Το δρώμενο της Ευετηρίας στη Νέδουσα

«Η παράδοση και τα έθιμα καθορίζουν την ζωή μας και σήμερα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χρήστος Ζερίτης, πολύτιμος θεματοφύλακας της λαϊκής παράδοσης της γενέτειράς του, Μεσσηνιακής Μάνης και των τόπων, όπου επέλεξε να κατοικεί, στα χωριά του Ταϋγέτου, στη Νέδουσα και στην ευρύτερη Αλαγονία, αλλά και στην πρωτεύουσα Καλαμάτα.

Ορμώμενος από μια παιδική παρόρμηση που συνεχίζει να τον ακολουθεί την εποχή της συνταξιοδότησης και συνειδητοποιώντας από πολύ νωρίς πως ό,τι δεν καταγραφεί κινδυνεύει να χαθεί ανεπιστρεπτί, έκανε σκοπό ζωής τη διάσωση εθίμων και προφορικών παραδόσεων. Όχι σε μια στείρα προσήλωση στο παρελθόν, αλλ’ αναδεικνύοντας την αξία του στο σήμερα, με την πεποίθηση ότι εκεί υπάρχει μια αγνότητα που μας δείχνει τον δρόμο της Αρετής.

Συνέχεια →

Απόστολος Γεραλής, Τα αβγά της Λαμπρής, 1938

Τη Μεγάλη Πέμπτη το Θείο Δράμα προχωρεί προς την αποκορύφωσή του. Την ημέρα αυτή γίνεται και το βάψιμο των αυγών, που μαρτυρά το αίμα του Ιησού που χύθηκε στα μαρτύριά Του. Για αυτό και τη λέμε «Κόκκινη Πέφτη» ή «Κοκκινοπέφτη». Το αυγό έχει έναν ακόμα συμβολισμό ως προς την Ανάσταση. Με το αυγό οι Χριστιανοί συμβoλίζουν τον τάφο, από τον οποίο εξήλθε, όταν αναστήθηκε, ο Χριστός -εξ ου και το σπάσιμο των αυγών μετά την Ανάσταση.

Συνέχεια →

Το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας, και ψέλνεται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ανάμεσα στο Πέμπτο και Έκτο Ευαγγέλιο, κατά την Ακολουθία των Παθών και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στην Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών ενώπιον του Εσταυρωμένου:

Συνέχεια →