Αγία Ξενία εκ Καλαμών

4 Μαΐου 20223 Μαΐου 2023kimintenia

3 Μαΐου

«Ξενίας ὤφθης ἐργάτις ὦ Ξενία,
Ξενίαν σεμνή, οὐρανῶν σὺ ποθοῦσα.
Ξενία τρίτῃ καμίνῳ βλήθη τμηθεῖσα»

Μπορεί να μην είναι είναι ευρέως γνωστή η Αγία Ξενία, όμως η χάρη της όλο και περισσότερο φέρνει κοντά της τους πιστούς. Η Θαυματουργός Αγία Ξενία είναι προστάτιδα των καρδιοπαθών αλλά και ανθρώπων όπου υποφέρουν από έργα του κακού. Βοηθάει όποιον την πιστέψει και όλα από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν και να ειρηνεύσουν.

Η μεγαλομάρτυρα του Χριστού Ξενία γεννήθηκε έξω από την πόλη της Καλαμάτας, το έτος 291 μ.Χ. Οι γονείς της Νικόλαος και Δέσποινα ήταν χριστιανοί, απλοί και ενάρετοι άνθρωποι. Κατάγονταν από τα ανατολικά μέρη της Ιταλίας και λόγω των σκληρών διωγμών εναντίον του Χριστιανισμού από το ειδωλολατρικό Ρωμαϊκό κράτος, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν στην Καλαμάτα.

Λόγω αποστάσεως από το μέρος που έμενε η Ξενία δεν ήταν εύκολο να πάει σχολείο. Η μητέρα της ανέλαβε τον ρόλο της δασκάλας και της έμαθε τα βασικά της γνώσεως και μορφώσεως, κυρίως όμως εμπλουτίζοντας τον ψυχικό της κόσμο με θρησκευτική γνώση και καλλιέργεια ήθους και ευγένειας. Τα ειδικά σωματικά χαρακτηριστικά της ήταν απαράμιλλα ωραία. Ήταν ψηλή στο ανάστημα, με χρυσόξανθα μαλλιά. Ζωηρά και βαθυγάλανα μάτια. Το πρόσωπό της είχε μια ξέχωρη χάρη και ομορφιά. Ήταν δηλαδή στο όλο της παράστημα ωραιότατη πάγκαλη στο σώμα και κατεξοχήν χαριτωμένη σε ήθος, τρόπους και ψυχικά χαρίσματα.

Τα σωματικά χαρακτηριστικά της Ξενίας δεν γράφτηκαν τυχαία και χωρίς σκοπό, διότι το κάλλος της έγινε αιτία να γίνει Παρθενομάρτυς του Χριστού. Την πόθησε με σαρκικό πάθος ο Έπαρχος της Καλαμάτας, Δομετιανός, άνθρωπος σκληρόκαρδος και θηριώδης, φανατικός οπαδός του δωδεκάθεου. Αυτός χρησιμοποιήθηκε ως σατανικό όργανο, προκειμένου η 26χρονη Ξενία να παραδοθεί στην επιθυμία του.

Σαν πρώτη ενέργεια μπρος στο σατανικό του πάθος ο Δομετιανός κατέφυγε σε έναν μάγο της περιοχής, προκειμένου με μαγεία να κερδίσει τη θέληση της Ξενίας και να πετύχει το ποθούμενο. Όμως η κοπέλα το αντιλήφτηκε και με τη βοήθεια της πίστεως και προσευχής και την δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, αχρήστευσε τα μαγικά τεχνάσματα.

Το μαρτύριο της Αγίας Ξενίας υπήρξε από τα πιο φρικαλέα, διότι από την αποτυχία του ο έπαρχος να την κάνει δική του, διέταξε να τη δέσουν από τα χέρια γυμνή σε ένα ξύλο, να κόψουν τους μαστούς της και να κατακάψουν τις πληγές τα πλευρά της, και όλο το σώμα με αναμμένες λαμπάδες. Σε όλη τη φοβερή αυτή δοκιμασία δεν έπαυε να προσεύχεται η Ξενία προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αφού είδε ότι δεν λυγίζει η μάρτυς σε αυτά τα μαρτύρια διέταξε να τη σύρουν με άλογο γυμνή σε δρόμο με πέτρες μα ούτε και αυτό ήταν αρκετό να τη λυγίσει, διότι έπαιρνε χάρη και βοήθεια με τις προσευχές από τον Θεό. Την αναγκάζει τότε ο έπαρχος να προσκυνήσει τα είδωλα, όμως εκείνη μπήκε γονάτισε και προσευχήθηκε στον Αληθινό Θεό, και πριν τελειώσει τη δέηση στον Κύριο Ιησού Χριστό έγινε σεισμός και γκρεμίστηκαν τα αγάλματα.

Ο έπαρχος αντί να συνετιστεί έγινε θηρίο την έκλεισε στη φυλακή, να μείνει νηστική μέχρι να πεθάνει. Εκεί η Ξενία με σύμμαχο την προσευχή βγήκε και πάλι νικήτρια. Η επιμονή του επάρχου ήταν εωσφορική και αποφάσισε τελικά, αφού την αποκεφαλίσει να της αφαιρέσουν την καρδιά και το σώμα της να το κάψουν στο πυρ, αφού πρώτα το κομματιάσουν σε τεμάχια λεπτά. Το μαρτύριό της αγίας έγινε έξω από την Καλαμάτα.

Ο δήμιος στρατιώτης έκοψε την κεφαλήν της Αγίας την 3η Μαΐου του έτους 318, σε ηλικία 26 ετών. Η χάρις που έλαβε από τον Κύριο Ιησού Χριστό είναι εκτός το να θεραπεύει καρδιοπαθείς πάντα με την πίστη του ασθενούς, και την επιπλέον χάριν να λύει κάθε είδους μαγεία, να φυγαδεύει δαίμονες, να θεραπεύει ασθένειες ματιών νευρασθένειες, σεληνιασμένους και από παθήσεις εξανθημάτων ελκών και μυρμηγκιών και της βασκανίας.

Μετά τον θάνατό της η Αγία, με τη χάρη του Θεού, επετέλεσε πολλά θαύματα. Το 1993 ανηγέρθει Ιερός Ναός προς τιμήν της, ο οποίος βρίσκετε στα δυτικά της πόλεως της Καλαμάτας και υπάγετε ως Παρεκκλήσιο στον Ενοριακό Ναό Αγίας Τριάδας Καλαμάτας.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) (Ἦχος δ’ – Ταχὺ προκατάλαβε)
Βαφαῖς τῶν αἱμάτων σου φαιδρὰν στολὴν σε αυτῇ, Ξενία ἐπέχρωσας, παρισταμένη Χριστῷ ὡς νύμφη πανάσπιλος, εἴληφας δὲ τὴν χάριν, μαγγανείας τοῦ λύειν, δαίμονας ἐκδιώκειν, καὶ τὰς νόσους ἰᾶσθαι· διὸ ἱκέτευε ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον (Ἦχος β’ – Τὰ ἄνω ζητῶν)
Αἱμάτων ῥοαῖς τῶν σῶν ἐχθρὸν ἀπέπνιξας, Ξενία τὸ πῦρ, τῆς πλάνης ἐναπέσβεσας, καὶ Χριστῷ παρίστασαι· ὅθεν πόθῳ πάντες σοὶ κράζομεν· ἐκτενῶς μὴ παύσῃ ἀεί, πρεσβεύουσα Μάρτυς ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν καλούντων σε βοηθός, καὶ παρηγορία, θλιβομένων ἡ ταχινή, χαίροις καθαιρέτις, παντὸς μαγείας εἴδους, ἐξ ἧς τοὺς σὲ τιμῶντας, Ξενία φύλαττε.

Ὁ Οἶκος
Τοῦ Σωτῆρος τὴν νύμφην καὶ παρθένον, ᾄσμασιν εὐφημοῦμέν σε νῦν, Ξενία πανσεβάσμιε, τὴν τῆς Ἑλληνίδος γῆς ἀναφανεῖσαν θρέμμα, τὴν πλάνην δὲ ταύτης πᾶσαν λιποῦσαν, καὶ Χριστῷ προσενεχθεῖσαν, μόνῳ Νυμφίῳ, θῦμα καὶ σφάγιον. Σὺ γὰρ παρεῖδες τὸν ἐπίγειον ἐρῶντά σε δικαστὴν ἀντὶ τοῦ Σωτῆρος πάνσεμνε· διὸ καὶ τῆς νίκης πρὸς Χριστοῦ στέφος ἄφθαρτον εἴληφας, ἐκτενῶς ᾧ μὴ παύσῃ πρεσβεύουσα, νῦν ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Κάθισμα (Ἦχος α’ – Τὸν τάφον Σου Σωτήρ) Μετὰ τὴν α’ Στιχολογίαν
Θαυμάτων ταῖς βολαῖς, πᾶσαν κτίσις αὐγάζεις, καὶ σώζεις χαλεπῶν, ἐκ κινδύνων καὶ νόσων, τοὺς πόθῳ σοι προστρέχοντας, καὶ δεινῶν περιστάσεων· ὡς πρεσβείαν δέ, πρὸς τὸν Χριστὸν κεκτημένη, καθικέτευε, ὑπὲρ τῶν πίστει τελούντων, Ξενία τὴν μνήμην σου.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος γ’ – Θείας πίστεως) Μετὰ τὴν β’ Στιχολογίαν
Θείῳ ἔρωτι, καταφλεχθεῖσα, καλλιπάρθενε, σεμνὴ Ξενία, τῆς ἀσεβείας τὴν πλάνην κατέβαλες· καὶ τῷ πυρὶ προσριφθεῖσα ἀνέδραμες, πρὸς τὸν καλοῦντα Χριστόν σε πολύαθλε· Μάρτυς ἔνδοξε, Αὐτὸν ὡς Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος δ’ – Ὁ ὑψωθείς) Μετὰ τὸν Πολυέλεον
Ἐν τοῖς ἀγῶσι διαπρέψασα ὄντως, τοῦ μαρτυρίου τὴν ἰσχὺν τῶν τυράννων, εἰς γῆν σεμνὴ κατέῤῥαξας δυνάμει Σταυροῦ· ὅθεν χάριν τῶν ἰάσεων, ἐκομίσω καὶ δύναμιν, λύειν τῶν τρεχόντων σοι, φθονερῶν μαγγανείας, καὶ ἐπηρείας σώζειν τοῦ σατᾶν, ταῖς σαῖς πρεσβείαις, Ξενία πρὸς Κύριον.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος γ’ – Θείας πίστεως)
Σοῦ τοῖς αἵμασι, πεφοινιγμένη, καλλιπάρθενε, σεμνὴ Ξενία, τοὺς τυράννους ἀνδρικῶς κατηγώνισαι· τῆς ἀθεΐας δὲ πλάνην ἐλέγξασα, χειρὶ τοῦ Πλάστου νίκης στέφος εἴληφας, Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς (Ἦχος α’)
Εὐφραίνου, σκίρτα, χόρευε, ἡ πόλις Καλάμαι, φαιδρῶς πανηγύριζε, πίστει λαμπροφοροῦσα, ἐπὶ τῇ εὐσήμῳ σήμερον ἑορτῇ, Ξενίας τῆς καλλιπαρθένου, τῆς σῆς πολιούχου καὶ θαυματουργοῦ· ἀνύμνησον τὴν προχέουσαν ἰάσεις ὡς ἐκ κρήνης, τοῖς πίστει προσπελάζουσι τῇ σεπτῇ αὐτῆς σκέπῃ, καὶ τῷ Σωτῆρι εὐλαβῶς ἀναβόησον· Κύριε δόξα Σοι.

Έτερον Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς (Ἦχος β’)
Δεῦτε σήμερον πιστῶς τιμήσωμεν, τῶν Καλάμων τὸ θρέμμα, ἁπάσης τε τῆς Ἑλλάδος τὴν φρουρὸν τὴν ἀκοίμητον· τὴν παραταχθεῖσαν γενναίως τοῦ ἐχθροῦ τῇ δυναστείᾳ, καὶ Σταυροῦ δυνάμει αὐτὸν συντρίψασαν, καὶ σχοῦσαν παρὰ Κυρίου τὴν χάριν, ἐκ μαγγανειῶν σώζειν ἅπαντας, τοὺς πόθῳ αὐτῆς τῇ σκέπῃ πάντοτε προστρέχοντας, βασκανίας ἀπαλλάττειν, καὶ παρέχειν Χριστὸν ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν εὐλαβῶς τῶν τιμώντων καὶ ἐκτελούντων σου πιστῶς τὸ μνημόσυνον.

Έτερον Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς (Ἦχος β’)
Πανήγυριν τὴν εὔσημον, καὶ τὴν μνήμην τιμήσωμεν, Ξενίας τῆς θεόφρονος καὶ θαυματουργοῦ· πτωχῶν ἐδείχθη θησαυρός, ἐκ τοῖς κινδύνοις βοηθός, παραμύθιον ἐν λύπαις γηγενῶν, καὶ προστάτις τῶν παιδίων ἐκ Θεοῦ ἀδαπάνητος. Πάντες οὒν βοήσωμεν· Μάρτυς σῷζε τῶν δεινῶν ἡμᾶς.

Ευχή της Αγίας μεγαλομάρτυρος Ξενίας της θαυματουργούς

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο ρυσάμενος με εκ χειρός του αποστάτου Δομετιανού. Ο επαμβλύνας πάσας τας κατ’ εμού επινοίας και μηχανάς αυτού. Ο τη αηττήτω δυνάμει του Σταυρού Σου κατασφαλίσας με και σώαν εκ του διασυρμού των ίππων διαφύλαξας. Ο παράσχων μοι την ισχύν καταβάλειν τον πολυμήχανον εχθρόν εν τω σκάμματι του μαρτυριου. Αυτός και νυν, Δέσποτα, λύτρωσαι την μιανθείσαν ταις βιοτικαίς ηδοναίς ψυχήν μου εκ του βυθού της απωλείας, εν τω απέρχεσθαί με εκ του φθαρτού τούτου κόσμου, και δια της μετανοίας καθαράν παράστησον προ του αδεάστου και φρικτού βήματός σου. Δος δόξαν τω ονόματί Σου και ενίσχυσόν με έως τέλους κατίσχυσαι των ορατών και αοράτων εχθρών μου. Παντί δε τω επικαλουμένω Σε μετά πίστεως, δι’ εμού της δούλης Σου Ξενίας, η την ημέραν της προς Σε τον αθάνατον και μόνον αληθινό Θεόν εκδημίας μου μεμνημένω και ταύτην εορτάζοντι η την εμήν εικόνα κατέχοντι και ταύτη πίστως προσπελάζοντι, η την δέησίν μου ταύην αναγινώσκοντι και το μαρτύριό μου μελετώντι βοήθειαν εν παντί και ψυχικήν σωτηρίαν. Και ως έλυσας Κύριε, πάσαν κατ’ εμού του απεχθούς τυράννου μου μαγείαν και επαοιδίαν και ανωτέραν της επηρείας αυτών ετήρησάς με, ούτως αφάνισον τη ανυπερβλήτω και κραταιά δυνάμει σου, και εκ του δούλου (δεινος), του αιτούντος βοήθειαν παρά Σου, δι’ εμού της ταπεινής Σου δούλης, πάσαν γοητείαν ή μαγγανείαν, πάσα φαρμακείαν ή επαοιδίαν και πάσαν βασκανίαν ή αστρομαντείαν, εν παντί αντικειμένω η τόπω ανήκοντι αυτώ γενομένην, εν τω αιθέρι, εν τη γη και υποκάτω της γης, εν τω αέρι, εν τοις γλύκεσιν ύδασι των λιμνών και ποταμών και των φρεάτων και τοις αλμήεσι των θαλασσών. Και ον τροόπον εκρύπτει ο άνεμος χνουν από προσώπου της γης, ούτω διασκορπισθήτωσαν και αφανισθήτωσαν και λυθήτωσαν υπό του μισοκάλου δαίμονος ένθα κείνται και ώτινι τρόπω ή σημείω ή οργάνω ή ύλη ποιηθέντα και εν οιωνδήτινι αριθμώ μετρηθέντα και ώτινι των αστερισμών κατονομασθέντα εν νυκτί, η εν ημέρα, εν τω φωτί ή εν τω σκότει. Απάλλαξον δε πάσης της εξ αυτών επηρείας τον προς Σε τον φιλάνθρωπον και εύσπλαχνον Θεόν καταφυγόντα πιστόν δούλον σου (δείνα) και την ταπεινήν σου Μάρτυρα Ξενίαν εις πρεσβείαν προσάγοντα, παντός ψυχικού και σωματικού δεσμού ή ασθενείας ή γοητείας ή μαγγανείας ή αστρολογίας ή νεκρομαντείας ή επαοιδίας και βλάβης του πονηρού δι’ έργου ή δια λόγου ή δια δαιμόνων ή δι’ ανθρώπων ενεργηθείσης. Τήρησον αυτόν φυλάττοντα τας εντολάς σου και αβλαβή πάσης των πονηρών πνευμάτων κακώσεως, και αξίωσον γενέσθαι μέτοχον των αιωνίων Σου αγαθών, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας. Αμήν.