4 Οκτωβρίου
Ο Άγιος Ιερόθεος γεννήθηκε στην Αθήνα περί τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. από εύπορη οικογένεια. Διακρίθηκε για την ευρυμάθειά του και φοίτησε στην Φιλοσοφική σχολή των Αθηνών, Πλατωνική Φιλοσοφία. Ως μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου της αρχαίας Αθήνας, του Αρείου Πάγου, κατείχε σπουδαία κοινωνική θέση, όπως άλλωστε και ο Άγιος Διονύσιος.
Το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο, μαγνήτισε τον Άγιο Ιερόθεο σε τέτοιο σημείο, που αποφάσισε να ακολουθήσει αμέσως τον Χριστό ως άλλος Απόστολος. Ο Άγιος μαζί με τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη καθώς την Αγία Δάμαρη, αποτέλεσαν τα πρώτα πολυποίκιλτα στολίδια της εκκλησίας των Αθηνών. Ο Άγιος Ιερόθεος αξιώθηκε μάλιστα να χειροτονηθεί αυτός πρώτος επιχώριος Επίσκοπος. Ως πρώτος Επίσκοπος Αθηνών, ο Άγιος Ιερόθεος ήταν εκείνος που στήριξε και άνδρωσε πνευματικά τους συντοπίτες του και μετέπειτα μάρτυρες αγίους Διονύσιο και Αριστείδη.
Ο Άγιος αναδείχθηκε σε μεγάλο ιεράρχη της εκκλησίας μας, μη περιοριζόμενος μόνο στην προφορική διδασκαλία του Θείου λόγου, καθ’ ότι συνέγραφε ύμνους και θεολογικά συγγράμματα. Το πιο γνωστό έργο του είναι το «Θεώρημα περί της Αγίας Τριάδος» το οποίο φυλάσσεται σε κώδικα της βιβλιοθήκης της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους.
Η παράδοση τον θέλει να μεταφέρεται θαυματουργικά στα Ιεροσόλυμα μέσω νεφέλης κατά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, μαζί με τον Άγιο Διονύσιο. Εν μέσω του χορού των Αποστόλων ύμνησε κατά την ταφή της την Παναγία μας, με ύμνους που είχε συγγράψει ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο ότι την ημέρα της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη το Θεοτόκιο της ημέρας αναφέρει: «Εν τή σεπτή κοιμήσει σου, Παναγία Παρθένε, παρήν ό Διονύσιος, σύν τώ Ιεροθέω, καί Τιμοθέω τώ θείω, Άμα τοίς, Αποστόλοις, έκαστος ύμνον άδοντες, πρόσφορον τή σή μνήμη. μεθ’ ών καί νύν, πάσα γλώσσα βρότειος ανυμvεί σε, τήν τού Θεού λοχεύτριαν, καί τού κόσμου προστάτιν».
Ι.Μ. Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα
Ο Άγιος Ιερόθεος κοιμήθηκε ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία, στα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. Η τιμία κάρα του αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα Αττικής, όπου κατά την παράδοση φέρεται να είχε το ασκητήριό του. Πολλά είναι τα θαύματα που ιστορούνται και κάνουν θαυμαστώς αισθητή την παρουσία του Αγίου στην Ιερά Μονή του και την γύρω περιοχή στα Μέγαρα:
Τον καιρό του πολέμου του 1940, μία εκ των τότε μοναζουσών, η Γερόντισσα Σαλώμη Αδαμάκη, νικηθείσα από την ανθρωπίνη αδυναμία εφοβήθη τον κίνδυνο των Γερμανών και αποφάσισε να φύγει. Φεύγοντας βλέπει οφθαλμοφανώς έναν λευκογένη ιερέα με εξαστράπτουσα στολή λαμπρό, ο οποίος την ερώτησε πού πήγαινε. Εκείνη απήντησε την αλήθεια, ότι έφευγε από την Μονή. Τότε της λέγει: «Εγώ, δεν φυλάγω το σπίτι μου»; Και έγινε άφαντος. Εννόησε αμέσως ότι ήταν ο Άγιος και έντρομη εισήλθε ξανά στην Μονή, διηγούμενη σε όλους το γεγονός.
Ομοίως, η χήρα Δρακούλη με τα 6 ανήλικα παιδιά της κοιμόταν ένα βράδυ του καλοκαιριού στο κτήμα της, πολύ κοντά στη Μονή, κατά τα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια. Κάποια νύκτα ακούει βήματα βαριά. Ανασηκώθηκε και είδε έναν πανύψηλο Ιερέα, λαμπρό να περπατάει στο μονοπάτι αργά και επιβλητικά. Τον παρατηρούσε συγκινημένη μαζί με τα ορφανά παιδιά της, τα οποία διηγούνται το γεγονός μέχρι σήμερον. Είδαν λοιπόν τον ιερό αυτόν άνδρα να εισέρχεται στην Μονή. Διέκριναν δε το πρωί και έναν σταυρόν εγχαραγμένο σε μία πέτρα, απ’ όπου επέρασε ο Άγιος, ο οποίος σταυρός διετηρείτο καθώς βεβαιώνουν, για πολλά χρόνια επάνω στην πέτρα.
Επίσης στην κατοχή, κάποτε οι Μοναχές βρέθηκαν σε πολλή δύσκολη θέση και πεινούσαν. Τότε ήταν δύσκολο πολύ να μεταβούν στην πόλη των Μεγάρων για προμήθειες, αλλά και τα οικονομικά της Μονής ήταν πολύ πενιχρά και υποτυπώδη. Βλέπει λοιπόν στον ύπνο του ο κ. Γιαννακόπουλος, που κατοικούσε στα Μέγαρα τον Άγιο Ιερόθεο, ωσάν σεβάσμιο γέροντα Ιερέα, ο οποίος του είπε: «Τα παιδιά μου πεινούν. Πήγαινε στο Μοναστήρι μου, να τα βοηθήσεις!». Τότε το Μοναστήρι του Αγίου Ιεροθέου ήταν το μοναδικό που λειτουργούσε στην περιοχή. Και έφερε ο άνθρωπος εκείνος στην Μονή τρόφιμα και χρήματα, προς μεγάλη χαρά και συγκίνηση όλων των Μοναζουσών.
Όταν δε απείλησαν οι φλόγες της πυρκαγιάς την Μονή, στις 9 Σεπτεμβρίου 1988, έβγαλαν την Τιμία Κάρα του Αγίου και εσταύρωσαν τον περίβολο και εσώθη θαυμαστώς η Μονή.
Η Τιμία Κάρα του Αγίου Ιεροθέου
Αυτά είναι λίγα από τα πολλά θαυμαστά και μεγάλα, τα οποία η Ιερά Μονή έχει να διηγηθεί για την προστασία και συναντίληψη, την οποίαν ευμαρώς απολαμβάνουν αείποτε παρά του θαυματουργού Αγίου Ιεροθέου οι Μοναχές και οι ευλαβείς προσκυνητές.
Απολυτίκιο (Ἦχος δ – Ταχὺ προκατάλαβε)
Τοῦ Παύλου ἠλίευσαι, ταὶς θεηγόροις πλοκαίς, καὶ ὅλος γεγένησαι, ἱερωμένος Θεῶ, σοφὲ Ἰερόθεε, σὺ γὰρ φιλοσοφίας, ταὶς ἀκτίσιν ἐκλάμπων, ὤφθης θεολογίας, ἀκριβοὺς ὑποφήτης, δι” ἧς μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τὰ κρείττονα.
Πηγή: agioiathinas.com
kimintenia 