11 Σεπτεμβρίου
Η Αγία καταγόταν από την Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται η Αγία Θεοδώρα η Πελοποννήσια. Ως προς την καταγωγή πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία. Έζησε στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κατά τον 9ον αιώνα. Είχε γονείς πτωχούς και άσημους αλλά με αγάπη προς τον θεό, αγάπη την οποία μετέδωσαν στα παιδία τους μαζί με την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Από μικρή η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε ιδιαίτερη κλίση και αγάπη προς τα θεία και τον Κύριο Ιησού Χριστό και μεγαλώνοντας αποφάσισε να γίνει μοναχή. Παράδοξο όμως προτίμησε ένα ανδρικό μοναστήρι και όχι γυναικείο. Παρουσιάστηκε λοιπόν στη Μονή της «Παναΐτσας», στα όρια των νομών Αρκαδίας και Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα Θεόδωρος. Ο λόγος που πιθανόν το έκανε αυτό η Αγία ήταν για να εξαφανιστεί τελείως από τους γνωστούς της.
Στην Μονή δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης, αρετές που την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και όλους τους υπόλοιπους μοναχούς. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που διέκριναν τον νεαρό μοναχό, του εμπιστεύθηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής στις οποίες πάντα βρίσκονταν μοναχοί με εμπειρία στην πνευματική ζωή. Την ίδια χρονική περίοδο στην περιοχή της Πελοποννήσου συνέβη φοβερός λιμός σε τέτοιο βαθμό που ο κόσμος και η Μονή κινδύνεψαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες τότε έστρεψαν το βλέμμα τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που θα μπορούσε να βρει λύση στην τόσο δύσκολη κατάσταση.
Πράγματι ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια χριστιανών, προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα. Τότε συνέβη κάτι φοβερό! Μια γυναίκα ξεστόμισε βαριά κατηγορία εναντίον του. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα και οι γονείς της γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία, τους ακολούθησε. Στη συνέχεια δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και τον έκριναν ένοχο. Η ποινή που του επεβλήθη ήταν η εσχάτη, θάνατος δι’ αποκεφαλισμού..
Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός της να αποδείξει την αθωότητά της, η αγία προτίμησε να σηκώσει το βάρος της συκοφαντίας. Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος οδήγησε μέχρι εκεί τον «μοναχό» και μετά από λίγη ώρα η ψυχή της «Αγίας Θεοδώρας» φτερούγισε προς τον ουρανό. Ο δήμιος και οι συνεργάτες του που αποκεφάλισαν τη μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό. Το γεγονός έγινε γνωστό παντού. Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και ενταφίασαν το σώμα της αγίας στην Ιερά Μονή τους ή κατά άλλους στον ίδιο τον τόπο του μαρτυρίου της.
Πριν τον αποκεφαλισμό της η Αγία ζήτησε από τον Θεό τα μαλλιά της να γίνουν δέντρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στη στέγη του ιδρυθέντος ναού στα Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν δένδρα, που παραδόξως στέκονται στη στέγη και ομολογούν ότι «όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις».
Πηγή: oikohouse.wordpress.com
kimintenia 