Ο Απρίλης με τα λούλουδα και με την Πασχαλιά!

Ο Απρίλης είναι ο μήνας της άνοιξης και των λουλουδιών, αλλά και της ζωής, της θυσίας, του έρωτα και της αγάπης! Όλη η πλάση ξυπνά, λουλουδιάζει και ετοιμάζεται να πανηγυρίσει τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, το Άγιο Πάσχα και την Ανάσταση του Χριστού! Πολλά σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας μας έλαβαν χώρα τον μήνα Απρίλιο. Την Πρωταπριλιά αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή κορυφώνεται και ετοιμαζόμαστε για το Μεγαλοβδόμαδο, με τις Λαζαρίνες και τα Κάλαντα του Λαζάρου, τα Βάγια και τα Άγια Πάθη του Χριστού, μέχρι το μυρωμένο αεράκι του Επιταφίου και το «Χριστός Ανέστη!». Τέλος, ο Απρίλης είναι ο μήνας του Αη Γιώργη. Ο μεγάλος άγιος της Χριστιανοσύνης προβάλλει πάνω στο άλογό του, αγέρωχος και κραταιός, με τα πολλά του θαύματα και τη φοβερή του προστασία που σκέπει και αγιάζει τη ρωμιοσύνη.

Συνέχεια

Ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Γεωργίου

3 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος

«Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς καὶ θέσιν,
Τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις»

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σε ολόκληρο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετέφεραν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα.

Συνέχεια

Ο Άγιος Γεώργιος στην καρδιά του Βερολίνου

Το μεγαλειώδες άγαλμα του Αγίου Γεωργίου στο Βερολίνο (λεπτομέρεια)

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη μ’ καβαλλάρη
αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι.
Άγγελος είσαι στη θωριά και άγιος στη θεότη,
παρακαλώ σε, βόηθα με, Άγιε μου στρατιώτη!

Από το άγριο θεριό, το δράκοντα μεγάλο
Που δεν αφήνει άνθρωπο κάθε πρωΐ και άλλο
Ερίξανε τα μπουλετιά σε μια βασιλοπούλα
Οπού την είχε η μάνα της μία και ακριβούλα.

Σήκω Αγιώρ’ αφέντη μου, και το νερό αφρίζει
και δράκος τα δοντάκια του για μένα τ’ ακονίζει
Σηκώθηκεν κι Αγιώργιος σαν παραλογισμένος.

Μια κονταριά το χτύπησεν σαν που ήταν μαθημένος
Μια κονταριά το χτύπησεν, το πήρε μες στο στόμα
Και παρευτύς το ξάπλωσε χάμω στη γης στο χώμα.

Γεώργιο με λέγουνε κι απ’ την Καππαδοκία
Κι αν θες να κάνεις χάρισμα, χτίσε μιαν εκκλησία
Βάλε δεξιά την Παναγιά, ζερβά έναν καβαλάρη
Αρματωμένο με σπαθί και με χρυσό κοντάρι!

(Παραδοσιακό Καππαδοκίας)

Συνέχεια