Με την άρνηση των πρωτοπλάστων, Αδάμ και Εύας, να Μετανοήσουν μετά την απαγορευμένη βρώση του καρπού, έχασε ο Άνθρωπος τη Μετάνοια! Ο Θεός κάλεσε τον Άνθρωπο να Μετανοήσει και αυτός αρνήθηκε! Δε μπορούσε να επιστρέψει ο Άνθρωπος στον Θεό, το μεσότοιχο της Αμαρτίας, παρά το κλάμα των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, παρά το Κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου, παρά την προετοιμασία του γκρεμίσματος από τη Θεοτόκο και τη Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έπεσε!

Τη Μ. Πέμπτη το βράδυ, γύρω στις 10, και μετά το Δείπνο, ο Ιησούς και οι μαθητές του κατευθύνθηκαν στον κήπο της Γεθσημανή (σημαίνει Ελαιοτριβείο), στους πρόποδες του λόφου των Ελαιών. Όσο εκείνος προσευχόταν, και λόγω της μεγάλης Του αγωνίας (γνώριζε τι θα του συμβεί), σταγόνες ιδρώτα αναμεμειγμένου με αίμα έπεφταν στο έδαφος, γεγονός που επαληθεύεται σήμερα από την ιατρική επιστήμη (έχει συμβεί σε ανθρώπους που βίωσαν μεγάλη ένταση και εναγώνια προσδοκία) και αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αλήθεια των Ευαγγελίων. Οι μαθητές Του δεν μπόρεσαν να μείνουν άγρυπνοι και να τον συνδράμουν (από την έλλειψη πνευματικής εγρήγορσης).

Υπάρχουν πρόσωπα στην Καινή Διαθήκη τα οποία, μολονότι διαδραμάτισαν κάποιο ρολό στο πασχαλινό δράμα, χάθηκαν από την ιστορία της χριστιανικής ζωής. Και ένα από αυτά είναι αναμφισβήτητα ο Σίμων ο Κυρηναίος τον οποίο όλοι οι ιερείς μιμούνται κατά την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης μεταφέροντες τον Σταυρό του Χριστού, αλλά για τον οποίο δεν γνωρίζουμε παρά τις λίγες λέξεις που μας παραδίδουν τα Ευαγγέλια.

Το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας, και ψέλνεται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ανάμεσα στο Πέμπτο και Έκτο Ευαγγέλιο, κατά την Ακολουθία των Παθών και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στην Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών ενώπιον του Εσταυρωμένου:

Φέτος Κύριέ μου, σε αφήσαμε μόνο Σου πάνω στον Σταυρό. Ξέρω ότι δεν μας κρατάς κακία. Πολλά από τα παιδιά Σου βρίσκονται κι αυτά πάνω στον προσωπικό τους Γολγοθά και πασχίζουν να σηκώσουν τον βαρύ τους σταυρό, αυτόν της ασθενείας και του πόνου. Τους ξέρεις. Τους βοηθάς.