες, στα τοπικά καφενεία, στα μαγαζιά τους…



Η θέα στη θάλασσα και στο βουνό και η εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου
Ανηφορίζω την κεντρική οδό Παντοκράτορος. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη πόλη στη χώρα που να έχει καταφέρει να διατηρήσει στην πρωταρχική τους ομορφιά τόσα πολλά νεοκλασικά της κτήρια σε τόσο εκτεταμένο δημόσιο χώρο όσο η Πάτρα! Η περίφημη αρχιτεκτονική των στοών με τις μαρμάρινες αψίδες στη σειρά, που επιτρέπει στους κατοίκους να κυκλοφορούν στεγνοί και ασφαλείς ενώ παντού γύρω μαίνεται αδιάκοπη βροχόπτωση, τα σκεπαστά μπαλκόνια, οι στέγες με τα ακροκέραμα και οι τοίχοι όπου αντανακλούν τα πιο βαθιά ρόδινα και κεραμιδιά χρώματα, τις ώχρες και τα γαλανά στο δειλό φως του γεναριάτικου πρωινού, δίνουν μιαν αίσθηση παραμυθιού στην περιοχή γύρω που δεν το διακόπτει τίποτα, σαν να μη θέλει αυτή η πόλη να μας βγάλει απ’ την καρδιά της ομορφιάς που ξέρει τόσο σοφά να φυλάει ακέραιη εδώ ψηλά…



Δροσερά μπαλκόνια και αυλόπορτες…
Κι ίσως τελικά το πιο μεγάλο και εκπληκτικό μυστικό τούτης της πόλης δεν είναι άλλο από ετούτη την ατέρμονη προσπάθειά της πάντα να μας ανεβάζει ψηλά, να προσφέρει αέναα κι προοπτική, να ανοίγεται διαρκώς σε κάτι ανώτερο και θαυμαστό!


Αστικό πράσινο σε πολλά επίπεδα…

Ψηλά Αλώνια και Άνω Πόλη… τα τοπωνύμια τα ίδια διαλαλούν από μόνα τους αυτή τη διάθεση για ανάταση του νου και της καρδιάς που σε συνεπαίρνει στην Πάτρα! Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι τα λόγια αυτά γράφτηκαν από τον μεγάλο μας, πολυαγαπημένο ποιητή Κωστή Παλαμά, που ένωσε τη ζωή του με την πόλη αυτή, μέσα από τους μεγάλους πόνους που βίωσε σαν παιδί:
«Όσα βουνά και να ανεβείτε,
απ’ τις κορυφές τους θα αγναντεύετε άλλες κορυφές υψηλότερες,
μιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα,
και στην κορφή σα φτάσετε την κατάλληλη,
πάλι θα καταλάβετε πως βρίσκεστε σαν πρώτα κάτω από όλα τα άστρα»
Κωστής Παλαμάς, «Ο Δωδεκάλογος του γύφτου»

Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς στις 13 Ιανουαρίου 1859, στην οδό Κορίνθου 241

Στις γειτονιές του Παντοκράτορα και της Παντάνασσας, κάπου μεταξύ της κληρονομιάς των Ρωμαίων και των Βυζαντινών και της νωχελικής γοητείας του Μεσοπολέμου, γίνομαι κι εγώ βιγλάτορας ενός άλλου ουρανού, μιας θέας περίβλεπτης και μοναδικής που δείχνει τόσο απτά την επίδραση του τοπίου της πόλης στην ανθρώπινη ψυχή και που δίκαια έδωσε στην Πάτρα τη θέση της βασίλισσας της Πελοποννήσου!

Νεοκλασσικό κτήριο της οδού Υψηλάντου στη γειτονιά της Παντάνασσας

Το παλιό και το νέο σε αρμονική συνύπαρξη. Μονοκατοικία στην Άνω πόλη
Μιας πόλης που μπορείς το ίδιο να τη χαίρεσαι και να τη ζεις όντας ένα κι εσύ με την καρδιά της αλλά και να την απολαμβάνεις στην πιο όμορφη, την πιο εκλεπτισμένη και ιδανική της διάσταση ατενίζοντάς την άνωθεν, ψυχή τε και σώματι!




Το Βιβλιοπωλείο Nouveau στον αριθμό 78 της οδού Παντανάσσης …εκεί που θες να πηγαίνεις κάθε μέρα και να αγοράσεις τα πάντα! Από τα πλέον αγαπημένα μου σημεία της πόλης… αρκεί μια επίσκεψη και θα με καταλάβετε…

Το Χαρουλίνι απολαμβάνει ξεχωριστά την Αχαϊκή πρωτεύουσα
και κάτι μου λέει πως δεν θέλει να την αποχωριστεί…
Ασυναίσθητα σχεδόν ανοίγω την κάμερα και κρατώ εικόνες και στιγμές που ξέρω ότι θα αναπολώ με τεράστια νοσταλγία επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα …αλλ’ έχοντας αφήσει ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς εδώ…
Όψεις της παλιάς και της σύγχρονης πόλης…

Νεοκλασικό κτήριο στη συμβολή Κανακάρη και Αράτου,
τυπικό δείγμα αστικής κατοικίας της Πάτρας

Η Πλατεία 25ης Μαρτίου στην Άνω πόλη

Κατεβαίνοντας την Παντοκράτορος…

Το Θέατρο Απόλλων (ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας) στην πλατεία Βασ. Γεωργίου
έτοιμο να υποδεχτεί το πατρινό Καρναβάλι μετά από δυο χρόνια απραξίας και σιωπής…

Το φρούριο της Πάτρας από την οδό Παντοκράτορος

Ο Καθολικός ναός του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα επί της οδού Μαιζώνος

Άποψη της Άνω πόλης στο ύψος του ρωμαϊκού ωδείου

Not enough space for a cosmonaut…

Γκράφιτι και συλλογική μνήμη στο 13ο ΓΕΛ Πατρών, το δυναμικό «Παράρτημα»
της φοιτητικής εξέγερσης κατά της δικτατορίας τον Νοέμβρη του 1973, στην Πάτρα


Άνω πόλη…

Η φιλόξενη και καταπράσινη Πλατεία Όλγας, γωνία Κολοκοτρώνη και Μαιζώνος στο κέντρο

Άνω Πόλη, η γειτονιά του Παντοκράτορα με θέα… θάλασσα

Η οδός Κανακάρη Ρούφου διασχίζει όλο το κέντρο της πόλης
Καθημερινή, πρωί, με βροχή και αρκετή κίνηση…

Το πελώριο πεύκο – παντεπόπτης πάνω από το ρωμαϊκό στάδιο στην Άνω πόλη

Μια δίοδος γεμάτη όμορφα κτίσματα και επιμελημένα καταστήματα
που οδηγεί από την παραλία στον εμπορικό πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου

Σούρουπο στην Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α’

Καλοδιατηρημένα νεοκλασικά σπίτια της οδού Παντοκράτορος στην Άνω πόλη

Όλα έτοιμα για τη μεγάλη γιορτή! Ο μεγάλος μωβ πιερότος
στολίζει την πρόσοψη του Αχαϊκού Επιμελητηρίου

«Χαράματα …η ώρα τρεις…» τα περιστέρια της οδού Κανακάρη
κοιμούνται πλάι πλάι πάνω στα ηλεκτρικά καλώδια
Και φυσικά, τι άλλο να σιγοψιθυρίσει κανείς ένα τέτοιο πρωί…;

«Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει»
Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να ‘ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ’χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε
Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ’ αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε
Και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει…
Και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι…
Μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει, πάντα…
Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει, πάντα…
Με πόση ευαισθησία γραμμένο το κείμενό σας. Η όμορφη Πάτρα, όπως μας την γνωρίσατε, είναι πάντα εκεί και σας περιμένει για πολλές ακόμα όμορφες εξερευνήσεις. Καταπληκτικες και οι φωτογραφίες.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο