kimintenia

29 Οκτωβρίου

Η Αγία, παρά το νεαρό της ηλικίας της, υπέμεινε με ακλόνητο φρόνημα τα απερίγραπτα μαρτύρια και πριν της κόψουν την κεφαλή, ζήτησε να προσευχηθεί στον Νυμφίο Χριστό. Δεν του ζήτησε κάποια ιδιαίτερη δόξα στον ουρανό, αλλά την ευλογία Του να θεραπεύει τους ασθενείς που θα προστρέχουν ζητώντας τη βοήθειά της. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ο καθένας μας πόση αγάπη είχε πλημμυρίσει την καρδιά της για τους πονεμένους ανθρώπους όλων των γενεών που εκείνη τη στιγμή περνούσαν νοερά ενώπιόν της. Ο φιλάνθρωπος Κύριός μας εμφανίσθηκε στους αιθέρες και τη διαβεβαίωσε ότι θα εκπληρωθεί το αίτημά της. Να γιατί η αγία Αναστασία η Ρωμαία είναι θαυματουργός, διότι η ίδια έλαβε ως δωρεά, από το ίδιο το στόμα του Σωτήρα μας Χριστού, το χάρισμα να θεραπεύει κάθε ασθένεια.

Η Αγία Αναστασία καταγόταν από τη Ρώμη. Έζησε στα χρόνια του βασιλέως Δεκίου και του ηγεμόνα Πρόβου και μαρτύρησε το έτος 256 μ.Χ. Σε ηλικία είκοσι ετών εγκατέλειψε τη ματαιότητα του κόσμου και μπήκε σε μοναστήρι. Κάτω από την άγρυπνη πνευματική καθοδήγηση της πνευματικής της μητέρας μοναχής Σοφίας, προέκοπτε συνεχώς στα παλαίσματα της μοναχικής πολιτείας. Κάποιοι ειδωλολάτρες όμως κατήγγειλαν στον ηγεμόνα ότι η Αναστασία εκήρυττε τον Χριστό ως αληθινό Θεό και Δημιουργό. Λίγο πριν οδηγηθεί στο κριτήριο, η Αγία ενισχύθηκε πνευματικά από τη φωτισμένη διδασκαλία της γερόντισσας Σοφίας που την προέτρεψε να υπομείνει ως το τέλος το μαρτύριο με γενναιότητα.

Χαρούμενη η Αναστασία οδηγήθηκε στον ηγεμόνα, όπου εξέπληξε τους παρευρισκομένους με την αδαμάντινη σταθερότητά της: ούτε οι κολακείες, ούτε οι απειλές την πτόησαν. Ομολόγησε με παρρησία ότι για χάρη του αγαπημένου της Ιησού Χριστού ήταν έτοιμη να υποστεί όχι μόνο πάνδεινα βασανιστήρια, αλλά και τον θάνατο ακόμα.

Ο ηγεμόνας πρόσταξε πρώτα να την δείρουν ανελέητα στο πρόσωπο, έπειτα να την γυμνώσουν τελείως και να την περιφέρουν, για να ντροπιαστεί μπροστά σε όλο το θέατρο. Ύστερα την τέντωσαν πάνω σε πασσάλους καταφλέγοντας το στήθος της, την κοιλιά και τα σπλάγχνα με αναμμένη φωτιά, ενώ συγχρόνως την χτυπούσαν στην πλάτη με ξύλα. Όμως η ένθερμη προσευχή της Αγίας έσβησε τη σφοδρότητα της φωτιάς. Στη συνέχεια την υπέβαλαν στο μαρτύριο του τροχού, κατά το οποίο όλα τα κόκκαλα της Αγίας συνετρίβησαν. Με την επίκληση του Κυρίου όμως, η Αγία θαυματουργικά βρέθηκε και πάλι υγιής και ολόσωμη, χωρίς ίχνος πληγής στη σάρκα της.

Κρεμασμένη σε ξύλο την καταξέσχισαν με σιδερένια νύχια. Κατόπιν ο ηγεμόνας πρόσταξε τιμωρία υπερβολικά επώδυνη: να της κόψουν τους μαστούς, όπου εδράζεται η καρδιά. Αλλ’ ο θείος έρωτας της νύμφης του Χριστού κατανίκησε και αυτό το πάθος. Στη συνέχεια της ξερίζωσαν τα δόντια και τα νύχια. Εκείνη, σαν να μην αισθανόταν πόνο, ευχαριστούσε θερμά τον Κύριο που την αξίωνε να συμμετέχει στα πάθη Του. Συγχρόνως έβριζε τους ψεύτικους θεούς του τυράννου, που οργισμένος διέταξε τότε να της ξεριζώσουν και τη γλώσσα. Δίχως να δειλιάσει η Αγία, ζήτησε λίγη διορία για να προσευχηθεί. Ευχαρίστησε τον Κύριο και τον παρακάλεσε όσοι άρρωστοι την επικαλούνται σε βοήθεια, να τους θεραπεύει από κάθε αρρώστια. Εκείνη την ώρα ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που μαρτυρούσε την πραγματοποίηση του αιτήματός της. Ο δήμιος εκτέλεσε το πρόσταγμα και της έκοψε με ξίφος τη θεολογική γλώσσα. Έπειτα ο Πρόβος διέταξε να την αποκεφαλίσουν.

Το λείψανο της Αγίας ριγμένο στο χώμα για λίγες ημέρες, δεν το άγγιξε πουλί ή θηρίο. Θείος άγγελος στάλθηκε από τους ουρανούς για να το παραδώσει στη διδασκάλισσά της Σοφία. Εκείνη καταφιλώντας το με δάκρυα, συλλογιζόταν πώς μπορούσε να το σηκώσει, ανήμπορη από τα γηρατειά. Τότε παρουσιάστηκαν δύο μεγαλοπρεπείς άνδρες, οι οποίοι σήκωσαν το ιερώτατο λείψανο, το μετέφεραν μέσα στη Ρώμη και το απέθεσαν στον τάφο λαμπρά και τιμητικά, προς δόξαν του Θεού Πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού, μετά του οποίου πρέπει τιμή και  κράτος  και προς το Άγιον Πνεύμα νυν και αεί  κα εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Τα ιερά λείψανα της Αγίας Αναστασίας φέρουν ακόμα το δέρμα Της, ευωδιάζουν και παραμένουν άφθαρτα. Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, όπου οι πατέρες έχουν την Αγία «μεγαλύτερη αδελφή», στήριγμα, βοήθεια και προστάτιδα. Αναρίθμητες είναι οι μαρτυρίες μοναχών αλλά και απλών πιστών για άμεσες θαυματουργικές και σωτηριώδεις επεμβάσεις της Αγίας, και μάλιστα με μόνη την επίκληση του σεπτού ονόματός της: «Αγία Αναστασία, πρέσβευε υπέρ ημών».

Σκηνές από το μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας (Ι.Ν. Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, Γεννάδι Ρόδου, 18ος αι.)

Αγία Αναστασία η Ρωμαία (Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Θαύματα της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας

Κατάσβεση πυρκαγιάς το 1890

Το 1890 πυρκαγιά εξερράγη στο δάσος της Ιεράς Μονής μας μεταξύ των περιοχών Αλωνάκι και Άγιος Θεολόγος. Οι πατέρες, όταν είδαν τη φωτιά, πήραν αξίνες, πριόνια, τσεκούρια και άλλα σχετικά για την κατάσβεση. Πήραν μαζί τους και ένα μουλάρι, πάνω στο οποίο κρέμασαν ένα τορβά (ταγάρι) με τα τίμια λείψανα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, και έσπευσαν ταχέως προς το πυρπολούμενο δάσος. Όταν πλησίασαν αρκετά στη φωτιά, μια αντίθετη πνοή ανέμου έστρεψε αντίθετα τις φλόγες προς την πλευρά που βρίσκονταν οι πατέρες. Φοβισμένοι οι αδελφοί μήπως κυκλωθούν από τις φλόγες, άρχισαν να απομακρύνονται, εγκαταλείποντας το μουλάρι μόνο του. Το μουλάρι είχε ήδη πολιορκηθεί από τις φλόγες, ενώ οι πατέρες απαρηγόρητοι θρηνούσαν την απώλεια των τιμίων λειψάνων. Σε λίγα λεπτά διαπίστωσαν ότι το μουλάρι παραδόξως διέσχισε τριακόσια περίπου μέτρα φλογισμένης περιοχής, χωρίς να πάθει τίποτε, μεταφέροντας άθικτο το ιερό φορτίο. Μόλις το ζώο βγήκε από τις φλόγες, η φωτιά έσβησε μόνη της.

Η Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Εξάλειψη ακρίδων το 1912

Το 1912 πυκνότατα νέφη ακρίδων απλώθηκαν πάνω από τη χερσόνησο της Σιθωνίας. Εκεί ευρίσκοντο πολλά μετόχια αγιορειτικών Ιερών Μονών, μεταξύ των οποίων και το δικό μας, στην περιοχή του Νέου Μαρμαρά, πλησίον του χωριού Παρθενών. Οι ακρίδες έπεσαν επάνω στα εκατό ελαιόδενδρα του μετοχίου, τα οποία αποξήραναν τελείως. Εν όψει ολοσχερούς καταστροφής της βλαστήσεως του μετοχίου, ο οικονόμος αυτού Γέρων Ανδρέας Γρηγοριάτης εζήτησε να του στείλουν εσπευσμένως, έναν ιερέα από την Μονή μας με άγια λείψανα. Η Μονή τότε έστειλε τον τότε ιερομόναχο παπα-Αθανάσιο με το αριστερό πόδι και τη θήκη με το αίμα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Φθάνοντας στο μετόχι ο παπα-Αθανάσιος, έψαλε, ετέλεσε αγιασμό και παράκληση. Αμέσως μετά τον αγιασμό οι ακρίδες έκαναν την εξής εργασία. Άρχισαν να τρώγουν όλα τα άχρηστα χόρτα και τα ζιζάνια, και έτσι άφηναν τα χρήσιμα οπωροκηπευτικά να αναπτυχθούν ελεύθερα. Αυτό απάλλαξε το μετόχι και από πρόσθετη κηπουρική εργασία και από πολλά αγροτικά χέρια. Κατόπιν εμφανίστηκαν χιλιάδες γλάροι, που έπεσαν πάνω στις ακρίδες και τις κατέφαγαν. Αυτόπτης μάρτυς του θαύματος ήταν και ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος.

Σκηνές από το μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας (Ι.Ν. Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, Γεννάδι Ρόδου, 18ος αι.)

Διανομή νομισμάτων, 1931

Ο μακαριστός πατήρ Γελάσιος, πρώην αδελφός της Ιεράς Μονής μας και κατόπιν Σιμωνοπετρίτης, μας διηγήθηκε τα εξής: Όταν ήμουν δόκιμος στο Μοναστήρι του Οσίου Γρηγορίου, μια νύχτα, στην ακολουθία του Όρθρου, καθόμουν σε κάποιο στασίδι της Λιτής. Την στιγμή που εξεφώνησε ο διάκονος: «Την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν» και άρχισε η Θ’ Ωδή, είδα να εξέρχονται από την Ωραία Πύλη δύο γυναίκες σεμνότατες και μεγαλοπρεπείς. Η πρώτη φαινόταν περίπου 60 χρονών, η δεύτερη πολύ νεαρή. Τότε άρχισαν να περιφέρονται σε όλα τα στασίδια, και η νεαρή εμοίραζε νομίσματα μόνο σε εκείνους που υπεδείκνυε η μεγαλύτερη γυναίκα. Έτσι άρχισε η διανομή από τον μακαριστό ηγούμενο παπα-Αθανάσιο. Στους υπολοίπους πατέρες, σε άλλους έδινε, σε άλλους όχι. Όταν με πλησίασαν, έδωσαν και σε μένα ένα νόμισμα. Αργότερα, όταν διηγήθηκα στον άγιο Γέροντά μου παπα-Αθανάσιο τα φοβερά αυτά πράγματα, μου απάντησε ότι η πρώτη γυναίκα ήταν η Κυρία Θεοτόκος και η δεύτερη η αγία Αναστασία η ρωμαία.

Τοιχογραφία της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στην Ιερά Μονή Παναγίας Προυσού Ευρυτανίας

Εναργής προστασία, 1935

Ο μακαριστός γέροντας Εφραίμ Γρηγοριάτης αδελφός της Ιεράς Μονής μας (+1991) διηγήθηκε τα εξής: Επί ηγουμενίας του αγιοτάτου ηγουμένου παπα-Αθανασίου, είδα στον ύπνο μου ότι βρέθηκα στην αυλή της Ιεράς Μονής μας και με πλησίασαν δυο γυναίκες που συζητούσαν έντονα μεταξύ τους για κάποιο θέμα. Η μία από αυτές με έπιασε από τους ώμους, με τράνταξε γερά και μου είπε: «Τι νομίζετε, εσείς διοικείτε το Μοναστήρι ή εμείς; Πριν λίγο καιρό δεχτήκατε δύο δοκίμους που είναι φαύλοι στο χαρακτήρα. Εσύ το γνωρίζεις αυτό και το κρύβεις. Πήγαινε γρήγορα να το πεις στον ηγούμενο, και να τους διώξετε αμέσως». Ξύπνησα και πονούσα ακόμα από το τράνταγμα. Πήγα τότε και διηγήθηκα καταλεπτώς όσα είδα στον Γέροντά μας, τον παπα-Αθανάσιο. Εκείνος μου είπε ότι η μία απ’ αυτές ήταν η προστάτης μας αγία Αναστασία και η άλλη η αγία Ιουλίττα, από την οποία έχουμε τμήμα λειψάνου. Την επομένη ο Γέροντάς μας έδιωξε από το Μοναστήρι τους υπόπτους, οι οποίοι κατέληξαν στη φυλακή και είχαν κακό τέλος.

Το ιερό παρεκκλήσιο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας (Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Προειδοποίηση θανάτου, 1951

Ο διάκονος Κορνήλιος ήταν αδελφός της Ιεράς Μονής μας. Είχε πολλή αρετή, ειρήνη και πραότητα. Χειροτονήθηκε διάκονος στην πανήγυρη της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, 29 Οκτωβρίου 1946, ως επίσης και εκοιμήθη εν Κυρίω πάλι στην εορτή της Αγίας, στις 29 Οκτωβρίου 1951, ακριβώς την ώρα που είχε γίνει η χειροτονία του. Λίγο πριν κοιμηθεί, είπε ότι είδε μια γυναίκα που του έδωσε μια λευκή στολή για να τη φορέσει. Εκοιμήθει πολύ νέος σε ηλικία 27 ετών, διότι υπέφερε από την καρδιά του.

Λέγεται δε από τους παλαιοτέρους Γρηγοριάτες πατέρες ότι η αγία Αναστασία εμφανιζόταν σε πατέρες λίγο πριν το θάνατό τους και τους προειδοποιούσε για το επικείμενο τέλος τους. Σημειωτέον επίσης ότι όταν κοιμηθεί ένας αδελφός, προ της εξοδίου ακολουθίας, που γίνεται στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, μεταφέρεται πρώτα στο παρεκκλήσι της αγίας Αναστασίας, και εκεί τον ξενυχτούν οι ζώντες με Τρισάγιο και ανάγνωση ψαλτηρίου.

Οι γιατροί μιλούν για θαύμα και… εκείνος για την Αγία Αναστασία

Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα, στην πόλη που κατοικεί στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος. Κατά τη διαδρομή, η μοτοσικλέτα ανατρέπεται και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα. Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος προκαλεί θραύση στη λεκάνη, στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης. Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί σύμφωνα με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία. Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια, αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση.

Μετά την πάροδο 24ωρών στην εντατική, ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος οδηγείται στο χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνω όπως οι ίδιοι, είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια. Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.

Κατά περίεργο, όμως τρόπο, και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας, έζησε. «Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει. Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου για μια ακόμη επέμβαση, με την οποία καθαρίζεται το αιμάτωμα. Στις 26 Οκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στο σπίτι, στη σύζυγο και τα δύο κοριτσάκια του. Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος είναι ραγδαία. Μέχρι το σημείο, αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.

Τα τίμια λείψανα της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας

Τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου, όμως ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει τη ζωή του, αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα. Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό. «Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι -σαν κουκούλα- στο κεφάλι να με πλησιάζει. Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της. Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο -αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας. Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει. «Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα». Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της. Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ. «Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά: «Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία». Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.

Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο – όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό. Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό. «Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;». Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός. Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο.

Λίγες ημέρες, αργότερα ο Κώστα δέχεται ένα τηλεφώνημα, από γνωστό του ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την πορεία της ανάρρωσής του. Κατά τη συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία, προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του. Η επιμονή όμως του ιερωμένου να του πει περί τίνος πρόκειται έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί. «Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;» είπε ο ιερωμένος. Και πρόσθεσε χωρίς να αναμένει απάντηση. «Είμαι στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε το Άγιο λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στη Μονή». Για δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονιζόταν. «Καταλαβαίνεις το σοκ που έπαθα», μας λέει.

Εκκλησάκι της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στο Καλαμάκι της Ύδρας

Λόγω, της εργασίας του ο Κώστας επισκέπτεται σχεδόν σε καθημερινή βάση Ιερούς Ναούς και μοναστήρια. Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε ένα μοναχό, έξω από την πύλη του μοναστηριού του στο Λουτράκι της Κορινθίας το όνειρο. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο. Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στο μοναχό. Τον χαιρετούν και καθώς απομακρύνονται ο μοναχός λέει στον Κώστα. «Ο κύριος …. Κώστα έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».

Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα και στην οικογένειά του αλλά και στους φίλους του. Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο πανηγύρι που γίνεται προς τιμή της Αγίας Αναστασίας κάθε χρόνο στη Μονή Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία μέσω της καθημερινής προσευχής του. Το βέβαιο είναι πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Μέσω της γνωριμίας αυτής έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης πίστης. Δόξα τω Θεώ.

Πηγή: Θ. Παναγιώτου, Στύλος Ορθοδοξίας (τεύχ. Νοεμβ. 2005)

Θεραπεία καρκίνου

Πρωτοχρονιά του 1989 ήλθε στο σπίτι μου η εξαδέλφη μου Ευ. Φ. από την Τήνο, με τον άνδρα της και τη μοναχοκόρη της Σ., 17 ετών,που είχε καρκίνο στο κεφάλι. Το πρόσωπο της κόρης είχε παραμορφωθεί τελείως, τα πόδια της είχαν στραβώσει και είχαν παραλύσει. Κάποτε ήταν μια ευπαρουσίαστη κοπέλα. Οι γονείς της, απελπισμένοι που οι γιατροί είπαν πως το παιδί δεν έχει ζωή, μας ερώτησαν μήπως εμείς έχουμε άλλον καλύτερο ιατρό. Αφού τους φιλοξένησα στο σπίτι μου, την άλλη μέρα πήγαμε στο Ιατρικό Κέντρο, στον κ. Βασίλη Κέκη. Μετά από διάφορες εξετάσεις και αξονική τομογραφία διαφόρων ιατρών, ο κ. Κέκης είπε: «Δυστυχώς το παιδί δεν έχει ζωή, και μη το ταλαιπωρείτε».

Ο ηγούμενος της Ι.Μ. Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας Ρεθύμνου αρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Παπαδάκης

Πατέρας και μάνα άρχισαν τότε να χτυπούν το κεφάλι τους και να κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησα να τους παρηγορήσω και να τους πείσω ότι με το λάδι της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας το παιδί θα γίνει καλά. Την άλλη μέρα άλειψα το κεφάλι του παιδιού με λάδι, έβαλε και στο στόμα του. Εν τω μεταξύ τηλεφώνησα στους Πατέρες της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου να της κάνουν Παράκληση και Θεία λειτουργία υπέρ αναρρώσεώς της. Πήγαμε στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ. Αφού το εξέτασε ο κ. Καψαλάκης, κούνησε απελπισμένα το κεφάλι του και είπε: «Αργήσατε πολύ. Θα κάνουμε όμως ό,τι μπορούμε».

Τότε η μητέρα του κάθε ημέρα άλειφε το παιδάκι με λαδάκι της Αγίας και διάβαζε την Παράκλησή της. Σε μία εβδομάδα έκανε δύο εγχειρήσεις και η βιοψία έδειξε κακοήθη όγκο με κακές εξελίξεις. Ξαφνικά το παιδί άρχισε να καλυτερεύει .Κάθε ημέρα και καλύτερα. Έκτοτε ο ιατρός παρακολουθούσε το παιδί επί δύο χρόνια, ώσπου είπε: «Είναι πολύ καλά και δεν χρειάζεται να το ξαναφέρετε». Σήμερα η Σ. είναι ένα ευπαρουσίαστο κορίτσι, τελείωσε το Λύκειο, παρέλασε ως σημαιοφόρος στις 28 Οκτωβρίου και των Τριών Ιεραρχών, στην εύρεση της Παναγίας της Τήνου. Τώρα σπουδάζει σε κάποια σχολή.

Επίσης μια γνωστή μου η κ. Χαρίκλεια Π., μητέρα δύο μικρών παιδιών, είχε καρκίνο στο νεφρό. Έκανε εγχείρηση, το αφαίρεσαν και σε λίγους μήνες ο καρκίνος έκανε μετάσταση σε όλο της το σώμα. Από τη μέση και κάτω έμεινε παράλυτη. Της έδωσα το λάδι της αγίας Αναστασίας, αλείφτηκε και από τότε άρχισε να καλυτερεύει. Στην αρχή περπατούσε με πατερίτσες, μετά με μπαστούνι, τώρα είναι τελείως καλά (Βαρβάρα  Παπανικολάου, Αθήνα).