Συνηθίζουν όσοι αγαπούν κάτι υπερβολικά να μιλούν πάντοτε γι’ αυτό, και νύχτα και μέρα να το φαντάζονται με το μυαλό τους. Ας μη μου ζητήσει, λοιπόν, κανείς να εξηγήσω για ποιο λόγο συνέθεσα προς τιμήν της Μητέρας του Θεού μου αυτήν την τρίτη ομιλία, ύστερα από δύο προηγούμενες, σαν ένα δώρο για την κοίμησή της. Γιατί αυτή δεν έχει ανάγκη από τα εγκώμιά μας, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη από τη δόξα της. Γιατί πώς να δοξασθεί αυτό που ήδη έχει δοξασθεί; Πώς να φωτισθεί η πηγή του φωτός;

Συνέχεια →